Ο μειλίχιος τροβαδούρος
Χωρίς να αποτελεί κρυμμένο μυστικό, απόλαυση για μυημένους ή κάτι παρεμφερές, ο Perry Blake εδώ και τρία πλέον χρόνια είναι ακόμη ένας από τους τραγουδοποιούς (sic...)που χρειαζόμαστε να τους αισθανόμαστε κοντά μας. Το χρίσμα, ο Scott Walker πριν αποχωρήσει προς τον εαυτό του, φαίνεται τελικά ότι δεν το κράτησε αποκλειστικά για κανέναν, αλλά με γενναιoδωρία το "μοίρασε" σε πολλούς ή έστω σε αρκετούς, αν έτσι προτιμάτε. Αγνοημένος σχεδόν ολοκληρωτικά στη Γηραιά Αλβιώνα, τιμημένος όμως επί Γαλλικού εδάφους, εντάχθηκε αμέσως στο πέρα από χρόνο και χώρο team των ρομαντικών και ευαίσθητων, πήγε να παρεξηγηθεί και ως κατατονικός, εμείς κρατάμε όμως τους δύο πρώτους χαρακτηρισμούς και τοποθετούμε τις δουλειές του στο ράφι με τους πολύ αγαπημένους και κοντινούς μας δίσκους...
Το έτος 2000 τον βρίσκει να μετράει τριάντα χρόνια ζωής, μόλις δύο όμως ολοκληρωμένους δίσκους και λιγότερο από πέντε χρόνια καριέρας. Γέννημα θρέμα Ιρλανδός, χωρίς όμως να φανερώνει κάτι τέτοιο ούτε η φυσιογνωμία (πιο... "αριστοκρατικά" Ευρωπαίος δείχνει), ούτε και το έργο του. Ιδιαίτερη πατρίδα του το Sligo, όπου και απολαμβάνει μία κανονικότατη και ευχάριστη παιδική ηλικία, χωρίς ψυχικά τραύματα και απωθημένα όπως ίσως θα ήθελε ο θρύλος που είθισται να συνοδεύει τέτοιου είδους καλλιτέχνες. Από τους γονείς του τον χώριζαν δύο γεννιές σχεδόν, αυτό όμως δε βλέπω να παίζει κάποιο ρόλο στη διήγηση μας, και δεν έχω διάθεση για πρακτική ψυχολογία τέτοιες ώρες... Με το πέρας των σχολικών χρόνων (πολύ αφηγηματικός έχω γίνει, σαν κρατικό ντοκιμαντέρ για ποιητές τα λέω!) βολοδέρνει στην Ευρώπη και φορμάρει και ένα συγκρότημα σε ανύποπτο χρόνο (πολύ περίεργο,ε;). Τους συνεργάτες του όμως στην κυριολεξία τους... απολύει και κάπου έχω μάθει ότι σε αυτή την απόφαση τον οδήγησε το γεγονός ότι οι τελευταίοι είχαν αφήσει το αλκοόλ να επηρεάζει υπερβολικά εώς αρνητικά την τέχνη τους. Άκου να δεις τώρα, είδατε ο Perry που είναι και συνετό παιδί! Πάντως ο ίδιος μέχρι να βρει την πόρτα για τη μουσική βιομηχανία και σε μπαρ δουλεύει (ώστε μπαρόβιος ε; καλά το φαντάστηκα) και σε ένα ξενοδοχείο και γενικά τεμπέλη και χαραμοφάη δεν θα τον έλεγα...
Αν είναι όμως γραμμένο από τη μοίρα σου δεν τη γλυτώνεις εύκολα! Και ο ίδιος επιμένει ότι το να γράφει τραγούδια, είναι τελικά το μόνο πράγμα που ξέρει να κάνει. Και δε ντρέπεται να πει -πράττοντας άριστα- ότι το κάνει καλά, έχοντας επίγνωση του ταλέντου του, χωρίς να κρύβεται πίσω από ανόητες δηλώσεις μετριοπάθειας. Ο Αγγλικός τύπος μάλιστα είχε αντιμετωπίσει θετικά το γεγονός ότι ο Blake δε δίσταζε συχνά να χρησιμοποιεί τη λέξη pretentious (φιλόδοξος υπέρ του δέοντος δηλαδή...) για τον εαυτό του. Ακόμη και μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου με θράσος θα βγει και θα πει "ξέρω ότι έκανα έναν καλό δίσκο". Και ποιός μπορούσε να του πει ότι είχε άδικο; Γενικότερα πάντως τα λεγόμενα του φανερώνουν άνθρωπο ακομπλεξάριστο, που και δε θέλει να εγκλωβιστεί στο καλούπι του "καταραμένου και μελαγχολικού" καλλιτέχνη, δεν αγχώνεται όμως κι όλας για αυτή του την προσπάθεια. Ευγενής και γιατί όχι όμορφος και γοητευτικός, δηλώνει άθεος και ευχαριστημένος από τη ζωή του μέχρι στιγμής, αφού τελικά καταφέρνει να κάνει αυτό που πάντα ήθελε. Εμένα δηλαδή σε ωραίος τύπος μου κάνει, μακριά από οποιαδήποτε μιζέρια και προσωπική ανέχεια υπαρκτή ή και τεχνητή.
Πριν από αρκετά χρόνια ένας σχεδόν τριαντάρης με τα χαρακτηριστικά του, μάλλον θα βρίσκονταν πριν καλά καλά το καταλάβει να γράφει για τη 4AD. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει και πιο "τσακάλια" αποδείχτηκαν τελικά οι τύποι της Polydor. Η ευκαιρία που γύρευε ο Blake ήρθε και μάλιστα κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Η εταιρεία του παρέχει το budget που χρειάζεται -και δεν είναι ευκαταφρόνητο για νέο καλλιτέχνη, τους παραγωγούς που δύνανται να κάνουν το "θαύμα", ορχήστρες και άφθονο χρόνο για να κάνει τις ιδέες του πράξεις. Τραγούδια που ήταν καλά δουλεμένα πριν μπουν στο στούντιο για ηχογράφηση, ιδέες και άποψη ολοκληρωμένες από καιρό στο μυαλό του δημιουργού τους, παρ'όλα αυτά όμως ο κύριος Blake αποδεικνύεται "χαλαρός" και μη αγχώδης τύπος και τελικά μετά από ...ένα χρόνο κυκλοφορεί το single "Genevieve (the pilot of your thighs)" το Μάρτη του '98 και ένα μήνα αργότερα ολόκληρος ο δίσκος. Το σχέδιο του Kleran Gorman (τι νομίζατε ψευδώνυμο είναι... Perry Blake... υπερβολικά ποιητικό και όμορφο για να στο χαρίσουν οι υπερήλικοι γονείς σου!) έχει αρχίσει να λειτουργεί.
