The Early Years

Λίγο μετά την έκρηξη του punk στην Αγγλία άνθισε η αναβίωση του ska, ενός υβριδίου punk pop και reggae, με πιο γνωστά συγκροτήματα τους Specials, τους Selecter, και τους Beat. Οι Madness εμφανίστηκαν λίγους μήνες αργότερα και ήταν ένα περίεργο σύνολο. Καλοί μουσικοί και showmen με εφηβικό χιούμορ (Nutties), συνδέθηκαν χωρίς να το καταλάβουν και χωρίς να το θέλουν με τους ακροδεξιούς skinheads που αποτελούσαν μεγάλο μέρος του αρχικού τους κοινού (χρειάστηκε να γράψουν κομμάτι, το "Don't Quote Me On That" για να τους αποκυρήξουν).

Οι Madness είναι ένα συγκρότημα το οποίο ο έλληνας ακροατής είτε θα λατρέψει είτε θα αδιαφορήσει γι αυτό (ο γράφων ανήκει στην πρώτη κατηγορία μαζί με τους πολλούς). Η μουσική τους είναι μελωδική και χορευτική και ξεχειλίζει από ενέργεια, στους πρώτους τους δίσκους, ενώ με το πέρασμα του χρόνου η διάθεση για πλάκα και ξεσάλωμα έδωσε τη θέση της στο ψάξιμο της μουσικής και του στίχου, με αποτέλεσμα μερικά αριστουργήματα αγγλικής ποπ που προστέθηκαν σε μια αλυσίδα που ξεκίνησε από τους Beatles, και περνώντας από σύνολα όπως οι XTC και οι Prefab Sprout, κατέληξαν στους Blur και τους σύγχρονούς τους.

Η διάλυσή τους ήταν προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που έφυγε ο Barson, που μαζί με τον Thompson ήταν αυτοί που έφτιαξαν τους Madness και ήταν οι κινητήριοι μοχλοί τους πίσω από τους frontmen Suggs και Chas Smash. Η αναπόφευκτη παρακμή ευτυχώς κράτησε λίγο και η διάλυσή τους την κατάλληλη στιγμή έσωσε τη φήμη τους. Μια επανασύνδεση που επιχείρησε ο Suggs λίγο μετά τη διάλυση και έδωσε τα δύο τελευταία studio LPs πέρασε απαρατήρητη. Μια άλλη στα τέλη των '90s για μια συναυλία στο Finnsbury Park του Λονδίνου δεν είχε συνέχεια. Οι Madness έμειναν για πάντα σύμβολο των ξένοιαστων στιγμών της εφηβείας μας (που ήταν πιο λίγες από τις άλλες, αλλά έντονες) και της αντίστασής μας απέναντι στην καταπίεση του Πητ Κωνσταντέα!!!