Religious Knives
Το Smokescreen είναι η πιο καλοδουλεμένη ψυχεδελική κυκλοφορία της χρονιάς. Υποβλητικές συνθέσεις με τις κιθάρες να κεντάνε τον ιστό τους πάνω σε μουντούς ρυθμούς, ενώ τα πλήκτρα διαμορφώνουν τις καθοριστικές λεπτομέρειες του σκηνικού. Τα αλλόκοσμα φωνητικά, άλλοτε κηρύττουν από έναν υπερδιαστημικό άμβωνα και άλλοτε μοιάζουν να χάνονται στην ασυναίσθητη επαναληψιμότητα ενός trip χωρίς επιστροφή. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή η μπάντα από το Brooklyn γεννά την απόλυτη μουσική απογείωση. Είναι όμως ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ φορά που καταφέρνει να συνεπάρει και τους πλέον απαιτητικούς λάτρεις του είδους. Για ποιο είδος μιλάμε; Μα, φυσικά, για τα psychedelic blues, όπως αυτά ορίστηκαν από τους πιο... πρόστυχους προφήτες τους. Οι Velvet, οι Doors, ο Hendrix, ο Syd Barrett, οι Bardo Pond και δεκάδες άλλοι, έχουν τυφλό ραντεβού σε ένα απρόσμενο σκηνικό, φτιαγμένο από επάλληλες στρώσεις ψυχεδελικών αναμνήσεων. Η παραδοξότητα που προκύπτει μοιάζει τόσο φυσική, που θα μπορούσε να ανήκε στα 60s. Όμως, στην πραγματικότητα, οι Religious Knives δεν αναμασάνε αγαπημένα ακούσματα. Αντιθέτως, εξερευνούν με τόλμη τις ανεξάντλητες πιθανότητες του ψυχεδελικού φάσματος.
Ο πυρήνας της μπάντας είναι το ζευγάρι των Mike Bernstein και Maya Miller. Παντρεμένοι αρκετά χρόνια, έγιναν γνωστοί στην underground σκηνή του Brooklyn με τους Double Leopards και με την εταιρία τους, την Heavy Tapes. Οι Religious Knives ξεκίνησαν σαν ντουέτο, σε μια σοφίτα στο Brooklyn. Ο Mike λέει πως εκείνο τον καιρό τζάμαρε με τη Maya φτιάχνοντας "free love noise". Όμως, όσο εξέλισσαν τον ήχο τους, άρχισαν να κατασταλάζουν σε μια πιο ξεκάθαρη μουσική κατεύθυνση. Η έλευση του Todd (Cavallo), έδωσε στην μπάντα μια διεστραμμένη ποπ ευαισθησία, η οποία λειτούργησε ως συνδετικός ιστός όλων των επιρροών τους. Λίγο νωρίτερα, είχε μπει στο σχήμα και ο Nate Nelson (των Mouthus). Το όνομα της μπάντας προέκυψε από την αντιτρομοκρατική υστερία που είχε καταλάβει τις ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Στη διάρκεια μιας πτήσης, ο Mike διάβαζε τη λίστα με τα όσα απαγορεύεται να κουβαλάνε εντός αεροπλάνου οι επιβάτες. Μεταξύ άλλων, αναφέρονταν και τα... religious knives! Αμέσως είπε στη σύζυγό του πως αυτό θα έπρεπε να είναι το όνομα για το επόμενο project τους.
Το 2007, έκαναν αίσθηση με την κυκλοφορία του Remains. Το 16λεπτο "Bind Them", που άνοιγε το δίσκο, ξεκαθάριζε εξ αρχής τις προθέσεις τους: Ένα απίστευτο trip με tribal στοιχεία και το μουντό μοτίβο των πλήκτρων να διακόπτεται από παραμορφώσεις και απόμακρα φωνητικά. Και αν κάποιος δεν το έπιανε με την πρώτη, ακολουθούσαν 13 λεπτά βόμβου πάνω στον οποίο παραπατούν κιθαριστικές εξάρσεις, σκόρπιες μουσικές φράσεις και μια αλλόκοτα γοερή φωνή.
