Pop-sixties-tones

Ο ΠΑΣΤΟΡΑΣ ΑΛΑΝ ΜΑΚ ΓΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΕΙ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΕΤΩΝ ΟΠΩΣ 67, 69, 76 ... ΟΡΙΣΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ ΣΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ:

Τέκνα μου. Τόσο καιρό φρόντιζα να σας φέρνω σε επαφή με τους πιο φερέλπιδες μπαντιέρους της σύγχρονης σκηνής. Ό,τι θέλετε σας έφερα. Αλλά ξέρετε ότι οι συμπάθειές μου ήταν ψυχεδελικοί ή ψυχεδελίζοντες. Αναρωτηθήκατε ποιους αντιγράφουν οι αγαπημένοι σας ήρωες, εκτός από τους γνωστούς 10-20 επιδραστικούς; Σας απασχόλησε ποτέ το ερώτημα του πως ακούγονταν οι μουσικοί πρόγονοι των διαφόρων φλωρίσκων που σας έμαθα να αγαπάτε;

MILLENIUM - Again (Poptones, 2000)
SANDY SALISBURY - S/T (Poptones, 2000)
Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να δείτε ένα ιδιαίτερο παρακλάδι της ψυχεδελικής σκηνής του τότε, ένα ιδίωμα που επηρεάστηκε δυνατά από τη φολκ και όλη την Βρετανό-Αμερικάνικη ροκ παράδοση. Οι γονείς σας αλλά και οι μελετηρότεροι από εσάς θα ενθυμούνται τους ωραίους ψυχεδελικάριους Sagittarius. Την αιθέρια ψυχεδή τους που πρόλαβε και χώρεσε σε δύο δίσκους. Ναι, το 'Present Time' ήταν το πρώτο τους, με παραγωγή του Gary Usher (Byrds, Peanut Butter Conspiracy), ο οποίος μάλιστα δεν άντεξε και έπαιξε και στο δεύτερο. Λοιπόν οι Sagittarius είναι εδώ. Μην κοιτάτε τους διπλανούς σας ηλίθιοι, εννοώ βρίσκονται μέσα στους δίσκους μας. Εκείνοι στους οποίους έκανε παραγωγή ο Usher βρίσκονται ζωντανοί μέσα στη μουσική τους. Το ίδιο και οι Jefferson Airplane, οι Ultimate Spinach, οι Agincourt και χίλιοι άλλοι. Οι νεανίδες ξέρω καλά πως λικνιζόσασταν όμορφες με τα Νirvanεια τραγούδια τους στοχεύοντας στα αρσενικά μας ένστικτα. Ας είναι. Αυτό που συγκρατώ είναι η ποιοτική ψυχεδελική φολκ των σχημάτων αυτών. Παρακλάδι των Τοξοτών υπήρξαν οι Millenium, το δημιούργημα των super producers Gary Usher - Curt Boettcher και του Keith Olsen. Ο Curt Boettcher, που είναι αυτός που κάνει τόσο Philική με τον άνθρωπο και το περιβάλλον την παραγωγή εδώ, αλλά και αυτός που χρησιμοποίησε κι εδώ αρκετά τρυκ. Ο

σκοπός του ήταν να συγκεντρώσει ταλαντούχους superpopers κι έτσι εδώ όχι ένας ή δύο αλλά 5 άνθρωποι κιθαρίζουν και τραγουδούν (εκτός από τους Salisbury, Stec, Boettcher και oι Lee Mallory, Michael Fennelly), o Douglas Rhodes σε harpsichord, piano, μπάσο και ο Ron Edgar σε drums, percussion. Το άλμπουμ λεγόταν Begin, βγήκε το '68 και ήταν ένα από τα ακριβότερα μέχρι τότε λπς. Σε τούτο το ρομαντικό πανεγύρι αναμιγνύονται οι επιρροές πατριαρχών όπως τα Πουλυά, τα Αγόρια της Παραλίας, και άλλοι, συγχρόνως όμως έχουμε έρθει στο σημείο που οι ιερείς του νέου ψυχεδελικού ήχου κατασκευάζουν σιγά σιγά λιθαράκια για το μαγικό τους κόσμο. Απλές φόρμες και ανόθευτα συναισθήματα στους στίχους. Μία όμορφη «ανάλαφρη» διδασκαλία της Φρισκοσμοθεωρίας τους. Ο τρυφερός Sandy Salisbury δεν πλακωνόταν στα ναρκωτικά όπως οι άλλοι κι αυτό τον έκανε να βλέπει κάπως αλλιώς τα πράγματα αλλά και να θέλει να προχωρήσει και τον ήχο του. Έφτιαξε τραγούδια (που μου άρεσαν περισσότερο από εκείνα των Millenium), τον βοήθησε ο Usher αλλά ο δίσκος στάθηκε αδύνατο να κυκλοφορήσει παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ολονών. Από αυτή την άποψη είναι κυριολεκτικά ένα αδιάβαστο μήνυμα από το παρελθόν. Τώρα βέβαια δεν ξέρω κάτα πόσο θεωρείται προχώρημα αυτό το California Sunshine ροκ παρέα με τη νοσταλγία για τους Monkees, τον Jimmy Webb, τον Brian Wilson - σ' αυτόν τον τελευταίο ήθελε να στείλει και το μήνυμα «ότι μετράει ακόμα», εξ ου και διασκευή, όπως και του 'Come softly' των Fleetwoods. Αμφότεροι οι δίσκοι πάντως στέκονται στην καλύτερη παράδοση της Sundazed και του California Sunshine ροκ.

