Post-punk oddities: 50+1 ξεχασμένοι δίσκοι
Ο Filtig ανασκάπτει μια εποχή περασμένη αλλά όχι ξεχασμένη. Νομίζατε όμως ότι τα είχατε ακούσει όλα;
Κάτι συνέβη εκεί γύρω στα τέλη του 70/αρχές 80 το οποίο συνετέλεσε στο να φτιαχτούν μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα στην ιστορία της [με την ευρύτερη έννοια] ποπ μουσικής. Θέλεις το πανκ, θέλεις η ντίσκο, τα φτηνά σύνθια, η πολιτική αναταραχή, η γυναικεία και κουηρ χειραφέτηση, οι εύκολες σπιτικές συνθήκες ηχογράφησης, οι μπάντες στις σχολές καλών τεχνών, όλα αυτά άνοιξαν το δρόμο για νέες δημιουργικές συνθέσεις, πειραματικές αλλά και άμεσες συγχρόνως, αυτό που θα μπορούσαμε ίσως να ονομάσουμε avant-pop. Κάποια από τα σχήματα αυτά κατόρθωσαν να γίνουν κάπως γνωστά σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο, κάποια έως και πολύ γνωστά [The Cure, Talking Heads...], αλλά και πολλά και πολύ σπουδαία ξεχάστηκαν ή πήραν πολύ λιγότερο χώρο στη μουσική ιστορία απ’ ό,τι θεωρώ πως τους αναλογεί.
Έφτιαξα λοιπόν μια λίστα με κάποια απ’ αυτά. Δυσκολεύτηκα αρκετά να διαλέξω τα αγαπημένα μου λιγότερο γνωστά/περισσότερο περίεργα άλμπουμ από την περίοδο αυτή, καθώς είναι πάρα πολλά αυτά που αγαπώ, οπότε αν κάτι ξέχασα [και δεν εννοώ Gang of Four, XTC και Lydia Lunch που δεν τα ξέχασα, απλά δεν τα έβαλα γιατί, ε τα ίδια και τα ίδια θα λέμε;], ε τι να κάνουμε, οι λίστες είναι πάντα ελλιπείς.
Αν σας ενδιαφέρει η παρακάτω λίστα, μπορείτε να βρείτε πολύ ακόμα τέτοιου είδους υλικό στην αρχειακή σελίδα post-punk oddities. Τα παραθέτω με αλφαβητική σειρά και όχι προτίμησης!
Οι 48 Chairs είναι παντελώς άγνωστοι, αλλά ο μοναδικός τους δίσκος είναι πραγματικά απολαυστικός έτσι που αλλάζουν συνεχώς στυλ και δοκιμάζουν πολλά διαφορετικά ηχοχρώματα, ενώ στο single Snap It Around φτιάχνουν ένα σφιχτό postpunk με κιθαριστικούς διαλόγους που ακούγεται φρέσκο μέχρι και σήμερα.
THE 49 AMERICANS - E Pluribus Unum
Το Λονδρέζικο DIY/messthetics το λεγόμενο είναι ατέλειωτο και θα μπορούσα να φτιάξω ένα αφιέρωμα με 50 δίσκους μόνο από τη σκηνή αυτή, αλλά επέλεξα μερικούς γι' αυτό το κείμενο και μεταξύ αυτών είναι και αυτός των 49 Americans, μιας κολλεκτίβας μουσικών από το London Musicians Collective η οποία έφτιαχνε ένα παρεΐστικο ιμπροβ-ποπ.
Avantgarde art rock από την Ιαπωνία. Οι After Dinner δημιουργούν ένα μείγμα από contemporary music, art rock, παραδοσιακή μουσική και ηχητικά κολλάζ. Στις σημειώσεις του δίσκου δίνουν σε ένα κομμάτι ακόμα και οδηγίες ακρόασης ως προς την τοποθέτηση των ακουστικών/ηχείων!
Σούπερ άγνωστο καναδέζικο no wave, στο στυλ των αντίστοιχων νεοϋορκέζικων, αλλά περισσότερο αστείο παρά αδιεξοδικό, οι ΑΚΑ για τους οποίους δεν υπάρχει σχεδόν καμία πληροφορία στο δίκτυο έβγαλαν μόνο ένα αλλά πολύ διασκεδαστικό EP.
