Ντεμπούτα
Benni Hemm Hemm - Benni Hemm Hemm
Δεν ξέρω πόσοι φανς της indie pop θα άντεχαν μια συνεργασία του Jens Lekman με τα Χάλκινα της Γουμένισσας και τραγούδι στα Ισλανδικά. Στην πατρίδα του πάντως ο Benedikt H. Hermannsson και η πολυμελής μπάντα του Benni Hemm Hemm κέρδισαν βραβεία όπως το 'άλμπουμ της χρονιάς'. Ο Βιχουχού ανήκει σ'αυτούς που θέλουν να γίνονται τα πράγματα με τον δικό τους τρόπο. Ετοιμάζει τα πάντα, τα προτείνει στους μουσικούς, ακούει τις προτάσεις τους και στο τέλος γίνεται το δικό του. Τραγουδάει και στα αγγλικά αλλά για τα δύσκολα νοήματα προτιμάει τη γλώσσα του. Κιθάρες, πολλά χάλκινα και η παράξενη αίσθηση των ισλανδικών, όσους Sigur Ros κι αν έχεις ακούσει, είναι αυτό που κρατάω και το αφήνω πάνω πάνω για περισσότερες ακροάσεις όπως αξίζει στους δίσκους που δε μοιάζουν με άλλους.
CSS - Cansei de ser sexy
'Κουράστηκα να είμαι αισθησιακά ελκυστικός' σημαίνει το όνομά τους και η post-sexy εποχή τους άρχισε όταν οι πέντε βραζιλιάνες απ'το Σάο Πάολο παράτησαν πατρόν, σχεδιαστήρια και σπουδές σινεμά και με τον Adriano για ντράμερ ξεκίνησαν το ταξίδι προς τις καρδιές αυτών που αγαπούν τις Chicks on Speed και τους Au Pairs - όσων τουλάχιστον δεν σκότωσαν το στερεοφωνικό για να αποκτήσουν ένα κινητό τρίτης γενιάς. H Sub Pop μάλλον θα αποφάσισε να τους υπογράψει πριν τους ακούσει, με το που είδε τον τίτλο "Let's make love and listen to Death from Above". Παίζουν τα εντελώς βασικά και τραγουδάνε χαζομάρες αλλά είναι χρήσιμες για κάθε dj που ψάχνει μια γέφυρα ανάμεσα στους LCD Soundsystem και τους Ladytron.
De Rosa - Mend
O Martin Henry που είναι καλός στους στίχους, το τραγούδι και την κιθάρα, κατάλαβε έγκαιρα το 2000 στην καλών τεχνών της Γλασκώβης ότι ήταν έτοιμος να πάρει λάθος δρόμο. Η αναζήτηση τον έφερε στους δρόμους των αδερφών Woodside αρχικά και της Chemikal Underground αργότερα. Στον "χώροτους.κομ" αραδιάζουν 90 ονόματα που τους έχουν επηρεάσει, απ'τους Velvets μέχρι τους Stone Roses (first record). Πλεονασμός. Τρία μόνο αρκούσαν: Pixies, Go-Betweens, Sonic Youth. Τραγούδια με αρχή μέση και τέλος, που η λέξη φλυαρία τους είναι άγνωστη, που ακούγονται οικεία αλλά δεν έχεις αντίρηση να τα ακούσεις άλλη μια φορά, δύο, δέκα, είκοσι και να γουστάρεις, να κουνηθείς, να μουρμουρίσεις. Ψηφίζω την De Rosa κι ας μην σερφάρει.
