Ο Ανδρομέδα FM των Echo Tides: Με καρδιά που ματώνει και αγαπά

Υπήρξαν οι Στέρεο Νόβα. Υπήρξαν οι Κόρε. Ύδρο. Υπάρχει ο Boy. Μουσικοί που μίλησαν για τα επώδυνα υπαρξιακά αδιέξοδα της σύγχρονης ζωής στη χώρα μας και για τα ηλεκτρισμένα μεγαλειώδη συναισθήματα που γεννά η σύγχρονη ζωή στη χώρα μας.

Και υπάρχουν τα Echo Tides και ο δίσκος τους «Ανδρομέδα FM». Που αποδίδει την ατμόσφαιρα του σήμερα, το zeitgeist της δικής μας εποχής.

Αιθέριες μελωδίες, γυναικεία φωνητικά, κιθαριστικά ραπίσματα, βίαια μπιτ στη μουσική – λυρισμός και νεύρο, συναίσθημα και δράση. Μετα-αποκαλυπτικά σκηνικά κοινωνικής αποσύνδεσης και αποσύνθεσης στους στίχους, νερώνειες φαντασιώσεις ολικής καταστροφής, αισθητικά και συναισθηματικά φορτισμένα θραύσματα αστικής κουλτούρας και υποκουλτούρας. Ο γνώριμος συνδυασμός δυστοπίας – ματ(αι)ωμένης ευαισθησίας, μια dream pop ποιητική νοσταλγικότητα που, παρά τις ηλιαχτίδες που τρυπώνουν από τις γρίλιες («Αόρατη Κορδέλα», «Βυθός»), δεν παύει να κυριαρχείται από μια σθεναρή post punk σκοτεινιά, που κρατά το δωμάτιο μελαγχολικό και γκρίζο.

Κι αυτό που κομίζει σήμερα ο ‘Ανδρομέδα FΜ’ είναι μια περισσότερο προσωπική και συναισθηματική προσέγγιση του υπαρξιακού δράματος. Χωρίς να στέκεται στους εξωτερικούς παράγοντες οικογενειακής και κοινωνικής πίεσης και καταστολής (αυτά έχουν άλλωστε αναλυθεί διεξοδικά από τους προλαλίσαντες), περνά κατευθείαν στις συνέπειές τους στον ανθρώπινο ψυχισμό, οι οποίες ωστόσο εμπεριέχουν τα αίτιά τους άρρητα και άρρηκτα. Το εξωστρεφές κατηγορώ έχει αντικατασταθεί από ένα εσωτερικό φουρτουνιασμένο τοπίο, στο οποίο εστιάζουν πλέον οι προβολείς και στο οποίο δίνονται οι οδομαχίες και πέφτουν οι μολότωφ.

Έχουν άλλωστε προηγηθεί πολλά χιλιόμετρα κρίσης, οι σημερινοί post-teens δεν γνωρίζουν πώς είναι η ζωή χωρίς μια κρίση να καταδυναστεύει οικογένεια και φίλους, δεν γνωρίζουν πώς είναι να βαδίζεις προς ένα μέλλον φωτεινό κι ελπιδοφόρο. Έτσι, αυτό που έρχεται χειροπιαστό και αγωνιώδες στο επίκεντρο, είναι το αποτύπωμα μιας γενικευμένης δυσφορίας στο ατομικό πεδίο. Το έδαφος έγινε γόνιμο για τη συλλογική στροφή προς την εξερεύνηση των ψυχικών μας κόσμων, η οποία, παρά τις επιμέρους αστοχίες που κουβαλά μαζί της κάθε μαζικότητα, γεννά ελπίδες για μια κοινωνία πιο συνειδητή και πιο ανοιχτή. Η έκθεση κι έκφραση του ψυχικού πόνου δεν αποτελεί πια κίτρινο τηλεοπτικό θέαμα σε εκπομπές με αισθητική αρένας, μα συλλογική πληγή που αναζητά φροντίδα.

