Δέκα ακόμα λόγοι που επιβεβαιώνουν ως διαχρονικά άλυτο τον new wave - post punk - synth pop γόρδιο δεσμό

Δεν πιστεύω πως είναι δυνατόν κάποιος, όσο κι αν θεωρείται ή όντως είναι μύστης της ηλεκτρικής μουσικής, να στεγανοποιήσει απόλυτα το new wave από το post punk και τη synth pop, με όποια σειρά κι αν αναφερθεί το τρίπτυχο αυτό. Σίγουρα όμως, υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν ξεκαθαρίσει τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν πλήρως μεταξύ τους τα συγκεκριμένα μουσικά είδη, έχοντας μάλιστα πρόχειρα κάμποσα παραδείγματα. Τέλος, υπάρχουν και λίγοι που έχουν μεν κατά περίπτωση γνώμη επ’ αυτού, αλλά παραμένουν επιφυλακτικοί ή ακόμα και συγκαταβατικοί ως προς τη γνώμη των διαφωνούντων. Άλλωστε, οι φίλοι της μουσικής βιοκοινότητας έχουν εδώ και κάμποσα χρόνια βρει τον τρόπο να συνυπάρχουν, χωρίς τις κάποιες φορές ακραίων διαστάσεων αντιπαλότητες του παρελθόντος.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ο γόρδιος δεσμός μεταξύ των new wave, post punk και synth pop εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει ανεξάρτητα από τις απόψεις καθενός, δίνοντας τροφή για σκέψη και συζήτηση. Εντάξει, δε θα είχε νόημα μια συζήτηση για τον αν το “One Hundred Years” των The Cure είναι synth pop, αλλά μήπως είχε για το αν τα “Are 'Friends' Electric?” και “Cars” των Tubeway Army του Gary Numan είναι synth pop ή new wave;

Μια και φέραμε τον δεσμό αυτό ξανά στην επιφάνεια, τι καλύτερο από το να ρίξουμε λίγο λάδι στη φωτιά, προτείνοντας δέκα τραγούδια που λίγο - πολύ παίζουν με τις αντοχές των ορίων των συγκεκριμένων ειδών; Και, έτσι για να γίνει πτητικό το εύφλεκτο μουσικό λάδι, διαλέγουμε μερικά όχι και τόσο γνωστά κυρίως 7" από τις αυθεντικές δοξασμένες μέρες της δεκαετίας του ’80. Δηλαδή της εποχής που η όποια σύγχυση μεταξύ των ειδών αυτών επιλυόταν σχεδόν αποκλειστικά με γνώμονα τις ενδυματολογικές προτιμήσεις των συγκροτημάτων, αφού κυρίως από τότε που μπήκαν στη ζωή μας τα ‘90s εμφανίστηκαν οι «γκουρού αναλυτές», που έμπλεξαν τα πράγματα και αποδείχτηκαν πάντα πρόθυμοι να μας εξηγήσουν ακόμα και τις απορίες που ποτέ, όχι μόνο δεν εκφράσαμε, αλλά ούτε καν είχαμε. Κι έτσι, ναι μεν δεν προέκυψαν, αλλά σίγουρα εδραιώθηκαν οι ήδη διαμορφωμένες νέες μουσικές κατηγορίες, υποκατηγορίες και ορολογίες, που μπορεί να δημιούργησαν και ακόμα να δημιουργούν σύγχυση, αλλά συνέβαλαν με τον τρόπο τους στη συντήρηση και διόγκωση των μουσικών μύθων. Πλέον, η μουσική βιοκοινότητα είχε εξελιχθεί. Και μαζί της η (ας τη δούμε ως εποικοδομητική) μουσική σύγχυση.

Ορίστε, λοιπόν, δέκα λόγοι για να… διαφωνήσουμε:

Faded Films - Jack in the Box (1986)

Αντιπροσωπευτικό self-released δείγμα του καναδέζικου κουιντέτου, το οποίο βαρύνεται όμορφα από την ακατέργαστη μελαγχολία της εποχής, με new και dark wave ύφος, που γλυκοκοιτάζει από τη μια το αντίπαλο post punk δέος των Sad Lovers & Giants και από την άλλη το νεορομαντισμό των Classix Nouveaux.