ALTERNATIVE TV - Vibing Up the Senile Man
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον παράδειγμα του περάσματος ενός συγκροτήματος από το πανκ στο ποστ-πανκ είναι αυτός ο έντονα πειραματικός δεύτερος δίσκος ο οποίος ακολούθησε ένα σχετικά κανονικό πανκ-ροκ ντεμπούτο. Οι ATV είναι ένα από τα πρώτα πανκ συγκροτήματα που ήδη από το 1979 δοκίμασαν την πειραματική στροφή και το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό.
…AND THE NATIVE HIPSTERS - There Goes Concorde Again
Ίσως το πιο περίεργο single που βγήκε ποτέ και αγαπημένο του John Peel από το ίσως πιο περίεργο σχήμα της περιόδου, τους πρωτοχίπστερς Native Hipsters οι οποίοι φτιάχνουν κολλάζ από spoken word, samples, found elements και ιμπροβ όργανα και το αποτέλεσμα είναι πάρα πάρα πολύ ιδιαίτερο. Δοκιμάστε το και καλή τύχη.
Απ’ όλες τις μη αναμενόμενες "κουφές" συνεργασίες της εποχής, αυτή είναι η πιο περίεργη: μια αμερικανίδα ποπ τραγουδίστρια και μοντέλο συναντά έναν πειραματικό ιταλό συνθέτη και το αποτέλεσμα είναι ένας φοβερός αβαντ-ποπ δίσκος, ο οποίος θυμίζει λίγο Sparks, λίγο Rita Mitsuko. Ξανακυκλοφόρησε πρόσφατα.
Οι Art Bears συνδέονται με τη 70s σκηνή του Canterbury (Henry Cow κλπ), οπότε σίγουρα δεν είναι πανκ με την αυστηρή έννοια, αλλά η μείξη των σοπρανικών φωνητικών της Dagmar Krause με ένα σκοτεινό art jazz rock και το Kurt Weill-ικό μαρξιστικό attitude της μπάντας, ήταν πιο άμεσα και άγρια από τις prog φαντασιακές φλυαρίες των 70s.
BENE GESSERIT – A High, Happy, Perverse And Cynical Cry Of Joy…
Το μεγαλύτερο μέρος της mid-80s δισκογραφίας του βέλγικου new wave κι αυτό με το οποίο ασχολούνται κυρίως οι ρετρο φανς είναι το γοτθικό σκοτεινό EBM. Υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις συγκροτημάτων που τους ενδιέφερε το χιούμορ και μια ντανταϊστική χρήση των συνθιών. Αυτό το σχήμα κι αυτός ο δίσκος είναι μια τέτοια περίπτωση, στον οποίο κρατώντας στοιχεία από το μίνιμαλ συνθ ύφος προσθέτουν συγχρόνως κι ένα home DIY χαοτικό feel.
THE BETTER BEATLES - Mercy Beat
Η αποδόμηση (deconstruction) της μουσικής ιστορίας ήταν κάτι το οποίο ενδιέφερε τους μουσικούς της ποστ-πανκ περιόδου ιδιαίτερα, οπότε διάφορες μπάντες έφτιαχναν τις δικές τους αλλόκοτες/ενοχλητικές διασκευές με αγάπη/μίσος για το πρωτότυπο, αλλά οι ΒΒ το τραβάνε σε άλλα μεγέθη με το να δηλώνουν πως βελτιώνουν(!) τα ιερά τέρατα της ποπ. Απολαυστικά κωλοπαιδίστικο.
Το ότι η πρώτη μπάντα του Graham Massey [των 808 State και σημαντικού συνεργάτη της Bjork] έχει ακόμα ελάχιστα views στο youtube είναι κάτι το οποίο πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, διότι θεωρώ τον αγχωτικό ήχο των ΒΤ, ένα μείγμα angular post-jazz και ποίησης, ένα από τα πιο έντονα παραδείγματα της θυμωμένης βρετανικής ποστ-πανκ η οποία ζούσε κάτω από τον θατσερικό κλοιό.
ΤΗΕ BOMBAY DUCKS - Dance Music
Οποιοδήποτε λινκ να διάλεγα για να παρουσιάσω τον δίσκο αυτό θα ήταν κι ένας διαφορετικός ήχος, οπότε πρέπει κανείς να ακούσει ολόκληρο το δίσκο για να πάρει ιδέα τί είναι αυτό το θεατρικό ντουέτο των δυο μηχανικών ήχου από το Λονδίνο, του Nicky Rogers και του Vic Ball, οι οποίοι φτιάχνουν ένα σουρεαλιστικό συνονθύλευμα μινιμαλισμού, συνθ-πανκ, καμπαρέ και future jazz.
