Pavement

The Early Years

Ξεκίνησαν σαν στουντιακό project των παιδικών φίλων Stephen Malkmus και Scott Kannberg τη χρονιά του 1989. Έντεκα χρόνια και πέντε άλμπουμ αργότερα ανακοινώνουν τη διάλυση τους, έχοντας από χρόνια αναγνωριστεί ως μία από τις πιο επιδραστικές (και συναρπαστικές) μπάντες της δεκαετίας του 90. Σήμα κατατεθέν τους υπήρξαν από τις πρώτες ημέρες της μπάντας οι χαμηλής πιστότητας παραγωγές (βασικοί υπεύθυνοι για το lo-fi ηχητικό κίνημα που «ευχάριστα» ταλαιπώρησε τα αυτιά μας από τα πρώτα χρόνια των 90ς μέχρι...), τα κοφτά (αλά Mark E. Smith) φωνητικά, τη τακτική feedback για το feedback (εις την ν...) και στο βάθος οι καθαρές pop μελωδίες, περιφραγμένες καλά με ενοχλητικούς θορύβους και συνοδευόμενες από ακατανόητα ποιητικά στιχάκια. Το κολεγιακό rock των Pavement με αφετηρία τον ενθουσιώδη ερασιτεχνισμό του υπογείως έβαλε το rock 'n' roll των 90ς και πάλι σε τροχιά, μόλις εξασθένησε η ώθηση που αυτό είχε πάρει από τους επαγγελματίες του είδους.

Το πρώτο τους εφτάιντσο (Slay tracks: 1933-1969) κυκλοφορεί το καλοκαίρι του 1989 (ηχογραφημένο στο στούντιο του μετέπειτα ντράμερ τους Gary Young) μέσα από τη δική τους ετικέτα, Treble Kicker. Οι λίγοι που το πήραν στα χέρια τους πάντως δεν είχαν καμιά άλλη πληροφορία για τη μπάντα, ενώ ανάμεσα σε αυτούς βρέθηκε και ο John Peel (με μαγνήτη τα τραβάει;). Το 1990 μετακομίζουν στην Drag City (με έδρα το Chicago), προστίθεται ο Gary Young στα ντραμς και την επόμενη χρονιά βγαίνουν για πρώτη φορά από τα studios και ξεκινάνε να δίνουν συναυλίες. Την ίδια χρονιά προστίθεται στη μπάντα ο μπασίστας Mark Ibold, καθώς και ως δεύτερος ντράμερ ο Bob Nastanovich, παλιός συμφοιτητής του Malkmus στο κολέγιο.

Το ντεμπούτο τους 'Slanted & Enchanted' lp κυκλοφορεί στη Matador το 1992 και αποτελεί έναν από τους κριτικά πιο αναγνωρισμένους δίσκους στην ιστορία του αμερικάνικου ροκ. Εκτός από τους μουσικοκριτικούς, σχεδόν όλοι οι « εναλλακτικοί» μουσικοί του πλανήτη γίνονται αμέσως παθιασμένοι fans των Pavement. Έχοντας καταφέρει πλέον να φιλτράρουν τις (πάντα ξεκάθαρες) επιρροές τους - Pixies, Sonic Youth, Fall κ.λ.π.- στη δική τους (επίσης ξεκάθαρη) άποψη για το πως πρέπει να παίζεται το ροκ οι Pavement είναι ήδη το Very Best Thing του αμερικάνικου underground των 90ς. Το 1993 ο Young καλείται να εγκαταλείψει το συγκρότημα (λόγω περίεργης συμπεριφοράς) και αντικαθίσταται από τον Steve West. Η χρονιά κλείνει με την Drag City να ρίχνει στην αγορά μια συλλογή με όλα τα πρώιμα singles και b-sides του γκρουπ, με τίτλο Westing (by musket and sextant) και τα χέρια του Παναγιώτη Φασούλα να σηκώνουν το ευρωπαϊκό του 87 πάνω αριστερά στο εξώφυλλο.

Η επιτυχία θα έρθει αμέσως μετά με το 'Crooked Rain Crooked Rain' lp. Τα πνεύματα ηρεμούν, ο θόρυβος οπισθοχωρεί και το συγκρότημα σκύβει με ικανοποίηση πάνω στην pop γραφή και κουλτούρα, αλλά και στο πως να χώνει σε ένα τραγούδι τουλάχιστον τρία διαφορετικά μουσικά είδη. Το 'Cut your hair' γίνεται το πρώτο top 10 hit της μπάντας και οι Pavement ως underground superstars ετοιμάζονται πλέον για το επόμενο βήμα.

Το 'Wowee Zowee' του 1995 δε συναντάει και τις καλύτερες των αντιδράσεων από τους «σκληρούς» οπαδούς της μπάντας, ίσως γιατί είναι ο μοναδικός δίσκος της μπάντας με ευθείες αναφορές στον ήχο και την αισθητική άλλων (και δη σύγχρονων τους) σχημάτων. Δύο χρόνια αργότερα όμως το 'Brighten the corners' lp είναι κάτι περισσότερο από ένα δυνατό comeback. Η ποιότητα στη φαντασία των συνθέσεων, η επιστροφή στις power pop επιταγές του «λευκού» θορύβου και μια νέα σειρά «ναρκωμένων»μελωδιών κερδίζουν και πάλι κοινό και κριτικούς.

Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει ουσιαστικά από το 1998. Ο Steven Malkmus βάζει και πάλι μπροστά την υπόθεση Silver Jews, ενώ προσωπικές δραστηριότητες αρχίζουν να τρέχουν και για τον Cannberg. Την επόμενη χρονιά η παραγωγή του Nigel Godrich (Radiohead, Beck κ.λ.π.) τους «χαρίζει» τον πρώτο «καθαρό» δίσκο της καριέρας τους, που έδειξε ότι η λέξη «ωριμότητα» μάλλον δεν ταιριάζει και τόσο στην αισθητική των Pavement.

Στις 20 Νοεμβρίου του 1999 λαμβάνει χώρα στο Brixton Academy η τελευταία συναυλία των Pavement και ο Stephen Malkmus ευχαριστεί τον κόσμο που βρέθηκε κοντά τους όλα αυτά τα χρόνια. Από τη στιγμή αυτή ξεκινά ένα mini σήριαλ σχετικά με το αν η μπάντα διαλύθηκε τελικά ή όχι, που έλαβε τέλος τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη του 2000, οπότε και ο Stephen Malkmus δηλώνει ότι το όνομα των Pavement δε θα επανέλθει στην επικαιρότητα τουλάχιστο για τα επόμενα 5-10 χρόνια.

Στις 23 Φλεβάρη του 2001 κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικό του δίσκος...