The Early Years
Ακόμη ένα γκρουπ για ρομαντικές -και ως συνήθως μοναχικές- ψυχές, οι Ουαλοί Jack του Anthony Reynolds φέρνουν για νιοστή φορά την κιθαριστική ποπ σε άμεση επαφή με τη λογοτεχνία, την ποίηση και κάθε μορφή τέχνης που υπηρετεί την προαιώνια ανθρώπινη ανάγκη για "συναισθηματική" έκφραση και εκτόνωση.
Σχηματισμένοι το 1992 στο Cardiff της Ουαλίας από τους Anthony Reynolds και Steve Bees, αμφότεροι προερχόμενοι από τους προσφάτως διαλυμένους 'Misery', και την προσθήκη -παρά τις μουσικές διαφωνίες με τον πρώτο- του Matthew Scott στις κιθάρες. Με σημεία αναφοράς τους Velvet Underground (φυσικά...), την crooner πλευρά του Elvis, το μύθο του Scott Walker, αλλά και νεότερες μπάντες όπως οι Pulp και οι Spiritualized, οι Jack γράφουν τα πρώτα τους τραγούδια και βρίσκουν το δρόμο προς την ακμάζουσα τότε Too Pure. Ίσως λόγω του πρόσφατου χωρισμού του, ίσως πάλι επηρεασμένος από τη συγκατοίκηση του με τέσσερις γυναίκες, ο Reynolds γράφει μια σειρά "ματωμένα" ερωτικά τραγούδια, με αφηγήσεις που από τον Scott Walker σε πάνε στον Johny Cash διατηρώντας πάντα το 'φλέγμα' τους, σε περιβάλλον Ευρωπαϊκό... Το ντεμπούτο 'Pioneer Soundtracks' (με τον παραγωγό του Walker, Peter Walsh, στην κονσόλα) ηχητικά βρίσκεται ανάμεσα στην cabaret ποπ και το επιφανειακά τραχύ εναλλακτικό ροκ, και οι κριτικοί του επιφυλλάσουν ενθουσιώδη υποδοχή. Δύο χρόνια αργότερα με το 'Jazz Age' lp, ο Reynolds βουτάει ακόμη πιο βαθιά στη λογοτεχνική πλευρά της μουσικής του, σε βάρος ίσως της τελευταίας, αφού λείπει η ηχητική περιπέτεια του πρώτου δίσκου.. ενώ η είδηση είναι ότι το καλύτερο τους τραγούδι θα το βρείτε σε ένα ltd edition λευκό εφτάιντσο για τη Elefant records ("Fall in love with me again")!
Μαζί με τους Jack ο Reynolds ηγείται και του project των Jacques, που ως αρχική ιδέα είχε να αποτελέσει τη βάση συνεργασίας του γκρουπ με καλλιτέχνες που εκτιμά και έχουν ασκήσει επίδραση στην αισθητική του. Η αρχή έγινε με το lp 'How to make love vol.1', στο οποίο ο Momus εντάσσει την indie μπάντα στη δική του παράδοξη αντίληψη για τη μουσική και τον ερωτικό λόγο, οι κιθάρες των Jack υποχωρούν και οι μινιμαλιστικά ηλεκτρονικές μπαλλάντες σε lounge και σκοτεινό κλι\ίμα παίρνουν τον πρώτο λόγο. Ακολουθεί ένα σχεδόν ακουστικό ep με τον Kirk Lake, σε διάθεση κλασσικιζόντως λυρική, ενώ το πρόσφατο 'To the stars' lp, δεν περιλαμβάνει κάποια 'συνεργασία έκπληξη', παρά μόνο guest συμμετοχές από τον πιανίστα των Lodger, Will Foster, τον μπασσίστα των Divine Comedy, Jeff Mills, και άλλους... επιμένοντας σε κλειστοφοβικές ατμόσφαιρες χτυπημένες από τη... μοίρα αγάπες.