CARDIACS - A Little Man And A House And The Whole World Window
Οι Cardiacs έχουν βρει πλέον το κοινό τους και η επιρροή τους είναι ξεκάθαρη [Mike Patton, Damon Albarn κλπ], αλλά ήθελα να είναι σε αυτή τη λίστα, ιδιαίτερα επειδή στην Ελλάδα ακόμα αποτελούν σχετικά άγνωστο ή απαγορευμένο κεφάλαιο για τους σοβαρούς ποστπάνκερς. Οποιαδήποτε ποστ-πανκ λίστα δεν περιέχει τη ντανταϊστική αυτή μπάντα, αφήνει απ’ έξω ένα σημαντικό κομμάτι της παράνοιας των 80s.
Άλλη μια σκηνή για την οποία θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο αφιέρωμα είναι το γαλλικό freejazz-wave των πρώιμων 80s, γύρω από τα labels Crammed Discs και Disques de Crepuscules, τα οποία παραδόξως είχαν αρκετή πέραση στην Ελλάδα των 80s, αλλά σήμερα μοιάζει να έχουν ξεχαστεί. Η Catherine Jauniaux ενώνει καμπαρέ, free improv και experimental wave με έναν δικό της τρόπο, ενώ οι συναυλίες της πρώιμης περιόδου της είχαν και κάτι από performance art.
Το ότι το άλμπουμ αυτό με τον μίνιμαλ ελεκτρο-πανκ ήχο του βγήκε το 1977 και δεν είναι κάποια πρώιμη 2010s μπάντα από το Μπρούκλιν ή έστω από δίσκο των Add N to X, είναι σχεδόν αδιανόητο. Οι Chrisma ενδεχομένως θεωρούσαν πως έκαναν κάποιου είδους ιταλικής μετα-ντίσκο της εποχής, όμως αυτός ο δίσκος ήταν πραγματικά από το μέλλον.
CONFUSIONAL QUARTET - Confusional Quartet
Σε αντίθεση με το κλαψιάρικο και σχετικά απλοϊκό μουσικά ελληνικό και ισπανικό new wave, το ιταλικό new wave είχε αρκετούς συνδέσμους με τη free-improv σκηνή και ένα ενδιαφέρον για το νεοϋορκέζικο no wave, με αποτέλεσμα να έχουν βγει μερικά καταπληκτικά τζαζ-πανκ άλμπουμ όπως και αυτό των Confusional Quartet.
CRASH COURSE IN SCIENCE – Cakes In The Home
Το Cakes in the Home είναι EP και όχι άλμπουμ, όχι μάλιστα ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό για τον μετέπειτα ήχο του συγκροτήματος, αλλά κατ’ εμέ ο τρόπος με τον οποίο ενώνει μίνιμαλ συνθ, ήχους από μίξερ κουζίνας και παρανοϊκά φωνητικά αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αντιπροτάσεις στο ουτοπικό πρότζεκτ των Kraftwerk πάνω στο θέμα της μοντερνοποίησης της σύγχρονης ζωής.
Οι DNA μπορεί να μην είναι το πιο γνωστό από τα συγκροτήματα του νεοϋορκέζικου no wave αφού ήταν τρομερά δύσκολοι, μουσικά επιθετικοί και χαοτικοί, παραμένουν όμως κατά τη γνώμη μου το απόλυτο παράδειγμα της περίπλοκης εκρηκτικής αυτής σκηνής η οποία έσπρωξε την έννοια του ροκ σχήματος περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Τρεις αδερφές από το Μπρονξ και δυο φίλες τους φτιάχνουν το 1980 ένα φανταστικό art-funk κουιντέτο που είναι τρομερά απλό και σύνθετο συγχρόνως, catchy μέχρι εκεί που δεν πάει [ακόμα και σήμερα είναι αδύνατον να μη σε κάνουν να χορέψεις] με έναν πολύ προσωπικό τρόπο με τον οποίο δίνουν τη φανκ και τη ντίσκο, χωρίς περιττούς βιρτουοζισμούς, κρατώντας τα απολύτως απαραίτητα.
