Βιογραφικό

Άλλη μία περίπτωση συγκροτήματος που ενώ ξεκίνησε φουριόζο και με όλα τα εχέγγυα για μία τρανή και εμπορικά επιτυχημένη καριέρα, στη διάρκεια λοξοδρόμησε, γκρεμίζοντας μεμιάς ότι έχτιζε, ώσπου στο τέλος έμεινε στην αφάνεια και νομοτελειακά οδηγήθηκε στην πλήρη απαξίωση.

Δυο αδέλφια ήταν ο πυρήνας του γκρουπ, ο Lee Wilson στα φωνητικά και ο Floyd Wilson στο μπάσο, που εγκατέλειψαν το μουσικά απομονωμένο Πλύμουθ και εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο, πιστεύοντας στο πρωτευουσιάνικο όνειρο, αφού εκεί παίζονταν όλο το παιχνίδι. Θα βρουν εκεί τον Barry D'Amery μια ολωσδιόλου αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που θα πάρει την κιθάρα, ενώ την τετράδα τους θα συμπληρώσει ο Mark Reynolds στα ντραμς. Σαν άτομα που ήξεραν να ξεχωρίζουν την καλή μουσική, ακολουθούν κατά πόδας και επηρεάζονται (σε υπερβολικό μάλιστα βαθμό) από τους Angelic Upstarts. Η μοίρα μάλιστα έφερε τα πράγματα έτσι που η επί του πάλκου καριέρα τους να ξεκινάει ως support σε αυτούς, ενώ είχαν και την τύχη να τους ακολουθήσουν σε μία από τις περιοδείες τους σε όλη τη Βρετανία.

Σαν γνήσιοι Skinheads θα ακολουθήσουν τον Oi δρόμο βγάζοντας κατ' αρχήν ένα demo το 1981 με τα τραγούδια Riot Riot και Five Minute Fashions. Και τα δύο εκπληκτικά τραγούδια (σαν Angelic Upstarts στα καλύτερά τους), που τραβούν την προσοχή του Garry Bushell που τους συμπεριλαμβάνει στη συλλογή Strength Thru Oi με δύο μάλιστα τραγούδια το ήδη χιτάκι στην Oi πιάτσα Riot Riot και ένα ακόμη υψηλότατου επιπέδου το We Out Number You.

Τον Οκτώβριο του 1981 υπογράφουν στη Secret Records απ' όπου κυκλοφορούν σε παραγωγή του Max Splodge το εκπληκτικό πρώτο τους σιγκλάκι Kids Of The 80's/Still Out Of Order. Μέσα εδώ τραγουδούν για τη βία, για τις μάχες στους δρόμους, για την άθλια ζωή τους. Εντυπωσιάζουν στο ντεμπούτο τους και προχωρούν ακόμη παραπέρα όταν συμμετέχουν σε μία ακόμη συλλογή την Carry On Oi με το τραγούδι Each Dawn I Die για να πιάσουν μια καλή θέση στην ελίτ των γκρουπ της δεύτερης γενιάς.

Η επόμενη φορά που θ' αποτυπωθεί τραγούδι τους σε αυλάκι δίσκου θα είναι στο Wargasm αυτή την ιστορική αντιπολεμική συλλογή της Pax Records. Θα είναι το Power και θα κάνει εντύπωση τόσο το τραγούδι ένας δυναμικός αντιπολεμικός punk rock ύμνος, όσο και η ίδια η συμμετοχή του γκρουπ στη συγκεκριμένη συλλογή, καθώς όσο να ναι δεν ήταν και το πιο σύνηθες φαινόμενο η συνύπαρξη ενός Oi γκρουπ με συγκροτήματα "άλλης κατεύθυνσης" όπως οι Poison Girls, οι Flux Of Pink Indians, οι Dead Kennedys ακόμη και οι Danse Society.

Αμέσως μετά οι Infa Riot συνεργάζονται με τους κορυφαίους του είδους Exploited και Chron Gen στο split δωδεκάιντσο Britannia Waives The Rules με το τραγούδι Feel The Rage (που τελικά ήταν και το καλύτερο των τριών του δίσκου), και αμέσως μετά θα παρουσιάσουν το δεύτερό τους single The Winner/School's Out με δύο κατά παράδοση πολύ όμορφα και ρυθμικά streetpunk κομμάτια.

Έτοιμοι πια για το μεγάλο βήμα ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ θα κυκλοφορήσουν το καλοκαίρι του 1982 το LP Still Out Of Order.

Ο δίσκος περιέχει δεκατρία τραγούδια και έχει την τιμή να είναι ένας ακόμη από αυτούς που σημάδεψαν τη δεύτερη γενιά του Βρετανικού punk rock. Εκκωφαντικό ξεκίνημα με τη διασκευή τους στο Emergency των Girlschool, ένα από τα τραγούδια "trademark" του συγκροτήματος, συνέχεια με ενθουσιώδες μα και συναρπαστικό street punk διανθισμένο με παλαιότερα τραγούδια αλλά και πολλά νέα. Τα φωνητικά του Lee θυμίζουν Mensi, ενώ το φάντασμα των Angelic Upstarts εξακολουθεί και πλανάται ολοφάνερα σε κάθε αυλάκι αυτού του δίσκου. Νέες επιρροές με στοιχεία από γκρουπ όπως οι Business και οι Cockney Rejects αλλά και οι Chron Gen και οι Exploited, σε έναν απολαυστικό δίσκο που ακούγεται μονορούφι από την αρχή ως το τέλος. Ο απλός λαός που ξέρει να επιβραβεύει τις καλές και γουστόζικες προσπάθειες, έστειλε τον δίσκο στο νούμερο σαράντα δύο του επίσημου Αγγλικού τοπ ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για μια μεγάλη συνέχεια.

