Top 20 ή I might be wrong

Κρίναμε με βάση την έμπνευση, το χρόνο σύνθεσης και την ανάλογη ωριμότητα του συγκροτήματος, την τόλμη ή την αλαζονεία του, την φόρτιση που επιδιώκει ή υποβάλλει και την απόδοσή της, τους στίχους, την αρτιότητα της εκτέλεσης, τις δυνατότητες που υπήρχαν και τα αποτελέσματα που ήρθαν στο φως, αλλά κυρίως το ένστικτο και τον αριθμό επαναλήψεων στο προσωπικό μας cd player και σας παρουσιάζουμε τα 20 καλύτερα τραγούδια των Radiohead. Φυσικά ήταν αναπόφευκτο να μην συμπεριλάβουμε σχεδόν όλα τα tracks του αριστουργηματικότερου όλων δίσκου τους, ή αλλιώς 'OΚ Computer', αλλά εσύ που έχεις ακούσει Radiohead ξέρεις ότι δεν είναι αυτός το μόνο τους επίτευγμα. O δεύτερος εναλλακτικός τίτλος της επικεφαλίδας θα ήθελε να υπενθυμίσει ότι υποκειμενικότητα υπάρχει παντού ακόμη και στον τρόπο που άνοιξες τον υπολογιστή σου προηγουμένως. Και ότι οι επεξηγήσεις θα σε βοηθήσουν ενίοτε να καταλάβεις τη διαφορά. Και τώρα το αναμενόμενο countdown.

20. Creep (1993) Ας δώσουμε αυτή τη θέση (τηρουμένων των αναλογιών καθόλου ευκαταφρόνητη) στο κομμάτι που έκανε τους Radiohead γνωστούς στους περισσότερους από εμάς και τους εκτόξευσε με τις καλύτερες συστάσεις και πέρα από τον Ατλαντικό.

19. Νice dream (1995) Οι στίχοι του προέρχονται από ένα όνειρο που είδε μισοκοιμισμένος ο Thom (την ώρα που ήταν στην R.E.M. φάση του-και έτσι παραπέμπουμε και σε άλλη συγγενή εικοσάδα), ένα hangover πρωινό. Ανάλαφρο και ανέμελο και υπόκωφα θλιμμένο αλλά και με ένα από τα πιο εκτοξευτικά ξεσπάσματα όχι μόνο του γκρουπ αλλά και γενικώς, έτσι ως όφειλε να έχει.

18. Pyramid song (2001) Το πιανάκι στην αρχή και τα διστακτικά μπασίματα από το κάθε όργανο το καθιστούν ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Στη συνέχεια καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα κομμάτια του συγκροτήματος που βρίσκουμε στον πιο αμφιλεγόμενο ίσως δίσκο του, 'Amnesiac'.

17. Wolf at the door (2003) Το γνωστό παραμυθάκι του λύκου και των εφτά κατσικακίων σε ποιητική αλληγορία που παραπέμπει στο τέλμα του σύγχρονου κόσμου. Τα έχουν ξαναπεί όλα στο OKC ('ΟΚ Computer') και πλέον ψάχνουν παραπομπές σε λαϊκές παραβολές. Και να φανταστείς το κομμάτι είναι υπέροχο - συνεχίζουν δηλαδή να είναι πολύ μεγάλοι.

16. 2+2=5 (2003) Αρκετοί μουσικοί χρησιμοποιούν αυτήν την εξίσωση που συναντάμε και στο 1984 του Όργουελ. Σώζει και το 'Hail to the thief' και την αξιοπρέπεια του γκρουπ στο τελευταίο τους μέχρι στιγμής πόνημα. Τι ωραίο ξέσπασμα.

15. Polyethylene (Parts 1 & 2) (1997) B-side του 'Paranoid Android' και ένα από τα tracks του ΕΡ 'Airbag/How am I driving' και όπως το λέει και η λέξη αποτελείται από δύο τμήματα. Το δεύτερο αποτελεί μία ανακουφιστικότατη εκτόνωση κιθάρων. Οι πληροφορίες λένε ότι το κομμάτι ήταν στο τσακ να περιληφθεί στο 'OK Computer' αλλά τελικά έμεινε απέξω. Ίσως για καλό, γιατί αν ήταν και αυτή η τραγουδάρα σε εκείνο το δίσκο, ε πια θα καταντούσε σκάνδαλο.