DRINKING ELECTRICΙTY - Overload
Ίσως ο πιο γυμνός χορευτικός δίσκος που βγήκε ποτέ, το σκωτσέζικο ντουέτο των Drinking Electricity χρησιμοποιεί ελάχιστα μέσα, αλλά τα 808 snares τους σε συνδυασμό με πάναπλα catchy φωνητικά είναι τρομερά κολλητικά.
DIE EGOZENTRISCHEN 2 – Der Aufstand Der Chemiker
Το teen συγκρότημα του Felix Kubin αποτέλεσε τη μόνη περίπτωση μίνιμαλ-συνθ/ποστ-πανκ αποκλειστικά από εφήβους στα περίχωρα του Αμβούργου στα πρώιμα 80s. Το σχήμα δεν έβγαλε ποτέ σε δίσκο τα demos του τότε, αλλά το 2005 επιτέλους κυκλοφόρησαν και είναι απλά φανταστικά.
FAMILY FODDER - Monkey Banana Kitchen
Δημιουργική κολλεκτίβα από το Λονδίνο με διαφορετικά μέλη τα οποία άλλαζαν σε διάφορες φάσεις και ακόμα πιο πολλά στυλ, οι FF είναι ένα από τα πιο πολυσύνθετα new wave γκρουπ, με επιρροές τόσο διαφορετικές όσο ο Syd Barrett, ο Eric Satie, η dub/reggae, το chanson, ο μινιμαλισμός, ο Schubert. Από τα καλύτερα avant-pop που έχουν βγει ποτέ.
Ένα από τα συγκροτήματα τα οποία φαινόταν πως θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερο γνωστά αλλά κάπως στην πορεία ξεχάστηκαν. Προέρχονται από την αναρχοντανταϊστική σκηνή του LA και σημαντική στιγμή στην καριέρα τους ήταν και η εμφάνιση στο θρυλικό τηλεοπτικό σόου New Wave Theatre.
Ένα από τα πιο πολυσχιδή πρότζεκτ της περιόδου, οι Flying Lizards δοκίμασαν μια σειρά από διαφορετικά είδη μουσικής φτιάχνοντας ένα υπέροχο μείγμα αβαν-γκαρντ κολλάζ, πανκ, φανκ, found sounds, spoken word κλπ και θα μπορούσα να είχα συμπεριλάβει οποιαδήποτε κυκλοφορία τους στη λίστα, όμως το Top Ten το θεωρώ απλά ιστορικό γιατί σπρώχνει την ιδέα της διασκευής τόσο που πιο πέρα δεν έχει.
THE GADGETS - Love, Curiosity, Freckles and Doubt
Η δισκογραφία των Gadgets είναι λίγο "hit and miss", αλλά αυτός ο δίσκος είναι ένα πραγματικά ξεχασμένο αριστούργημα, ένα πολύ ιδιαίτερο μείγμα minimal synth, spoken word, post-punk αλλά και δραματικού prog τύπου Pink Floyd στο The Wall. Σίγουρα δεν έχετε ακούσει κάτι αντίστοιχο.
Ένα από τα λιγότερο avant σχήματα της λίστας, αλλά από τα πιο απολαυστικά, οι Girls at our Βest! έγραψαν μερικά από τα πιο όμορφα ποστ-πανκ-ποπ διαμάντια της περιόδου με δυστυχώς όμως γενικά μικρή απήχηση. Ο δίσκος Pleasure είναι ένα ποπ αριστούργημα από την αρχή ως το τέλος.
GLAXO BABIES - Nine Months To The Disco
Από την ποστ-πανκ σκηνή του Bristol, θα μπορούσα να διαλέξω τους Pop Group ή τους Maximum Joy, αλλά ο δεύτερος δίσκος των Glaxo Babies είναι το πιο παραληρηματικό μείγμα free-jazz, funk, punk, με samples από ραδιόφωνο και τηλεόραση της θατσερικής Βρετανίας, ένας δίσκος που όταν τον ακούς σε μεταφέρει κατευθείαν στην εκρηκτική εποχή της ηχογράφησής του.
HOLGER HILLER - Ein Bündel Fäulnis In Der Grube
Ο τραγουδιστής και ένας από τους βασικούς συνθέτες των Palais Schaumburg είναι ένας απ τους βασικούς παραγωγούς avant-pop μουσικής εδώ και 30 χρόνια [ξεκινώντας απ’ την ιστορική Atatak και συνεχίζοντας στην Mute records]. Μου είναι δύσκολο να περιγράψω το πόσο μουσικά σύνθετος αλλά και διασκεδαστικός παράλληλα είναι αυτός ο δίσκος.
