Κάτι ξεχασμένα 90s

Τα τελευταία χρόνια όσο κι αν προσπαθούσα να παρακολουθήσω τις μουσικές κυκλοφορίες, είχα την εντύπωση ότι για κάθε εξαιρετικό άλμπουμ που ανακάλυπτα, υπήρχαν άλλα 3-4 που διέφευγαν της προσοχής μου. Με το ξεκίνημα του 2012 απλά μπλόκαρα. Υπερβολικά πολλά άλμπουμ και λίγος ο χρόνος. Είπα λοιπόν να πάω μερικά βήματα πίσω και να αφιερώσω λίγο χρόνο σε δίσκους που μου άρεσαν αλλά μέσα στον καταιγισμό νέων κυκλοφοριών δεν άντεξαν τον ανταγωνισμό με νέους, φρέσκους ήχους. Τα λίγα βήματα πίσω έγιναν άλματα και βρέθηκα -να με συγχωρείτε- ξανά στα 90s. Άρχισα λοιπόν να σκάβω και τα αποτελέσματα της ανασκαφής βρίσκονται σε μια μουσική συλλογή που θα βρείτε εδώ.

Το κείμενο αυτό είναι απλά ένας οδηγός πλοήγησης.

1. Piano Etude XV - G. Ligeti
Ένας από τους πιο σημαντικούς κλασικούς συνθέτες του 20ου αιώνα φτιάχνει σπουδές για πιάνο, και όπως και τα ιερά τέρατα του παρελθόντος, επναπροσδιορίζει την τεχνική του πιάνου, μέσα από μια ετερόκλητη συλλογή ήχων και πειραματισμών. Το 3ο βιβλίο της συλλογής είναι γραμμένο κυρίως μέσα στη δεκατία του '90. Αν το όνομα σας φαίνεται γνωστό, αναζητήστε το στα credits 3 ταινιών του Stanley Kubrick.

2. The Colour of Spring - Mark Hollis
Ο κύριος Talk Talk, μετά από δύο αριστουργηματικά άλμπουμ με την μπάντα του (δείτε εδώ ένα παλιότερο άρθρο για το Laughing Stock), ηχογράφησε ένα σόλο άλμπουμ, όπου ο ήχος γίνεται ακόμα πιο προσωπικός, ακόμα πιο εκλεκτικός. Τον ακούς να τραγουδά σχεδόν δίπλα στα αυτιά σου. Με εξαιρετικό τρόπο δημιουργεί ένα δικό του σύμπαν και μας αποχαιρετά. Από τότε σιωπά.

3. The Loom - Bark Psychosis
Πολύ κοντά στον ήχο των Talk Talk βρίσκονταν και οι Bark Psychosis. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους Hex κυκλοφόρησε μέσα στο 1994 και ανάγκασε τον κριτικό του Mojo να ονομάσει τον ήχο τους post-rock, η πρώτη φορά που καταγράφηκε αυτός ο όρος επισήμως. Την επόμενη φορά που χρησιμοποιήθηκε ήταν για τους Tortoise, 2 χρόνια μετά.

4. From the Devil to the Deep Blue Sky - Disco Inferno
Πολλοί λένε ότι το όνομά τους ήταν καταστρεπτικό για την καριέρα τους. Οι Disco Inferno όμως, που μάλλον δεν τους ενδιέφερε κάτι τέτοιο, είχαν μια απλή ιδέα, που τώρα πλέον χρησιμοποιείται κατα κόρον, και προσπάθησαν να εξερευνήσουν τις δυνατότητες που τους δίνει η τεχνολογία. Συνέδεσαν τα φυσικά τους όργανα με samplers και άρχισαν να πειραματίζονται. Με επιρροές από "σκοτεινές" μπάντες των 80s, προσπάθησαν να φτιάξουν συμβατικά τραγούδια, αλλά ευτυχώς απέτυχαν, φτιάχνοντας ένα δικό τους ήχο που είναι θαρραλέος, γενναιόδωρος και συναρπαστικός. Η καλύτερη απόδειξη είναι τα πρώτα 5 EP's που κυκλοφόρησαν μαζί το 2011 από την One Little Indian (The 5 EPs).

5. Hair Shoes - Pale Saints
Οι Pale Saints είναι γνωστοί στους λάτρεις του shoegaze ήχου των early 90s. Ακούγοντας τα πρώτα 2 άλμπουμ τους όμως δεν μπορείς παρά να τους τοποθετήσεις στις μπάντες που προσπαθούσαν να πειραματιστούν με έναν ήχο που τότε ήταν κάτι καινούργιο. Πάρτε για παράδειγμα πως στο συγκεκριμένο τραγούδι η μπάντα πειραματίζεται στην ηχογράφηση με συνεχή layers από κιθάρες. Από το άλμπουμ In Ribbons του 1992.

6. In the Light of Time - Flying Saucer Attack
Στο Further του 1995, οι FSA πειραματίζονται κι αυτοί με βόμβους και κιθαριστικό θόρυβο αλλά ως συνοδεία για τις καταθλιπτικές τους ελεγείες.