14. I Might Be Wrong (2001) Ένα από τα διαμαντάκια του 'Αmnesiac' και ένα ακόμη δείγμα καλής χρήσης του ηλεκτρονικού τους υπολογιστή -ίσως θα του ψιθύρισαν πρώτα "OK Computer, it’s going to be fine" και υπήρχε τέτοια χημεία μεταξύ τους.

13. Fake Plastic Trees (1995) Αρχίζει σαν ανύποπτη κιθαριστική μπαλάντα, με την γνώριμη απόγνωση στη μουσική και τους στίχους και συνεχίζει με τα ωραιότατα ξεσπάσματα. Από τα κομμάτια που σε κάνουν να κοιτάς ψηλά. Λέγεται ότι ηχογραφήθηκε λίγη ώρα αφού το συγκρότημα γύρισε από συναυλία του Jeff Buckley και στη συνέχεια ο Thom ξέσπασε σε λυγμούς. Έτσι εξηγείται.

12. Exit Music (For A Film) (1997) Το πιο ερωτικό και μαζί βασανιστικά δυσοίωνο κομμάτι τους γραμμένο για το φινάλε της ταινίας 'Romeo and Juliet' υμνεί τον έρωτα και εν ολίγοις παροτρύνει τους ερωτευμένους να run away από τον άδικο τούτο κόσμο για να σώσουν την αγάπη τους πριν αρχίσουν τα δύσκολα, σύμφωνα με την προσωπική εκτίμηση του Thom York. Tην επόμενη φορά θα το έχουμε υπόψη μας.

11. Talk show host (1996) Tι κι αν είναι b; (εκ του b-side). Το συγκεκριμένο κομμάτι που για πρώτη φορά δημοσιεύτηκε στο σινγκλάκι του 'Street Spirit' και δεύτερη φορά στο soundtrack του 'Romeo and Juliet' κατάφερε να μπει στην ενδεκάδα των καλύτερων τραγουδιών του συγκροτήματος και είναι κάτι σαν το outsider μας που λένε και στη Eurovision.

10. The tourist (1997) Μπορεί να είναι όντως ο καλύτερος δίσκος τους αλλά προσπαθήσαμε να κρίνουμε και να κατατάξουμε όλο τους το έργο χωρίς την φόρτιση της προσωπικής εμμονής. Έτσι ορισμένα κομμάτια του ΟΚC έμειναν απέξω για ξεκάρφωμα... Ο τουρίστας σώθηκε παίρνοντας ίσως μικρότερη θέση από ότι αξίζει. Αλλά έτσι δεν κρίνουν και στα Όσκαρ; (βλ. πρέπει να χάσεις ένα βραβείο για να το πάρεις σίγουρα την επόμενη φορά). Αυτό το αναφέρουμε από τη θέση 10 ήδη για να σας προετοιμάσουμε ψυχολογικά για τα επόμενα νουμεράκια. Και τώρα θα περάσουμε στην εμφάνιση με τα μαγιό.

9. Just (1995) Μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας για προχωρημένους από τα χεράκια του Jonny Greenwood και ένα βιντεοκλίπ που ποτέ δε θα μάθουμε την τέλος του γιατί, όπως μας πληροφορεί το γκρουπ, αν μαθαίναμε ίσως να θέλαμε και εμείς να ξαπλώσουμε στο δρόμο (δεν μπορώ να σου πω περισσότερα αυτή τη στιγμή).

8. Street Spirit (Fade Out) (1995) Το κομμάτι αυτό από το 'The Bends' αρχίζει να μας προϊδεάζει για το τι έπεται στο συνθετικό μέλλον των ραδιοκέφαλων. Η λιτή δραματικότητά του και ο μονότονος σαν μοιρολόι ρυθμός του θυμίζουν πολύ τις συνθέσεις του δίσκου-αριστουργήματος που θα κυκλοφορήσουν δύο χρόνια αργότερα. Σίγoυρα το καλύτερο τρακ του 'The Bends'.