ΤΗΕ HONEYMOON KILLERS - Les Tueurs De La Lune De Miel
Τους Honeymoon Killers δείτε τους λίγο σαν μαμάδες των Stereo Total ή των Pizzicato Five ή κάπως σαν αρκετά πιο σύνθετους μουσικά B52s. Φτιάχνουν ένα χοροπηδηχτό, κεφάτο, αλλά και παράξενο μουσικό μείγμα με διάφορες αναφορές και ντάντα πολυρυθμικότητα.
THE (HYPOTHETICAL) PROPHETS - Around The World With The (Hypothetical) Prophets
Περίεργο side-project του γάλλου Bernard Szajner, με μια σειρά από θεατρικά studio-dubs διαφορετικών ειδών. Το κομμάτι Person to Person είναι τόσο προφητικό με τους στίχους του για το online dating της εποχής, αλλά και τον τύπου Matmos/The Books ήχο.
INFLATABLE BOY CLAMS - Inflatable Boy Clams
Γενικά δεν έχω πολλά EPs στη λίστα, αλλά δεν μπορούσα να μη βάλω το φανταστικό διπλό επτάιντσο των IBC, μια από τις πιο αστείες κυκλοφορίες που έχω ακούσει ποτέ. Οι IBC φτιάχνουν ένα πολύ messy αφηρημένο υπόβαθρο, πάνω από το οποίο διηγούνται σουρεαλιστικές, πρωτοφεμινιστικές αυτοσαρκαστικές ιστορίες. Επανακυκλοφόρησε το 2014.
LEMON KITTENS - We Buy A Hammer For Daddy
Ένα πραγματικό αριστούργημα του ποστ-πανκ, ένας δίσκος γεμάτος περίεργα αλλά και άμεσα πανκ κολλάζ, ιμπροβ άγχος, ηλεκτρονικούς μικροήχους και άλλοτε ψιθυριστά άλλοτε φωναχτά φωνητικά με σουρεαλιστικούς σκοτεινούς στίχους από την Danielle Dax και τον Karl Blake. A must.
Οι φοβερές Liliput [πρώτο όνομα: Kleenex, άλλαξαν όνομα μετά από απειλή δίωξης εξαιτίας συνωνυμίας με γνωστό προϊόν] βρήκαν επιτέλους τα τελευταία χρόνια τη θέση τους στο post-punk hall of “fame” με επανεκδόσεις της δουλειάς τους, αφιερώματα κλπ. Η πορεία τους από τα πρώτα πανκ δίλεπτα σινγκλάκια έως το πολύ πιο πειραματικό υλικό αυτού του δίσκου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
LIZZY MERCIER DESCLOUX - Press Colour
Μερικά από τα διαμαντάκια της περιόδου γεννήθηκαν από τη μείξη της ντίσκο/φανκ με το DIY/punk ήθος και performativity και ο πρώτος δίσκος της Descloux είναι από τις καλύτερες στιγμές της συνεύρεσης αυτής. Ακούγεται εξαιρετικά φρέσκο ακόμα και σήμερα.
Από το θρυλικό πανκ καμπαρέ Club Foot του Σαν Φρανσίσκο προήλθαν οι Longshoremen, ένα απολύτως ξεχασμένο σχήμα το οποίο έφτιαξε ένα ρυθμικό, χαοτικό αλλά και μίνιμαλ DIY blues spoken word.
Τι να πρωτοπεί κανείς για το αριστουργηματικό και υπεράνω κατηγοριοποίησης συγκρότημα των Ludus, όπου η free jazz συναντά το πανκ και την φεμινιστική θεωρία μέσω του primal scream της Linder Sterling! Να σημειωθεί πως το συγκρότημα επηρέασε ιδιαίτερα των ήχο ενός άλλου συγκροτήματος από το Manchester, στο οποίο έπαιζε ένας κολλητός φίλος της Sterling, ονόματι Stephen Patrick Morrissey.
