Η ιταλική ντίσκο πριν από την… italo disco
Οι ειδολογικές γραμμές στην μουσική ήταν πάντα συγκεχυμένες. Πόσο μάλλον όταν προστίθεται εθνικά επίθετα. Του Δημήτρη Κάζη
Όταν ακούμε Italo Disco το μυαλό μας πάει παβλοφικά σε 80s, αναλογικά συνθεσάιζερ και αισθητική βιντεοκασέτας, και όχι άδικα. Ήταν βασικό κομμάτι της δίαιτάς μας μεγαλώνοντας και ακόμη πολύ ψηλά στις ένοχες απολαύσεις μας.
Δεν είναι αυτή όμως η μοναδική ιταλική ντίσκο. Δεν είναι καν η πρώτη. Από το ξεκίνημά της η disco έφτασε στην Ιταλία και ο ρυθμός της γοήτευσε κοινό και καλλιτέχνες με αποτέλεσμα να έχουμε ένα πρώιμο πάντρεμα του ιταλικού τραγουδιού είτε beat ήταν αυτό είτε San Remo είτε canzone d' autore μαζί του. Από bona fide δημιουργούς όπως ο Lucio Battisti, ο Gian Piero Reverberi, ο Ivano Fossati και o Katamar (κατά κόσμον Giancarlo Bigazzi, ο οποίος έγραψε το 'Gloria' και το 'Self Control') και ποπ είδωλα όπως η Raffaella Carrà και ο Al Bano που την αγκάλιασαν μέχρι νέα ταλέντα όπως οι αδερφοί La Bionda και o Giampiero Scalamogna που γεννήθηκαν μέσα της, οι Ιταλοί δημιούργησαν τη δική τους disco με τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν: στρογγυλές μελωδίες, πλούσιες ενορχηστρώσεις, avant garde ηλεκτρονικά.
Κάποια από αυτά είχαν τόση επιτυχία που έγιναν και εξαγώγιμα, όπως η Gloria του Umberto Tozzi που είπε στα αγγλικά η Laura Branigan με επιτυχία. Και βέβαια υπάρχει και ο Giorgio Moroder, από τις μεγαλύτερες μορφές του είδους παγκόσμια και διαχρονικά που από την αρχή ήταν καβάλα στο κύμα της πρωτοπορίας και συνεχίζει. Κομβικό ρόλο στη σκηνή έπαιξε η δισκογραφική Best του Claudio Casalini. H λίστα που ακολουθεί περιλαμβάνει δείγματα από όλα αυτά.
