Nick Drake

Λίγα λόγια για τον ποιητή

Nick 1Με αφορμή τη συγκεκριμένη συλλογή με "σπάνια και ακυκλοφόρητα κομμάτια" του Nick Drake έχουμε την ευκαιρία να πούμε και 2-3 πραγματάκια παραπάνω γι' αυτόν τον αδικοχαμένο καλλιτέχνη. Κάτι σα να λέμε, να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι ακατόρθωτο να κυκλοφορήσει κάτι σύντομα που τον αφορά, αφού έχει εξαντληθεί πλέον το υλικό του, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Πατώκος στην κριτική του. Το μοναδικό "καινούργιο" τραγούδι του που έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια είναι το 'Tow the line', 2 λεπτά και 16 και βρίσκεται σε μια συλλογή που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια και ονομάζεται "Made To Love Magic". Η αρχή του θυμίζει έντονα το 'At the chime of a city clock', με φωνή και κιθάρα μόνο. Συλλογή που απευθύνεται καθαρά για συλλέκτες μόνο.

Μάλιστα, το "Made To Love Magic" είναι μια συλλογή που σχεδόν όλα τα κομμάτια της περιέχονται στο τέταρτο cd του box set "Fruit tree", που συμπεριλαμβάνει τα τρία studio άλμπουμ του Drake συν το "Time of no reply", που στην ουσία είναι outtakes και rarities. Μάλιστα το "Time of no reply" δεν είχε κυκλοφορήσει αυτόνομο για πολλά χρόνια και όταν αυτό έγινε, εξαντλήθηκε σε πραγματικά απειροελάχιστο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον στην Ελλάδα).

Για όσους δεν γνωρίζουν τον Nick Drake, πραγματικά δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για να τον περιγράψω. Απλά τους προτείνω να αγοράσουν με κλειστά μάτια το "Bryter layter", που προσωπικά θεωρώ πως είναι η πεμπτουσία της ποιητικής ακουστικής κιθαριστικής pop. Τα περισσότερα συγκροτήματα και καλλιτέχνες της Sarah Records -ειδικά τα πιο γλυκόπικρα- (όπως οι Another Sunny Day, οι Hit Parade και οι St. Christopher), σύγχρονοι τραγουδοποιοί, αλλά και οι Belle And Sebastian, έχουν τεράστιες επιρροές από αυτόν τον αδικοχαμένο αυτόχειρα καλλιτέχνη από το Birmingham - αν και γεννήθηκε στο Λάος από βρετανούς γονείς. Ειδικά οι τελευταίοι, είναι σα να πήραν το 'Hazey Jane II', να το έβαλαν κάτω και να έγραψαν τους τέσσερις πρώτους δίσκους τους πάνω του.

Nick 2Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τη βραχύβια, πεντάχρονη σχεδόν, μουσική πορεία του Nicholas Rodney Drake σε δύο περιόδους. Η πρώτη είναι των δύο πρώτων albums του ("Five leaves left", "Bryter layter"), στην οποία τον παρατηρούμε να είναι μελαγχολικά αισιόδοξος, σχεδόν να απαγγέλλει -με τον πραγματικά μοναδικό του τρόπο- τα μουσικά του ποιήματα και νιώθουμε πως τραγουδάει χαμογελαστά. Στη δεύτερη -και επιθανάτια- περίοδο του "Pink moon" -αλλά και ό,τι ακολούθησε-, τον συναντάμε πραγματικά βουτηγμένο στην ανέλπιδη μελαγχολία. Τα ποιήματα του πλέον έχουν μετατραπεί σε καθημερινούς ρεαλιστικούς στίχους τραγουδιών, πάντα με μια νεορομαντική για την εποχή χροιά. Οι μακρόσυρτοι και πολυλεξικοί στίχοι της πρώτης περιόδου του έχουν μετατραπεί πλέον σε συντομευμένα τετράστιχα.

Η δεύτερη περίοδος και η πτώση γενικώς του Nick Drake ναι μεν οφείλεται στις κάκιστες πωλήσεις των δίσκων του, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι εκείνη την εποχή ο κόσμος βρισκόταν ηχητικά σε πιο classic rock/ hard rock φόρμες. Οι Led Zeppelin τα νέα είδωλα, η ψυχεδέλεια και τα ναρκωτικά στα φόρτε τους, όλοι βιώνουν τη μετά-Hendrix εποχή και ο Drake να βγαίνει στις συναυλίες με μία ακουστική κιθάρα σεμνός, ντροπαλός, ταπεινός, γνήσιος αντιστάρ, άκαιρος εντελώς, να ξεχνάει του στίχους από το άγχος του -αλλά και την επήρεια όλων των ναρκωτικών ουσιών, ελαφρών ή μη, που παρέλασαν από τις φλέβες και τα πνευμόνια του- και να ξαναρχίζει από την αρχή τα τραγούδια του εισπράττοντας γιουχαΐσματα και κέρματα (δυστυχώς είναι καταγεγραμμένο ιστορικά και αυτό). Ο κόσμος στο Birmingham, στην ίδια του την πόλη, ήταν περισσότερο αφοσιωμένος τότε στους συντοπίτες του Traffic, Yes και Black Sabbath παρά σε τραβαδούρους και τραγουδοποιούς σαν τον Drake, μιας που ακόμα και η flower power psych folk του Donovan σχεδόν ξέφτιζε το '72.

Τη Δευτέρα της 25ης Νοεμβρίου του 1974, βρέθηκε νεκρός από ισχυρή δόση αντικαταθλιπτικών. Στο πικάπ ήταν ένας δίσκος με ένα κονσέρτο του Μπαχ και στο κομοδίνο δίπλα του ο "Μύθος του Σίσυφου" του Αλμπέρ Καμί και ταυτόχρονα άλλος ένας μεγάλος ποιητής τραγουδοποιός, αδίκως πρόωρα, δύο μέτρα κάτω από το χώμα.