Για φαν του ιμπροβ-πανκ, τζαζ-πανκ, δεν ξέρω πως να το πω, για όποιον τέλος πάντων τρελαίνεται να ακούει σφιχτό, γωνιώδες παίξιμο, αυτή η σούπερ-μπάντα των Bill Laswell, Charles Hayward και Fred Frith έφτιαξε έναν πρώτο δίσκο ο οποίος κατ’ εμέ έδωσε τη βάση για όλα τα math-rock παιδιά και εγγόνια που ακολούθησαν.
MATHEMATIQUES MODERNES - Les Visiteurs Du Soir
Ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι της ελεκτροπόπ ασχολούνταν με σκοτάδια και γοτθικές καταστάσεις, οι Mathematiques Modernes ξεχώριζαν γιατί έγραφαν λαμπερά αλλά και ρυθμικά περίπλοκα κομμάτια που μιλούσαν για το αστικό Παρίσι. Ο ήχος συγκροτημάτων όπως οι Stereolab τους οφείλει πολλά. Δυστυχώς έγραψαν μόνο ένα άλμπουμ, αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι, καμιά φορά τα σπουδαία πράγματα κρατάνε λίγο.
Φανταστείτε κάτι σαν το φανκ-πανκ τύπου Factory Records, αλλά παιγμένο με μια αίσθηση γερμανικού κραουτομινιμαλισμού και εκεί κάπου συναντάτε τους Mau Mau, ένα συγκρότημα με μέλη των DAF που ήαν μεν βραχύβιο, έφτιαξε όμως έναν από τους πιο κολλητικούς ποστ-πανκ ήχους που βγήκαν ποτέ από τη Γερμανία.
MAX GOLDT – L' Église des Crocodiles
Ο Max Goldt είναι περισσότερο γνωστός στη Γερμανία ως συγγραφέας και κωμικός, όμως την περίοδο 80-84 έφτιαξε μερικές φοβερές σπιτικές κασσέτες με τον κλασικό NDW σπιτικό ήχο της εποχής και ντανταϊστικούς στίχους για κροκόδειλους, μοντέρνες σκόνες πλυντηρίου και άλλα πικάντικα.
LOS MICROWAVES - Life After Breakfast
Πειραματικό synth-pop-punk από το San Jose που έβγαλε μόνο αυτό το δίσκο, ο οποίος όμως είναι ένα flexipop διαμαντάκι στο οποίο δημιουργούν ένα πολύ εκκεντρικό προσωπικό μπλουζ με ρυθμικές μηχανές, φανκ κρουστά, μπάσα και σουρεάλ φωνητικά.
PALAIS SCHAUMBURG - Palais Schaumburg
Το μέχρι πρότινος κομματάκι άγνωστο, αλλά ιδιαίτερα επιδραστικό αυτό συγκρότημα από το οποίο ξεπήδησαν μερικοί από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς και παραγωγούς της γερμανικής ηλεκτρονικής μουσικής φτιάχνει έναν φανταστικό πρώτο δίσκο, μείγμα σχεδόν tribal μινιμαλισμού, avantgarde found sound και πανκ rhythm section. Τόσο διαχρονικό (ή και άχρονο) που πραγματικά αναρωτιέσαι σήμερα τί σκέφτονταν όταν ξεκίνησαν.
Το ιαπωνικό post-punk ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και πειραματικά στον κόσμο και θα μπορούσα να έκανα και σχεδόν ξεχωριστό αφιέρωμα, αλλά είπα να επιλέξω συγκεκριμένα. Στο ντεμπούτο της η Phew φτιάχνει ένα δυνατό μείγμα από μίνιμαλ-ποστπανκ και οπερατικά φαλσέτα. Στο σχήμα της συμμετέχουν μέλη των DAF, των Neubauten και γενικά η αφρόκρεμα του γερμανικού μινιμαλισμού.
Der Plan – Normalette Surprise
Αυτό που ονομάστηκε NDW, Neue Deutsche Welle, είναι ένα τόσο ενδιαφέρον φαινόμενο που θα μπορούσα να έφτιαχνα μια λίστα μόνο με γερμανικά άλμπουμ. Οι νεοντανταϊστές Der Plan έκαναν άπειρα πράγματα συγχρόνως: αβαν-ποπ δίσκους, soundtracks και ταινίες, έτρεχαν την Atatak, ένα από τα καλύτερα labels της εποχής, μέχρι και σχέδια για τη βελτίωση του πλανήτη είχαν σε ένα έργο τους!
