Μια αξέχαστη συναυλία

Σκεφτήκαμε να κατεβάσουμε από τη σκηνή καλλιτέχνες και γκρουπ της εγχώριας μουσικής δισκογραφίας και να τους βάλουμε στο ρόλο του κοινού, να μας ξεχωρίσουν "την" ή έστω "μια" αγαπημένη τους συναυλία. Αρκετοί ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση, έτσι δανειστήκαμε τα αυτιά και τα μάτια τους για να δούμε μουσικούς επί σκηνής που εμπνέουν τους δικούς μας. Θυμηθήκαμε μαζί τους φοβερά live, πήγαμε πίσω σε εποχές και σας τα παραθέτουμε, γιατί στην τελική καλή συναυλία δε γίνεται χωρίς καλό κοινό.

- Λοιπόν... dEUS στο Ρόδον το 95. Χωρίς να είμαι από τους φανατικούς των dEUS αυτό το live είχε απίστευτη ενέργεια, συμμετοχή και προσήλωση από όλους και πεντακάθαρο ήχο παρά τα watt. Ο Barman σε μεγάλα κέφια και το 'In a bar under the sea' να κυλάει απολαυστικά. Ο ήχος των dEUS σε εκείνο το live ήταν τόσο γεμάτος που το support group που άνοιξε την συναυλία παρ'ότι ήταν καλό, ξεχάστηκε από τις πρώτες νότες του μπάσου στο intro των dEUS.
www.myspace.com/citymann

- Σεπτέμβρη του 2000, μαθητές ακόμα, πήγαμε στο Ρόδον να παρακολουθήσουμε το live των Camel (ή έστω τη σαραβαλιασμένη πουρό εκδοχή τους). Όμως όντας μικροί και ευαίσθητοι, στη θέα του Latimer να χαϊδεύει την κιθάρα του μέναμε άφωνοι και εκστατικοί. Ακούγαμε tracks από το 'Mirage' και το 'Snowgoose' και κλαίγαμε σαν πεντάχρονα και ονειρευόμασταν να γράψουμε ένα album βουτηγμένο στην 70's αισθητική. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του live υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλον να μη σταματήσουμε ποτέ να παίζουμε μουσική μεταξύ μας - μια υπόσχεση που αθετήσαμε για πολύ καιρό μέχρι που 10 χρόνια μετά ξαναβρεθήκαμε στο υπόγειο του King Elephant και αρχίσαμε να δοκιμάζουμε κάποιες ιδέες... και ξεκινήσαμε ένα project... και το ονομάσαμε Baby Guru.
www.myspace.com/babyguruband

- Θυμόμαστε τον Iggy να ματώνει στον Πειραιά και να μην κολώνει και να συνεχίζει λυσασμένα... θυμόμαστε τους Stereolab να κάνουν ένα απίστευτο kraut live στο Albert Hall, τον Sexton Ming σε μια υπόγα στο βόρειο Λονδίνο, τον Billy Childish στο Dirty Water Club, θυμόμαστε να προσπαθούμε να μπούμε τσάμπα στον Cave το '93 στο Σπόρτινγκ και ο πορτιέρης να μας τρώει (!!!) τα πλαστά εισητήρια μας, θυμόμαστε τους Jesus & Mary Chain σε secret gig στα Δειλινά με καμιά 50αρια άτομα που αναρωτιόμασταν αν όντως μας συμβαίνει αυτό!
www.myspace.com/thecallas

- Η καλύτερη συναυλία που έχω παρακολουθήσει είναι των Godspeed στο Μύλο. Ήταν πριν γίνουν γνωστοί και στο club ήταν μόνο οι μυημένοι. Καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας δεν ακουγόταν ψίθυρος. Το κοινό με ευλάβεια παρακολουθούσε κάτι που στη μνήμη έχει μείνει περισσότερο σαν τελετή, παρά live. Χαρακτηριστικά θυμάμαι τη στιγμή όπου μέλη των Godspeed κατεβήκανε και παίζανε με κρουστά αναμέσα στο κοινό, που άνοιγε αυθόρμητα διαδρόμους. Αλλά το μαγικό ήταν ότι γίνονταν όλα τόσα άκοπα και αυθόρμητα. Μαγική στιγμή, ο λόγος για τον οποίο υπάρχει η μουσική. Ένα διάχυτο συναίσθημα ότι μοιράζεσαι, ότι επικοινωνείς. K.
www.myspace.com/2l8toolate

