Dance, dance to the radio...

Μια συλλογή με τραγούδια ραδιοφωνικά (με αμφότερες τις σημασίες του όρου) στην οποία συναντούμε:

τον Βad Sector, έναν Ιταλό κατά τ' άλλα θορυβοποιό, ο οποίος παίζει με τις αναμνήσεις των βραχέων (ναι, έχει και τον Τσοπανάκο)

τους Carpenters να βυθίζονται σε γλυκές αναμνήσεις για εκείνες τις παλιές ημέρες που πέρασαν όπως πάντοτε περνούν,

τους Kraftwerk να παίζουν στην κόψη του διφορούμενου ανάμεσα στο ραδιόφωνο και την ραδιενέργεια,

τους Welle:Erdball σε κρίση ρετροφουτουριστικής νοσταλγίας να τραγουδούν για το πρώτο προπολεμικό λαϊκό ραδιόφωνο του ...Γκαίμπελς (μπορείτε να το δείτε και στο οπισθόφυλλο του άνωθεν Radioactivity),

τις electropop ...αεροσυνοδούς (έτσι γαρ εμφανίζονται στην σκηνή) Client,

τους Queen να υπερασπίζονται το ραδιόφωνο απέναντι στην επέλαση της τηλεόρασης (μέσα από την οποία, το MTV συγκεκριμένα, ω ειρωνεία, το κομμάτι αυτό θα γινόταν παγκόσμιο σουξέ),

τους Buggles για τους οποίος ο κακός ήταν το βίντεο το οποίο και σκότωσε το ραδιοφωνικό αστέρι (το οποίο ήρθε και το σκότωσε μετά το ιντερνέτ και πάει λέγοντας),

την Αφροδίτη Μάνου ακούγοντας δυνατά τζαζ ροκ να φλερτάρει οδηγώντας το Φολσκβάγκεν της από Πανόρμου προς Ψυχικό,

τον Χάρρυ Κλυν να υποδέχεται στο "Τίποτα" του την νεογέννητη τότε Ελεύθερη Ραδιοφωνία Τηλεόραση,

την Μαρινέλλα να τραγουδάει για την κρυσταλλοτρίοδο που παίζει τα αμερικάνικα (έτσι θα το έλεγε αν ήθελε να είναι ...τεχνικώς correct),

τους Dengue Fever σε ένα συγκινητικά χαμηλότονο κομμάτι για το ραδιόφωνο που μας φέρνει πιο κοντά κι ας είμαστε μακριά,

τους ακαταλόγιστους Deep Freeze Mice σε ένα κομμάτι με εξίσου ακαταλόγιστο (και φυσικά ακατανόητο) τίτλο,

τους δικούς μας και μάλλον ξεχασμένους Proxies να αφήνουν το ραδιόφωνο να παίζει, εκεί όπου μάλλον σπανίως ακούστηκαν στα χρόνια τους,

την ίδια περίπου εποχή τους Clash να τα χώνουν με τον μοναδικό τους τρόπο στον μεγαλύτερο τότε εμπορικό ραδιοσταθμό,

τους Ramones να νοσταλγούν (ή μήπως να φαντασιώνονται) ένα αληθινό rock'n'roll ραδιόφωνο,

τον Ian να χορεύει με τον σπαστικό επιληπτικό χορό του στους ήχους του ραδιοφώνου,

τους R.E.M. σε ένα κομμάτι για το ραδιοφωνικό δίκτυο το οποίο είχε εγκαταστήσει (μαζί με το αντίστοιχο ...πυραυλικό) στην Ευρώπη η κυβέρνηση των ΗΠΑ για να προάγει τη δημοκρατία και την ελευθερία (από τότε βλέπετε είχαν ξεκινήσει οι παρεξηγήσεις για τούτες τις πολύπαθες λέξεις),

τον Bruce να τραγουδά για ένα ραδιόφωνο που δεν υπάρχει,

τους Wall of Voodoo να ονειρεύονται ότι τα τραγούδια τους παίζονται στο μεξικάνικο ραδιόφωνο (γιατί όχι, δίπλα είναι το L.A.),

τον Blaine να γράφει μια καταχθόνια μουσική για το Ράδιο Μόσχα του Νικόλα Τριανταφυλλίδη,

και για το τέλος, το καλύτερο,

την Brigitte Fontaine να συναντά στο Παρίσι τους Art Ensemble of Chicago σε μια σύμπραξη-υπόδειγμα για ότι μπορεί να ονομαστεί ελεύθερος τζαζ αυτοσχεδιασμός.