RENALDO & THE LOAF - Songs For Swinging Larvae
Σε ό,τι έχει να κάνει με τα σουρεάλ, ο πολύς κόσμος [λέμε τώρα] προτιμάει τους Residents, αλλά εμένα πάντα μου άρεσαν πολύ περισσότερο οι Renaldo & the Loaf από το μικρό λιμάνι του Portsmouth. Αν σας ενδιαφέρει το σουρεάλ-περίεργο μέχρι το σημείο που να γίνεται τρομακτικό [Jodorowski, Lynch και πέρα], οι Renaldo & the Loaf έχουν μια σειρά από φοβερές κυκλοφορίες και κάποια πραγματικά ενοχλητικά βίντεο μαύρου χιούμορ.
THE STICK MEN - This Is The Master Brew
Για όσους τη βρίσκουν με το no wave ύφος "μουσική-ξεκινά-σταματά-ξαναξεκινά-ρυθμός-αλλάζει-φανκ-ουρλιάζω-πάλι-σταμάτησε" κλπ, οι Stick Men είναι το πιο υστερικό γκρουπ του συγκεκριμένου ήχου, τα κομμάτια τους είναι τρομερά περίπλοκα αλλά και ενοχλητικά, με τον δείκτη της έντασης συνέχεια στο πιο ψηλό setting.
SUBURBAN LAWNS - Suburban Lawns
Φοβερή μπάντα φτιαγμένη από φοιτητές του CalArts Institute, οι οποίοι στον ένα δίσκο τους δοκιμάζουν διάφορα ύφη, από το πανκ μέχρι το free-jazz αλλά πάντα σε μικρής διάρκειας συνθέσεις και με μια φοβερή ένταση ενός καζανιού που βράζει. Δεν κράτησαν πολύ αλλά επηρέασαν πολλά αμερικάνικα σχήματα συμπεριλαμβανομένων και των Sonic Youth ακόμη.
DIE TOEDLICHE DORIS - Ohne Titel
Αν ψάχνετε τον απόλυτο συνδυασμό post-punk αισθητικής και conceptual art, αυτό είναι το καλύτερο σχήμα που υπήρξε ποτέ. Οι Einstürzende Neubauten είναι οι σταρ της συγκεκριμένης βερολινέζικης σκηνής, αλλά οι Tödliche Doris είναι οι πραγματικοί πρωτοπόροι. Θα μπορούσα να είχα επιλέξει οτιδήποτε από τη δισκογραφία τους, είναι όλα conceptual art αριστουργήματα.
Το ότι οι Units βρίσκονται σε αυτή τη λίστα και δε θεωρούνται απλά ένα από τα κλασικά σχήματα της περιόδου, είναι μια από τις μεγάλες αδικίες της μουσικής ιστορίας και συγχρόνως απόδειξη για το πόσο μπροστά από την εποχή τους βρίσκονταν. Το ελεκτροπανκ που παίζουν με αβίαστο βιρτουοζισμό αλλά και απλές άμεσες συνθέσεις είναι απλά καταπληκτικό και φρεσκότατο μέχρι σήμερα.
Το Club Foot του Σαν Φρανσίσκο είναι μια από τις πιο άγνωστες ιστορίες του ποστ-πανκ, αλλά παραμένει θρυλικό για τους ντόπιους, ένα μέρος στο οποίο πανκ μπάντες, jazz combos και καμπαρέ συνυπήρχαν και γύρω απ΄ αυτό διάφορα πρότζεκτς ξεπήδησαν, όπως οι Bay of Pigs. Ένα φοβερό παράδειγμα της δημιουργικής ελευθερίας της ποστ-πανκ εποχής.
VARIOUS [ed. MORGAN FISHER] - Miniatures
Ο Morgan Fisher, ένας απ’ τους πιο εφευρετικούς και πολυπράγμονες συνθέτες της εποχής, ζήτησε από 50 μουσικούς και καλλιτέχνες να του δώσουν από ένα κομμάτι διάρκειας μέχρι 60 δευτερόλεπτα και τα έβαλε σε σειρά φτιάχνοντας ένα πραγματικό πολυεπίπεδο αριστούργημα. Στις σημειώσεις του δίσκου δηλώνει πως τελευταία [1981] οι διάφορες συμπράξεις μεταξύ ποπ/ροκ μουσικής και αβαν-γκαρντ πειραματισμών έχουν δημιουργήσει ένα νέο είδος μουσικής.