Η φήμη τους νωρίς νωρίς θα φτάσει μέχρι και την Ελλάδα όπου το Still Out Of Order θα γίνει από τους πρώτους punk δίσκους που θα κυκλοφορήσει σε Ελληνική έκδοση, ενώ θα έχουν και την τιμή να είναι το πρώτο punk rock γκρουπ που θα κάνει συναυλία στην Αθήνα το χειμώνα του 1982.

Κάπου εδώ όμως θ' αρχίσει η πτώση. Μετά την κυκλοφορία του δίσκου η Secret Records αναστέλλει τις δραστηριότητές της αφήνοντας το γκρουπ χωρίς δισκογραφική στέγη, ενώ παράλληλα η βία στις συναυλίες τους αρχίζει να ξεπερνά κάθε όριο, κάτι που καθιστά σχεδόν αδύνατη την εύρεση συναυλιακών χώρων που θα τους επέτρεπαν να παίξουν.

Και τότε ξεκινούν οι λάθος επιλογές. Μέσα στον πανικό τους υπογράφουν στην Panache Records, μία δισκογραφική που είχε από ελάχιστη ως καμία σχέση με τον χώρο, μία επιλογή που όπως αποδείχτηκε αποτέλεσε την ταφόπλακα του συγκροτήματος. Η Panache τους παρότρυνε ν' αλλάξουν το όνομά τους καθώς θεωρούσε πως ήταν πολύ προκλητικό και δημιουργούσε προβλήματα στην καθημερινότητα τους και κατά συνέπεια στην εν γένει πρόοδό τους. Έτσι μετονομάζονται σε Infas (το παρατσούκλι που τους είχε δώσει από παλιά ο Mensi), ενώ αλλάζουν και τον ενδυματολογικό τους κώδικα βάζοντας μαύρα δερμάτινα και φτιάχνοντας τα μαλλιά τους ως άλλοι χεβιμεταλλάδες. Αποτέλεσμα αυτών να χάσουν την όποια ταυτότητά τους, και όταν έρχεται η στιγμή για το νέο τους άλμπουμ χάνουν και τους εναπομείναντες φίλους τους.

Τα νέο τους LP σαν Infas λέγεται Sound And Fury. Είναι πιο στιβαρό του προκάτοχού του, με καλύτερο και πιο προσεχτικό ήχο, επαγγελματική παραγωγή, αλλά ως προς το αποτέλεσμα είναι ανούσιο, τετριμμένο και ουσιαστικά απρόσωπο. Μερικά τραγούδια ναι έχουν κάποια ψήγματα του πολύ πρόσφατου punk παρελθόντος τους, κάποια άλλα είναι βασισμένα στην κιθαριστική ρουτίνα του powerrock, ενώ τα υπόλοιπα είναι rock χαμηλής συνθετικής ποιότητας που όμως δεν μπορούν ούτε να διακριθούν ούτε να διαπρέψουν.

Το ίδιο πάνω κάτω ισχύει και για το single που προέκυψε το Sound And Fury/Triffic Spiff Ya Ok που κουβαλάει πάνω του όλα τα παραπάνω αρνητικά χαρακτηριστικά. Ο δίσκος πατώνει, οι Infas χάνουν και το ελάχιστο target group που τους είχε απομείνει και φυσιολογικά διαλύονται.

Ένα χρόνο μετά αφήνοντας πίσω τους την παρωδία Infas, επιστρέφουν σαν μεταμελημένοι Infa Riot για μία και μοναδική συναυλία στο Λιντς, Αυτή η συναυλία ηχογραφείται και κυκλοφορεί από την Link Records στα πλαίσια της σειράς της Live And Loud. Πραγματικά ευχάριστο live στα τετριμμένα πλαίσια μιας συναυλίας Oi με έμφαση φυσικά στην πρώτη περίοδο ζωής του γκρουπ, με δύο μόνο τραγούδια εποχής Infas.

Από τότε σχεδόν σιωπή μέχρι και το 2010 όταν και προκύπτει θέμα με τις πολιτικές πεποιθήσεις του Barry D'Amery. Αυτός ήταν το ήμισυ ενός ντουέτου ονόματι Balefire. Το πρόβλημα βρίσκονταν στο έτερο ήμισυ αυτού που ήταν ο Pete Roper. Ο κύριος αυτός ήταν παράλληλα μέλος και των Retaliator ενός γκρουπ γνωστό για τις εθνικιστικές και ρατσιστικές δραστηριότητές του. Ο D' Amery κατηγορήθηκε για αυτή του τη συναναστροφή, με την μπάλα να παίρνει όλους τους Infa Riot. Παρ' όλες τις διαψεύσεις η ρετσινιά παρέμεινε και οι Infa Riot πλήρωσαν αυτή τη συναναστροφή του κιθαρίστα τους με την αποπομπή τους από αρκετά punk φεστιβάλ, ενώ πλέον και το να βρουν συναυλιακό χώρο δεν ήταν και το ευκολότερο πράγμα.

Πάντως το 2011 βγαίνει ένα split single με τους Gonads στη Γερμανική Randale με την πλευρά των Infa Riot να καταλαμβάνει το τραγούδι Bootboys, ενώ σταδιακά άρχισαν και πάλι τις ζωντανές εμφανίσεις κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει ως και σήμερα.

Για κάποιον που θέλει να εντρυφήσει στα ενδότερα του γκρουπ και εκτός του Still Out Of Order, προτείνεται η κασέτα Singles And Rarities του 1989 από την Bootboy Tapes, η οποία είναι προτιμότερη από τη συλλογή In For A Riot του 1999 που και αυτή με τη σειρά της είναι καλύτερη από το The Best Of Infa Riot του 2005 από την Captain Oi.