7. See Through You - The Meeting Places
Το ντεμπούτο τους Find Yourself Along The Way κυκλοφόρησε το 2003 αλλά θα ορκιζόμουν ότι ηχογραφήθηκε στη δεκαετία του '90. Τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά κάποια κομμάτια τους απλά χτυπάνε μελωδική φλέβα και με oλίγον από dreampop κιθάρες, ορίστε το ποπ διαμαντάκι.

8. Shakesdown - Revolver
Οι Revolver ως άλλοι Ride φλερτάρουν ιδιαίτερα με την επική πλευρά της ποπ μουσικής. To 1993 κυκλοφορήσαν το πρώτο και μοναδικό τους άλμπουμ Cold Water Flat. Θάφτηκαν κάτω από τόνους shoegaze υπερπροσφοράς και φλυαρίας τότε. Σήμερα ακούγονται φρέσκοι και εμπνευσμένοι.

9. Flowered Smother - Lovesliescrushing
Ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά του πειραματικού ήχου των 90s, το ντουέτο των Lovesliescrushing δεν ενδιαφέρθηκε για το ποπ του πράγματος. Εξού και δεν υπάρχουν καθόλου ντραμς ή οτιδήποτε που μπορεί να δώσει μια ρυθμική βάση. Το Xuvetyn του 1996 ηχογραφήθηκε εξολοκλήρου σε ένα τετρακάναλο tape recorder, τότε που ίσως αυτό δεν θεωρούνταν "άποψη". Το αποτέλεσμα είναι θορυβώδες όσο και ονειρικό, το θεωρώ το δίδυμο evil twin του Loveless των My Bloody Valentine. Εκεί που το ένα βάζει πλώρη για τα cult ραδιόφωνα, το άλλο συνεχίζει το ψυχεδελικό του ταξίδι χωρίς να μετράει το χρόνο. Στα φωνητικά η αγγελική φωνή της Melissa Arpin.

10. D - Codeine
Θρυλική slowcore μπάντα που επανενώθηκε και έχει ανακοινώσει ημερομηνίες για live ξεκινώντας από το I'll Be Your Mirror Festival στο Λονδίνο. Σε αντίθεση με άλλες μπάντες του είδους οι Codeine δεν φοβούνται να αφήσουν τις κιθάρες τους να γίνουν τέρατα. Ο πρώτος δίσκος τους Frigid Stars είναι εκπληκτικός και αντέχει πολλές ακροάσεις.

11. Curly Lips - Th'Faith Healers
Οι Th'Faith Healers είναι άλλη μια μπάντα που άκουσε shoegaze και προσπάθησε να το εντάξει στις μουσικές της περιπέτειες που έχουν πολύ πιο ευρύ ορίζοντα. Το Curly Lips είναι ένα σκοτεινό περίεργο ποπ-σουπερνόβα που εκρήγνυται.

12. Bell - Swirlies
Κι άλλοι υποψήφιοι My Bloody Valentine; Ναι. Είναι ενδιαφέρον όμως να δεις πώς μια ιδέα ταξιδεύει σε διαφορετικά μυαλά και πώς το αποτέλεσμα μπορεί να οδηγήσει σε κοντινά αλλά εξίσου ενδιαφέροντα μονοπάτια. Οι Swirlies από το πολύ καλό τους ντεμπούτο Blonder Tongue Audio Baton έχουν λίγο από Sonic Youth-ίλα και λίγο από Pixies-ίλα για να φτιάξουν τον δικό τους ιδιαίτερο ήχο. Το Bell από τη άλλη δεν είναι αυτό που θα περίμενε ένας ακροατής καλά εξασκημένος στον shoegaze 90s ήχο.

13. Noise - Beat Happening
Οι Beat Happening ήταν αυθεντικά αναρχικά πνεύματα. Η ιστορία τους είναι σημαντική για τη Αμερικάνικη DIY σκηνή και συνδέθηκαν με το Sub Pop fanzine που οδήγησε και στην δημιουργία της ομώνυμης θρυλικής εταιρίας. Ο ήχος τους είναι στεγνός και αμετανόητα "ερασιτεχνικός", κοντράρεται με οτιδήποτε θεωρείται "κανονικό" σε μια ηχογράφηση. Στον τελευταίο τους δίσκο You Turn Me On φτάνουν σε συνθετική ωριμότητα. Ξεκινώντας από ποστ-πανκ ήχο, φλερτάρουν με μια γοητευτική lo-fi εκδοχή της ποπ.

14. There's No Such Thing As Black Orchids - Lilys
Οι Lilys μάλλον ήταν η μπάντα που έφτασε τον ήχο της πιο κοντά στον "ιδανικό" MBV shoegaze ήχο. Στο ντεμπούτο τους In The Presence Of Nothing δείχνουν τον δρόμο στον κύριο Shields που μετά το Loveless κατέρρευσε λόγω της τελειομανίας του που τον κρατάει δέσμιο από τότε.