JOEY STEC - Joey Stec (Poptones, 2000)


Ο Joey Stec είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της πορείας που μπορούσε να έχει ένας ανήσυχος μουσικός αν την έψαχνε αρκετά εκεί και τότε. Το περίφημο σχήμα των Blues Magoos ήταν η πρώτη του στάση. Η πρόωρη διάλυσή τους άφησαν τον Joey και τον Ralph Scala ελύθερους για το spin off σχήμα τους (The Dependables) για ένα δίσκο Staxική συνείδηση. Ακολούθησε το μπλέξιμο με Gram Parsons και Brandon Dewilde και οι προσπάθειες για ένα δίσκο που και αυτός έμελλε να μη βγει ποτέ - η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Stec όμως δεν έμεινε στη βαρεμάρα : ένα gig με τους Crazy Horse από εδώ, μία σύνθεση για τον Steven Stills από κει, ντραμάρισμα για τους Flying Burrito Brothers - δεν υπήρχε ανεργία τότε για ένα καλό μουσικό. Υπήρχαν όμως θάνατοι - κι εκείνοι του Gram και του Brandon τον επηρέασαν (και όχι μόνο σε ένα τραγούδι, το 'No Knowing' που υπάρχει εδώ) αλλά και στην αίσθηση ότι η εποχή έφευγε ανεπιστρεπτί. Τελευταία μεγάλη μορφή με την οποία ήρθε σε επαφή ήταν ο θρυλύκος παραγωγός Jimmy Miller (Stones, Traffic κλπ.) με τον οποίο συνεργάζονταν μέχρι τις αρχές των '80ς κι ο οποίος έβαλε το χέρι του εδώ. Όλα τα παραπάνω βρίσκονται παρόντα στο good time ροκ του JS - τον μοναδικό που έβγαλε σόλο. Ο δίσκος βγήκε το 1976 και η χρονολογία φαίνεται από την ίδια τη μουσική : επιστροφή στα στοιχειώδη του καλού ροκ εντ ρολλ, με στοιχεία του πρότερου έντιμου μουσικού του βίου αλλά και ολίγο από το βρώμικο Νεοϋορκέζικο στυλ του Johnny Thunders, την παμπ καπνίλα του Graham Parker, ακόμα και τη σοφιστικότητα του Αλέξη του Γκίμπσον, την διασκεδαστικότητα των De Ville, την φουλ φαν διάθεση των Derek and The Dominoes, με τους οποιους επίσης ανακατεύτηκε someday someway. Φυσικά δε λείπει ούτε το σαξόφωνο, ούτε τα γυναικεία back ups, ούτε η ιδρωμένη rhythm sex. Ένας δίσκος που ηχογραφήθηκε στα Sound City Studios της επισκοπής της Καλιφόρνια και που δε θα μπορούσε να είναι ούτε του '74 ούτε του '78, αλλά από την άλλη πάλι ένας δίσκος που θα μπορούσε να είναι και του οποτεδήποτε, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Όπως λέει κι η Αγία Γραφή, «μακάριοι όσοι έκαμαν την προσωπική τους συμμετοχή σε ένα καλό κομμάτι της ιστορίας του ρερ».

ΤΕΛΟΣ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ
Να τους πάρετε λοιπόν βγαίνοντας από την εκκλησία. Θα σας εντυπωσιάσουν τα χρώματα των συσκευασιών που έφτιαξα. Είπαμε να το προσέξουμε πολύ αυτό στην Poptones. Του Sandy έχει ωραίο κίτρινο και χτυπητό πράσινο. Του Joey μωβ. Στους Millenium έβαλα διάφορα. Και στους σημερινούς έχουμε μονοχρωμίες ή διχρωμίες για να είναι πιο ευχάριστοι για εσάς και τα παιδιά σας μη ξεχνάτε πως απευθυνόμαστε και στους μεν και στους δε. Γιατί πρέπει να μεταδώσετε και στους Βενιαμίν της οικογενείας σας το μάθημα της ιστορίας από την αρχή και όχι από τότε που σας συμφέρει. Για να μαθαίνουν τι προηγήθηκε γι' αυτά που ακούνε σήμερα ξοδεύοντας το χαρτζιλίκι που με τόσο βαριά καρδιά τους δίνετε. Κανονικά βαθμούς δεν θάπρεπε να δώσουμε («ποιοί είμαστε εμείς που θα κρίνουμε» κλπ.) αλλά επειδή ξέρω ότι ανάμεσα στο εκκλησίασμα υπάρχουν αποβράσματα που μόνο τη βαθμολογία κοιτάνε, τους λέω ότι οι βαθμοί τους είναι καλοί και το παίρνουν το 7. Για να δούμε λοιπόν ποιό καλό παπαδάκι θα οθονοκολλήσει αυτή την ανακοίνωση να τη μάθει η κοινότητα; Α, έλα εδώ εσύ....
7, 7, 7.