The Early Years

Μέσα στην έκρηξη του punk στην Αγγλία (τέλος ΄76 - αρχές ΄77) οι Jam ήταν το πρώτο group με σαφείς αναφορές στο παρελθόν, μουσικά και ενδυματολογικά. Εκεί που ο Johnny Rotten έφτυνε τους στίχους πάνω από τα σκοπίμως άτεχνα ακόρντα των Sex Pistols, οι Jam διασκεύαζαν με στυλ το θέμα του Batman (κλασσικό 60s κομμάτι) και εκεί που οι συνομήλικοί τους στους δρόμους του Λονδίνου φορούσαν κουρέλια και παραμάνες, αυτοί φωτογραφιζόταν με τα στενά κοστουμάκια σαν κι αυτά που φορούσαν οι mods δέκα χρόνια νωρίτερα και χρησιμοποιούσαν τη Βρετανική σημαία σαν μοτίβο και σύμβολο. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που ξεχώρισαν αμέσως ανάμεσα στο σωρό (μια που η "επανάσταση" της εποχής αποδείχτηκε φούσκα και τα δεσμά με το παρελθόν και την πατρίδα ήταν ακόμη ισχυρά για τα αγγλάκια) ίσως όμως να ήταν και το ότι απλά ήταν καλύτεροι μουσικοί από το 99% των υπόλοιπων της γενιάς τους!

Ένα απίστευτα δεμένο τρίο, με παίξιμο στα όρια και, όπως αποδείχτηκε, ανοιχτούς μουσικούς ορίζοντες.

Όπως και οι Clash, οι Jam έδωσαν τις καλύτερες δουλειές τους από τον τρίτο δίσκο τους και μετά. Κατασταλαγμένος μουσικά και ιδεολογικά ο Weller έγραψε τραγούδια που δεν ήταν στο πνεύμα του πανκ ροκ, δεν θα είχαν γραφτεί όμως αν δεν είχε προϋπάρξει. Οι soul επιρροές και η αριστερή τοποθέτησή του τον έκαναν να αποβάλλει την έντονη "αγγλικότητα" των πρώτων ημερών και να ασχοληθεί με πιο οικουμενικά θέματα και ακούσματα, και αυτές ήταν που οδήγησαν τελικά στη διάλυση, το 1983. Πρίν από αυτήν όμως πρόλαβαν να δώσουν στη γενιά τους τον ύμνο της (Going Underground, το My Generation των 80s) και μερικά από τα πιο ειλικρινή και απολαυστικά τραγούδια του ροκ, και για τους Jam χρησιμοποιήστε τον καθαρό όρο άφοβα.