Κάπου το ‘χω ξανακούσει αυτό: ρετρό σήματα εκπομπών
Όλο και κάποια μνημονική χορδή μπορεί να ταλαντωθεί… Ειδικά εκεί στα τελευταία -άντα (ή τα πρώτα -ήντα). Του Αντώνη Ξαγά
Οι μουσικές που μένουν στο μνημονικό –το οποίο έτσι κι αλλιώς λειτουργεί με αδιαφανή, σχεδόν ανορθολογικό τρόπο- πολλές φορές δεν είναι εκείνες που ακούμε και επιλέγουμε συνειδητά αλλά αυτές που επιβάλλουν (ή καλύτερα υποβάλλουν) την παρουσία τους μέσα από το ευρύτερο περιβάλλον, που μπορεί να μην τους δίνει σημασία εκείνη τη στιγμή, αλλά όταν κυλήσει ο χρόνος ένα τυχαίο άκουσμα τους μπορεί να λειτουργήσει σαν έναυσμα για έναν καταρράκτη αναμνήσεων και συνειρμών.
Τούτη η συλλογή λοιπόν μαζεύει τέτοια κομμάτια, μια επιλογή από τις πρώιμες (για κάποιους) μέρες του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, από κομμάτια που χρησιμοποιούνταν τότε «ανώνυμα» και χωρίς αναγγελίες σε σήματα ή ‘χαλιά’ εκπομπών, κυρίως ηλεκτρονικής-συνθετικής τεχνοτροπίας (που έδινε και μια μοντέρνα-φουτουριστική επίφαση) και χωρίς στίχους (σήμερα μπορεί να τα λέγαμε και minimal wave), κάτι που δυσκόλευε αφάνταστα την αναζήτησή τους (μέρες προ Shazam γαρ).
(Ακούγεται διαβάζοντας παράλληλα και ένα παλιότερο συναφές αφιέρωμα σε τούτες τις σελίδες)