The Psalms - A Story I Was Told (1982)

Το “A Story I Was Told” σίγουρα θα ξυπνήσει μνήμες σε όσους έζησαν στα ‘80s. Είναι ένα πανέμορφο new wave δείγμα κοντά στο ύφος των λατρεμένων μου Our Daughter’s Wedding, που αποπνέει αισιοδοξία και θα ικανοποιήσει πολύ και τους φίλους των Human League και Spandau Ballet. Η μπάντα από το Tempe της Arizona είχε στο ενεργητικό της τους Doug Hopkins (κιθάρα, synth) και Bill Leen (μπάσο), οι οποίοι πέντε χρόνια αργότερα σχημάτισαν τους ακόμα ενεργούς Gin Blossoms.

Eye Do It - I Lost My Mind (1984)

Μια όχι και τόσο prolific βρετανική μπάντα που έχει έμπρακτα αποδείξει ότι αγαπά το post punk των The Cure, Siouxsie & the Banshees και Names, φτιάχνει με την ίδια άνεση αυτό το new wave τραγούδι, με τρομερό μπάσο και ‘60s synths, που σε κάνουν να αναφωνήσεις: I Lost My Mind.

The Arms of Someone New - Every Seventh Wave (1984)

Το πνεύμα των Joy Division μπαίνει στους The Arms of Someone New από το Champaign του Illinois, για να πιάσουν τα synths και να φτιάξουν ένα στιβαρό new wave τραγούδι. Κομματάκι εύκολο για τον Steve Jones και ιδίως για τον Mel Eberle (Area, The First Things), δε συμφωνείτε;

The Enter - Whole New World (1985)

Εντάξει, η synth pop πλευρά των Depeche Mode είναι κάτι περισσότερο από πανταχού παρούσα, κάτι που φαντάζομαι πως δε θα είχε πρόβλημα να συνομολογήσει ο Rich Benton, ο οποίος μαζί με τους Paul Smith και Danny King έφτιαξαν το μοναδικό single των The Enter, που δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια να το πεις και new wave.

The Lucy Show - Electric Dreams (1984)

Στη συγκεκριμένη περίπτωση των εγκατεστημένων στο Λονδίνο Καναδών The Lucy Show, τα πράγματα φαίνονται απλούστερα λόγω της απροκάλυπτης αγάπης τους προς τους The Cure. Αφήνοντας την power pop των Midnite Movie, ασχολήθηκαν με το post punk με νέο όνομα το The Lucy Show και έφτασαν στο πολύ καλό “Electric Dreams” έχοντας ως κληρονομιά το ενδιαφέρον του John Peel για το ντεμπούτο προηγούμενο single τους “Leonardo Da Vinci”.

The Myst - Nothing Can Stop Me (1987)

Ακόμα μια πανέμορφη new wave στιγμή, η οποία πιθανότατα είναι η μοναδική για το τρίο των The Myst από το Ohio, που μεταδίδει αβίαστα το ευφορικό της κλίμα και μάλιστα σε πλήρως απαγορευτικό σημείο για να την πεις post punk.

Phantom Forth - I Don't Know You (1984)

Ακριβώς το αντίθετο ισχύει για τον «ακατέργαστα» αυθεντικό post punk ήχο των Phantom Forth, που έχει επιρροές από τους Dead Can Dance και τους X Mal Deutschland. Το τρίο από το Auckland ήταν δημιούργημα του ποιητή και ιδιοκτήτη fanzine Paul Luker (The Silver Ferns, This is Heaven) και είχε επίσης ως μέλη τις Lorraine Steele και τη μετέπειτα νύφη του Debbie Luker. Η κυκλοφορία τους αυτή ήταν η μοναδική.

The Silence Cries - In My Brain (1987)

Η Ελβετία είναι κοντά στην Ολλανδία, όπως και ο ήχος των The Silence Cries σε εκείνον των δυνατών στιγμών των Mecano. Το τραγούδι αυτό προέρχεται από το ντεμπούτο μεγάλης διάρκειας δίσκο τους με τίτλο “Silent Eyes” και πολύ δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί το post punk ύφος του.

Here Today - Whistle in the Yard (1983)

Το συγκρότημα φτιάχτηκε το 1983 στη Baltimore, και αφού κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο πολύ καλό post punk 12’’, μετονομάστηκε σε Vigil και αμέσως βρέθηκε στη δίνη μακροχρόνιων διαδικασιών μεταβολής των καταλόγων των δισκογραφικών εταιρειών CBS, A&R και Chrysalis Records, λόγω της οποίας οδηγήθηκε σε διάλυση, αφού όμως συνεισέφερε το τραγούδι “Therapist” στο σάουντρακ της ταινίας Nightmare on Elm Street 4.