Ένα χρόνο αργότερα, η παραγωγικότητά τους χτύπησε επίπεδα ρεκόρ: Τρείς γεμάτοι (και... γαμάτοι) δίσκοι!!! Το (αργόσυρτο, αλλά όχι "βαρύ") It's After Dark συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το Remains, αλλά φανερώνει τη διάθεση της μπάντας να τιθασεύσει τους φευγάτους αυτοσχεδιασμούς της σε πιο στενά χρονικά πλαίσια. Τα κομμάτια του δίσκου διακρίνονται από πιο σαφείς και αναγνωρίσιμους ρυθμούς, αλλά και πιο έντονη συναισθηματική φόρτιση. Στο Resin, οι συνθέσεις είναι ακόμη πιο δεμένες, η κατανομή τους στην πορεία του δίσκου εξασφαλίζουν μια σταθερή κλιμάκωση στο trip του ακροατή και η δυναμική της μπάντας γίνεται πλέον φανερή. Το όνομά τους συζητιέται όλο και πιο έντονα στα μικρά studio και clubs της Νέας Υόρκης. Η φήμη τους εξαπλώνεται και ενισχύεται από μια σειρά χαοτικών συναυλιών, όπου ο αυτοσχεδιασμός ξεπερνά κατά πολύ τις ηχογραφήσεις τους. Το The Door είναι ένα άλμπουμ που εμπλουτίζει το φάσμα του ήχου τους με ασυνήθιστες μουσικές αποχρώσεις. Η prog-rock ευδαιμονία συγκρούεται με την pop ειρωνεία, μέσα στις ψυχεδελικές και blues εμμονές τους. Κάθε κομμάτι έχει διαφορετική κατεύθυνση, αλλά όλα μαζί καταφέρνουν να συνθέτουν μια από τις καλύτερες δουλειές τους μέχρι τώρα.
Το φετινό Smokescreen είναι το πιο "στρωτό" και βατό άλμπουμ τους. Οι Religious Knives μοιάζουν να συνθηκολογούν αναζητώντας μια ευρύτερη αποδοχή, αλλά ταυτόχρονα είναι ολοφάνερο ότι έχουν κατακτήσει πλήρως τον ήχο τους και οι αρχικές τους ιδέες έχουν ωριμάσει σε βαθμό που να μπορούν να μεταδοθούν ακόμη και σε αδαείς ακροατές. Ο νέος ντράμερ, Ryan Naideau, ακούγεται σαν να ήταν πάντα μέλος της μπάντας. Οι υποβλητικοί ρυθμοί τους εξακολουθούν να αποτελούν τις βάσεις για τα τριπαριστά πλήκτρα και τα φευγάτα φωνητικά. Οι μινιμαλιστικές ρυθμικές βάσεις υφαίνουν υπομονετικά ένα μουντό ουρανό, στον οποίο αιωρούνται οι κιθαριστικές απειλές για μια μπόρα που σπάνια ξεσπάει... Όσοι αγαπούν τα blues και την ψυχεδέλεια δεν πρέπει να αγνοήσουν αυτό το δίσκο. Αλλά και όσοι αγαπούν τις "σκοτεινές" ατμοσφαιρικές μουσικές θα βρουν πολλά σημεία ταύτισης με το Smokescreen. Οι Religious Knives παίζουν τα αστικά blues μιας δυσοίωνης εποχή. Φτιάχνουν το soundtrack του παλμού μιας φαινομενικά κενής γενιάς. Και μας χαρίζουν μια θορυβώδη επιβεβαίωση: Η στιγμή που αισθάνεσαι πως όλα τελείωσαν είναι ακριβώς η στιγμή μιας μεγαλειώδους επανέναρξης...
_____
NEXT: Amen Dunes