7. Climbing Up the Walls (1997) Το πιο θορυβώδες και "τρομαχτικό" έργο τους. Στοιχειωμένα σπίτια και κρυμμένα τέρατα, κρίσεις φοβίας και σκοτάδι οι κυριότερες σκηνές του. Αποκλειστικές πληροφορίες του mic αναφέρουν ότι πριν παιχτεί live το κομμάτι ο Jonny Greenwood πειράζει ένα τρανζιστοράκι δημιουργώντας θόρυβο από τις εναλλαγές συχνοτήτων. Λίγο μετά την ολοκλήρωση του κομματιού δε, ακούγονται 16 βιολιά σε διαφορετική τονικότητα το καθένα. Εκρηκτικό. Παιδί του OKC φυσικά και αυτό.

6. Karma Police (1997) Ακατανόητοι στίχοι και ένας Thom York να ικετεύει την αστυνομία του κάρμα να συλλάβει έναν τύπο που κάνει θόρυβο σαν ψυγείο κ.τ.λ.. Ένα από τα πιο ήρεμη-δύναμη-κομμάτια που έκαναν γνωστά ευρύτερα και το 'OK Computer'.

5. Idioteque (2000) Συγχαρητήρια γι' αυτό. Εκεί που ένα καταπληκτικό άλμπουμ τους καθιερώνει στην αιωνιότητα και όλοι περιμένουν το επόμενο να είναι τουλάχιστον χειρότερο, εκείνοι αφενός βγάζουν όντως ένα χειρότερο άλμπουμ, αφετέρου όμως τολμούν να πειραματιστούν και καταφέρνουν να φέρουν ένα ηλεκτρονικό κομμάτι στην πεντάδα μας των καλύτερων έβερ τραγουδιών τους. Με το προηγούμενο σκεπτικό και μόνο το εν λόγω κομμάτι αποδεικνύει την αξία ενός μεγάλου γκρουπ. Επίτευγμα.

4. No Surprises (1997) Εξαιρετικό δείγμα στωικότητας σε μορφή μουσικής, κομμάτι σχεδόν διδακτικό, στίχοι περιεκτικοί και ένα από τα πιο κλειστοφοβικά βιντεοκλίπ που άνετα θα ήθελε πολύ να έχει σκεφτεί να κάνει πρώτη η Bjork. Αριστούργημα.

3. Lucky (1997) Ίσως ο ωραιότερος θρήνος των Radiohead. M’ αρέσει εκεί που λέει ότι "The head of state has call for me/ I don’t have time for him/ It’s gonna be a glorious day/ I feel my luck could change". Για πολλούς το καλύτερο από τον γνωστό αξεπέραστο τους δίσκο.

2. Paranoid Android (1997) Επικό συνθετικό και στιχουργικό (όπου δε βγάζεις άκρη) αριστούργημα. Κι επειδή των ιερό καιρό της γέννησης του ΟΚC τα κεφάλια των Ραδιοκέφαλων ήταν γεμάτα ιδέες και μελωδίες που κατά καιρούς δεν ήξεραν πώς να "χρησιμοποιήσουν", το κομμάτι περιέχει τρία διαφορετικά μοτίβα που, όπως μας λένε, τόλμησαν να συνδέσουν σε ένα, σκεπτόμενοι ότι και ολόκληρος John Lennon έκανε το ίδιο στο 'Hapiness it’s a warm gun', οπότε γιατί να μην το κάνουν και αυτοί;

1. Let Down (1997) Όσο κι αν πιθανότατα κάποιοι από εσάς να κρίνετε ότι την κούπα την πήρε ένα "δευτερεύον" ίσως τραγούδι, παρόλα αυτά ο συγκλονιστικός μινιμαλισμός του πιο συγκινητικού τραγουδιού των Radiohead, που αν και σαν σύλληψη δεν είναι το νούμερο ένα αλλά σαν σύνολο φτάνει στο απόλυτο και καταφέρνει με συγκλονιστικά απλό τρόπο να πει ακριβώς αυτό το οποίο δημιουργήθηκε για να πει είναι κατά τη γνώμη μας το καλύτερο τραγούδι των Radiohead. Στην πρωτιά συμβάλλουν και οι εκπληκτικοί στίχοι που προφέρονται υπό την ιδανική για να τους ντύσει μουσική. "Some day I am gonna grow wings/ a chemical reaction/ hysterical and useless". Υποκλινόμαστε.