- Η συναυλία που πραγματικά έχει μείνει αξέχαστη είναι των Divine Comedy μαζί με την London Orchestra το 1998 στο Birmingham. Ο χώρος ήταν για 1000 άτομα και η ουρά στην είσοδο μεγάλη. Τη βραδιά άνοιξαν οι Gorgy's Zygotic Mynci, καλή μπάντα και με ενδιαφέρουσα δισκογραφία. Καθώς ξεκινά να βγαίνει η ορχήστρα, βιολιά, βιόλες, βιολοντσέλο, τρομπέτες, τρομπόνια, όμποε, το κοινό αρχίζει να χειροκροτά. Όταν ο Neil Hannon καλησπερίζει το κοινό, κάτω από ένα χαμηλό φως και όλα τα όργανα κουμπωμένα και έτοιμα να ηχήσουν, μια φοβερή ενέργεια απλώνεται σε όλο το χώρο. Όλα τα τραγούδια τους με τη βοήθεια της ορχήστρας ακούγονται σαν ένα ονειρικό pop παραμύθι που όλοι το ακούνε με ανοιχτό στόμα. Όταν παίζουν τραγούδια από το 'A short album about love' μαγεμένοι όλοι παρακολουθούν το stage χωρίς να μιλάνε. Στα πιο χαρούμενα κομμάτια τους όλοι χορεύουνε και τραγουδάνε τους στίχους. Ούτε κατάλαβα πως πέρασε η ώρα και τελευταίο κομμάτι διασκευάζουν από Scott Walker το 'Μake it easy on yourself'. Στη συναυλία είχα πάει με το φίλο μου το Δάκη - που τελευταία στιγμή τον έπεισα να έρθει και όταν τέλειωσε μου είπε: ¨Ευχαριστώ, μαγική συναυλία!" - Γιώργος Μπέγκας
www.myspace.com/fivestarhotelx

- Το live που είναι για μένα αξέχαστο ήταν ένα φεστιβάλ που έγινε στην παραλία του Πύργου -30χλμ από την Καβάλα- νομίζω το 1996 με κύρια γκρουπ τους Ziggy Was και τα Ξύλινα Σπαθιά. Η ομορφιά του τοπίου -η ελευθερία του υπαίθριου χώρου σε συνδυασμό με τον καλό ήχο - καλά γκρουπ - ήταν ιδανικά.
www.myspace.com/popcakes.gr

Ο Κ. των Minor Mine για τη συναυλία των The Ex
Whelan's Δουβλίνο, 25 Απριλίου 2008

- Δεν ξεχνάς ποτέ τις πρώτες συναυλίες που παρακολούθησες. Κάθε μια και μια καινούρια έκπληξη, σχεδόν ένα θαύμα. Θυμάσαι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Παρόλα αυτά δεν θα πιάσω τις "θρυλικές" συναυλίες στον Ελλήσποντο, στο στέκι 3x2 της Φιλοσοφικής και στο Ιβανόφειο. Θα αναφερθώ σε μια σχετικά πρόσφατη συναυλία. Απρίλιος 2008: οι Ex στο Δουβλίνο. Δεν ήταν η πρώτη μου φορά. Τους είχα ξαναδεί στο Bios στην Αθήνα όταν είχαν κυκλοφορήσει το Turn. Έξω από το Whelan's μια ώρα πριν την προγραμματισμένη (8.00) αγωνιώντας μήπως δεν υπάρχουν εισιτήρια. Ευτυχώς υπήρχαν εισιτήρια αλλά η συναυλία δεν θα άρχιζε πριν τις 9.30. Οι Ιρλανδοί σε τίποτα δεν θέλουν να μοιάσουν τους Άγγλους. Πριν λίγες ώρες οι Ex ξεφόρτωναν και έστηναν τον εξοπλισμό τους μόνοι τους ως συνηθίζουν, συνεχίζοντας την do it yourself παράδοση. Η βραδιά ξεκινάει και από το πρώτο κιόλας τραγούδι η μπάντα παίζει με ανατριχιαστική ένταση και κέφι.