Κεντρικό θέμα του δίσκου, λοιπόν, αποτελεί η συναισθηματική πάλη που δίνεται στη διαδρομή όχι (μόνο) προς την ευτυχία, μα (έστω) προς την λειτουργικότητα, καθώς ζητούμενο δεν είναι μόνο το περίφημο «pursuit of happiness», μα η ίδια η διαδρομή προς το ταπεινό κι αναγκαίο «end of the day». Τα συννεφιασμένα τοπία που έχουν υμνηθεί από τα παλαιότερα μουσικά σχήματα εμπλουτίζονται από την πλέον κατακτημένη και απενοχοποιημένη γνώση του ψυχικού τραύματος, που καθιστά την καθημερινή πάλη με διαφόρων ειδών κι εντάσεων διαταραχές και τη διατήρηση μιας ψυχικής ισορροπίας του τρόμου έναν κοινό τόπο που μας διαμορφώνει λίγο πολύ όλους μας. Γι’ αυτό και δεν αποδίδονται με δυσοίωνους ψυχιατρικούς όρους, μα με ενισχυμένη ανθρώπινη συμπόνια και τρυφερότητα.

Όχημα για την απόδοση των εσωτερικών αυτών συγκρούσεων, εξάρσεων και αντιφάσεων αποτελεί μια λαμπρή στιχουργία, στην οποία η ρομαντική αιθέρια ομορφιά παντρεύεται με τη βία του δρόμου:

Πέφτει το σπίτι / που κάηκε / όταν είπες / δεν θέλω πια να μένω εδώ

(«Βάλε Βενζίνη»)

Και όταν θυμηθείς / ποιοι ήταν οι γονείς σου  / θα μπει η χαρακιά / παιδί που έχει παιδί

(«Το Μαγικό Τρένο»)

Κάθε σου ευχή /είναι στο διάστημα /σκουπίδι αστρικής χωματερής

(«Αρχάγγελος»)

Με χειρόφρενο / σταμάτησες στο τέρμα /
Μπρος στον ήλιο / που έπεφτε στο λατομείο

Βγαίνει λάβα / και παγώνει μια για πάντα /
Πάρε πέτρες / μέχρι να γεμίσει η τσάντα

(«Βυθός»)

Ουρανοί με γεύση μπαταρίας ετοιμάζονται να στάξουν /
Το κοσμικό βουητό ρωτάει /

αν είμαι αρκετός για το επόμενο δευτερόλεπτο
Ίσως φτάνεις / πριν να πεθάνεις

(από το προσωπικό μου αγαπημένο «Γεύση Μπαταρίας»)

Ένα στιχουργικό ξεγύμνωμα το οποίο ντύνουν αντίστοιχης δύναμης και ομορφιάς μουσικές συνθέσεις, για να γεννήσουν τραγούδια που, παρά τη βουτιά στο μαύρο (ή και εξαιτίας αυτής), αναδύονται δοξαστικά κι απελευθερωτικά στην επιφάνεια. Άλλωστε την τόλμη που χρειάζεται ο δημιουργός για την προσωπική του έκθεση την αντλεί από την ομορφιά και τη δικαίωση του καλλιτεχνικού αποτελέσματος – από τη μετουσιωτική κι απελευθερωτική δύναμη της Τέχνης.

Χωρίς να τορπιλίζονται από αδυναμίες και ανισότητες, τα τραγούδια του ‘ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ FM’ διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια συνεπή, εκρηκτική αλληλουχία που συνιστά την ουσιαστική έννοια του long play: μια ενιαία μουσική οντότητα που υπερβαίνει το άθροισμα των επιμέρους κομματιών του. Ένας δίσκος που κοσμείται από φωτογραφίες που αναδίνουν άψογα το συναίσθημα που προξενούν τα τραγούδια του, ένας εξαιρετικός δίσκος που αποδίδει άψογα το πώς είναι να ζεις στην Ελλάδα του σήμερα, αν αφεθείς να ζήσεις με ανοιχτή καρδιά που αγαπά και ματώνει. Με καρδιά που ματώνει και αγαπά.

Tα Echo Tides παίζουν την Παρασκευή 8/12/2023 στην Θεσσαλονίκη (Mylos Club), το Σάββατο 9/12/2023 στην Πτολεμαϊδα (Μανδρακούκος) και την Κυριακή 10/12/2023 στις Σέρρες (Fuzzy Logic)