Poni Hoax - Poni Hoax
Στο εξώφυλλο μια γυμνή που κρατάει στο χέρι ένα μεγάλο πουλί. Στη φωτογραφία πέντε τύποι, ο ένας με φουστάνι. Η κοπέλα στις πληροφορίες μου λέει πως είναι ένας τραγουδιστής, δύο κημπορντίστες, κιθαρίστας, ντράμερ. Απ'το Παρί, Φρανς. "She's on the radio". 'Πάλι το "Hicks from the sticks' έβαλα, αναρωτήθηκα. Ή μήπως είναι το "Turning Japanese"; Στο "Budapest", ένα αμήχανο ηλεκτροπόπ, τραγουδάει η Όλγα Κουκλάκη. Στο "Carrie Ann" μπαίνουμε στα χωράφια των And Also the Trees. Στο "Involutive star" αγριεύουν ωραία. Θυμάμαι τους Positive Noise που μετά τον πρώτο δίσκο ονειρεύτηκαν να γίνουν Duran Duran. Στο πάρτυ του "L.A. murder motel" guest star είναι ο Mark E. Smith. (Θυμάστε που σε ένα από τα video, νομίζω του "Goo", οι Sonic Youth έβαλαν τη φωτογραφία του και έγραψαν πάνω thank you; Απ'τις συγκινητικές στιγμές της βιντεογραφίας). Οι Poni Hoax είναι σαν τους πλανόδιους ζωγράφους που τους δίνεις μια φωτογραφία του παππού σου και σου την σκιτσάρουν. Βάλε στον τοίχο το σκίτσο αφού βαρέθηκες να βλέπεις την αυθεντική.
Blue Sky Black Death - A heap of broken images
O Kingston και ο Young God, δυο χιπ χοπ παραγωγοί απ'το San Francisco, κάνουν το ντεμπούτο τους με ένα διπλό άλμπουμ. Ο πρώτος και συναρπαστικότερος δίσκος είναι στο μεγαλύτερο μέρος του instrumental, και συχνά σου δίνει την εντύπωση πως ακούς ηλεκτρονικό γκρουπ σαν τους FSOL για παράδειγμα, στον δεύτερο έχουμε παρέλαση γνωστών στο χώρο, άγνωστων παραέξω MC's αλλά το αποτέλεσμα δεν (με) ενθουσιάζει. Τα instrumental όμως με τα φυσικά πνευστά, τα πλήκτρα και την κιθάρα, τα samples και τα artificial strings, την σκοτεινή ατμόσφαιρα και την ασταμάτητη προσθήκη νέων ήχων και (συχνά broken) ρυθμών κάνει το trip απολαυστικό και εθιστικό. Ακριβώς την ώρα που το χρειαζόμουν γιατί δε μ'αρέσει το hyphy που επέλεξε να υπηρετήσει ο Josh Davis.
Iliketrains - Progress - reform mlp
Για να τους ξελογιάσεις, καλή ιδέα για δώρο θα ήταν το "Train leaves at eight" των Walkabouts. Όπως λένε και στο όνομά τους έχουν πόρωση με τα τρένα, εμφανίζονται μάλιστα με ανάλογες στολές στη σκηνή. Kατάγονται από την πόλη που μας έδωσε τον Malcolm McDowell και τους Chumbawamba, αγαπούν την ιστορία, έχουν ένα τραγούδι για τον Captain Scott που πέθανε στην προσπάθεια να εξερευνήσει το νότιο πόλο κι ένα για τον Bobby Fischer, τον αμερικανό παγκόσμιο πρωταθλητή στο σκάκι που επί τρεις δεκαετίες δεν έχανε ευκαιρία να τα βάζει με την κυβέρνησή του και φυσικά είχε μπλεξίματα. Τον άφησαν ήσυχο μόλις πέρσι που πήρε υπηκοότητα και μετακόμισε στην Ισλανδία. Τα τραγούδια τους έχουν post κιθάρες και εξέλιξη αρχίζοντας πάναργα και ακολουθώντας την πορεία καρπουζιού στον κατήφορο. Τέλος, αυτός που τραγουδάει μετρώντας λέξεις και συλλαβές δεν είναι ο Michael Gira των Swans. Τα ακροώμενα απατούν.
My Brightest Diamond - Bring me the workhorse
Απόγονος μουσικών του εκκλησιαστικού κυκλώματος η Shara Worden στις τελευταίες εκλογές ψήφισε για νεοϋορκέζο δήμαρχο αφού εγκατέλειψε την Ypsilanti του Michigan την περίοδο που ο Sufjan Stevens ξεκινούσε το δικό του Γολγοθά. Σπούδασε όπερα στο Manhattan (πάνω δεξιά στο χάρτη του) αλλά στην πορεία, σαν το Μάριο Φραγκούλη, ανακάλυψε πως είναι λαϊκό κορίτσι και το'ριξε στην ηλεκτρική κιθάρα. Σπούδασε σύνθεση με δάσκαλο τον Αυστραλό των Clogs και το ντεμπούτο της είναι σαν PJ Harvey στα λυπημένα της και Portishead χωρίς John Barry, τα τραγούδια της έχουν καλό μπάσο και δεν ξεμένουν ποτέ από βιολί. Κάπου κάπου της ξεφεύγει και καμιά κορώνα. Η Shara και το καλό συναπάντημα λοιπόν.
Liam Frost - Show me how the spectres dance
Κάποιος Guy Garvey έγραψε πως ο 22χρονος Liam Frost απ'το Manchester που συνοδεύεται από τους The Slowdown Family είναι η "Βρετανική απάντηση στους Bright Eyes" και ο Liam που δεν φιλοδοξεί να γίνει μια μέρα η ύπαρξή του ερώτηση, το συμπεριέλαβε στο βιογραφικό του. Από τότε που ανακαλύφθηκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο και από τότε που ανακαλύφθηκαν οι παρομοιώσεις, και ιδιαίτερα οι εύστοχες, κλείνει η συζήτηση. "Ήταν για το ροκ ότι ο Γιώργος Γεωργίου για τη μπάλα" θέλω να προσθέσω κάποτε στο βιογραφικό μου. Ελπίζω να το γράψει κάποιος.
Get Cape, Wear Cape, Fly - The chronicles of a bohemian teenager
Μέσα στη νύχτα ουρλιάζει η κορνέτα του Mike Glenister, το βιολί του Luke Leighfield και το τσέλο της Rachel Drayson, αυτά όμως μόνο στο δίσκο του εικοσάχρονου βρετανού Sam Duckworth απ'το Essex. Στα live του αρκείται σε μια ακουστική κιθάρα κι ένα laptop. Παραδοσιακός τραγουδοποιός που θυμίζει αρκετά τον Billy Bragg με τη χροιά της φωνής του και καταφέρνει να γίνει συμπαθής. Όταν ανοίγει το laptop και προσθέτει beat και "βρωμιές" λες και τζαμάρει με τον Kieran Hebden γίνεται αξιαγάπητος. Η Atlantic επένδυσε πάνω του, περίεργο. Λευκοί και νέγροι δίνανε τα χέρια...
Stars of Track and Field - Centuries before love and war
"Put your coat on and don't ask why" είναι η φράση κλειδί στο θαυμάσιο πρώτο τραγούδι του δίσκου και το coat είναι αυτό που σου δίνουν όταν σε ντύνουν για να υπηρετήσεις κάποια πατρίδα. Οι Stars of Track and Field are beautiful people όπως λέει και το τραγούδι των Belle & Sebastian. Είναι τρεις αμερικανοί, όπως θα έχετε μαντέψει απ'την πόζα, απ'το Portland, που αγάπησαν κάποτε τους Flaming Lips και επέλεξαν να προσθέσουν ηλεκτρονικά για να φρεσκάρουν τον κιθαριστικό τους ήχο. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά κι ο τραγουδιστής τους είναι καλός. Το άσχημο είναι που δεν μπορούν να ξεχάσουν το παλιό χούι του power pop - arena rock στυλ και σε μερικά τραγούδια το υπηρετούν με ζήλο. Συχνά Coldπαίζουν επίσης αλλά αυτό δεν είναι αμάρτημα.