Μια πανκ (;) μπάντα με συνεπή και συνεχή παρουσία για σχεδόν τριάντα χρόνια. Δεν είναι ξεπεσμένοι "βετεράνοι" που στα πενήντα τους ξαναθυμήθηκαν τη σκηνή γυρνοβολώντας ανά την υφήλιο πασχίζοντας να ξαναζωντανέψουν τις στάχτες τους. Αυτοδίδακτοι μουσικοί, εξελίσσουν διαρκώς τον ήχο τους και ταυτόχρονα διατηρούν το ύφος τους όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς φτιασίδια, πόζες και κουστούμια. Ο ένας δίπλα στον άλλον και όλοι μαζί απέναντι μας. Ο Terrie και ο Andy δύο κιθαρίστες πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, η Katherina να σφυροκοπάει ακούραστα με τα αφρικάνικα τέμπο της και ο Sok να τα χώνει στο μικρόφωνο χωρίς να εκβιάζει τα συναισθήματα. Ένα χορταστικό σετ από το οποίο δεν έλειπαν παλιότερα κομμάτια (σε αντίθεση με αυτό στην Ελλάδα) με συγκινητικότερες στιγμές το State of shock και το Hidegen fujnak a szelek από το Scrabbling at the lock. Το σόου τελειώνει και μόλις τότε συνειδητοποιώ την έλλειψη νικοτίνης (η απαγόρευση βλέπεις). Οι Ex είναι πραγματικά μια μπάντα να ζηλεύεις.
www.myspace.com/minormine

Ένας φίλος γύρισε και μου ψιθύρισε στο αυτί: "Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για το δέσιμό τους".
"Γιατί, τι έχει;" τον ρώτησα...
"Είναι πολύ σφιχτό..."
To Gagarin ήταν γεμάτο και οι Damned έπαιζαν με έναν άψογο ήχο. O Dave Vanian αλώνιζε τη σκηνή, άνετος σαν άρχοντας, ο Captain Sensible στα κέφια του, ο Monty Oxy Moron χοροπηδούσε πανω κάτω πίσω απ'τα πλήκτρα και ο Stu West με τον Pinch εργάτες στο μπασσο και στα τύμπανα. Ηταν 2008 και το συγκρότημα έπαιζε λίγο πολύ το ίδιο σετ με εκείνο της περιοδείας για τα 25 τους χρόνια. Κάτι σαν ένα ζωντανό Best Of...: Love Song, Neat Neat Neat, New Rose, I Just Can't Be Happy Today, Melody Lee, Smash it Up, Under The Floor Again, Street Of Dreams... τα πάντα...
Βγήκα απ το Gagarin χαρουμενος που ακόμα παίζουν (και παίζουν πολύ καλυτερα από το 1988 ας πούμε...που είχαν έρθει).
Οι Damned είναι το ιδανικό συγκρότημα για να σε κάνει να θέλεις να γίνεις ή για να χαρείς που είσαι μουσικός...
www.myspace.com/newzerogod

Συναυλίες που μας έχουν κάνει εντύπωση είναι αρκετές. Τώρα αν πρέπει να βρούμε κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές, μάλλον είναι οι εξής :
Φίλιππος: Για μένα ήταν μια συναυλία του Phil Shoenfelt στον Μύλο στην Θεσσαλονίκη το 2000. Μετά από αυτό το live έφυγα αποφασισμένος να κάνω και εγώ το ίδιο.. να κάνω μια μπάντα και να παίξω live.
Πέτρος: Η συναυλία που ξεχωρίζω είναι μια των Honey For Petzi στο Lugano. Ήταν η πρώτη φορά που είδα μια τόσο καλή math rock μπάντα. Ήταν πολύ δεμένοι, το live ήταν πολύ δυνατό σε ενέργεια και η μπάντα είχε πολύ δουλεμένο ήχο.
Παύλος: Αξέχαστη θα μου μείνει η συναυλία των Gathering για την περιοδεία τους στο 'How to Measure a Planet'. Ο τρόπος προσέγγισης και η ατμόσφαιρα των κομματιών τους σε συνδυασμό με τον αψεγάδιαστο ήχο τους δημιούργησαν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.
Κατερίνα: Εγώ θα πω μια συναυλία που είδα πρόσφατα, τους National στο Brixton Academy. Πέρα από την ατμόσφαιρα που δημιουργούσε και το πολύ όμορφο venue, είχαν πάρα πολύ όμορφο ήχο και πραγματικά μας είχαν καθηλώσει.
Διονύσης: Νομίζω οτι η συναυλία που θα ξεχωρίσω είναι αυτή των Sonic Youth στο Ρόδον. Σχεδόν δεν το πίστευα ότι έβλεπα μια τόσο θρυλική μπάντα. Έφυγα εκστασιασμένος εκείνη την μέρα.
http://www.myspace.com/uktravel
_____

TA ΑΞΕΧΑΣΤΑ LIVE ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΕΔΩ