Ο μουσικός τύπος για τους νέους REM
Reveal: Ο λόγος στους κριτικούς.
Πριν αφιερώσω τη ζωή μου στο νέο άλμπουμ των Depeche Mode ο Michael Stipe δηλώνει επισήμως ότι είναι gay (και ότι είχε τρίχρονη σχέση με έναν υπέροχο τύπο...) και οι REM τραβάν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους. Οφείλω να το παραδεχτώ: το Reveal είναι ΤΟ μουσικό γεγονός του 2001 μέχρι στιγμής. Το ακούω σε επανάληψη και μέχρι να σχηματίσω προσωπική άποψη... ψάχνω με μανία να βρω τις απόψεις των άλλων. Critically acclaimed και πάλι η μπάντα στην οποία κουμάντο δεν έκανε ποτέ ο Peter Buck!
Uncut: Το καλύτερο mainstream βρετανικό έντυπο αυτή τη στιγμή δίνει 4/5 στο νέο δίσκο των REM και επιδίδεται σε μία φιλοσοφικού περιεχομένου ανάλυση για το περιεχόμενο του και τον τρόπο που λειτουργούν πλέον οι REM ως συγκρότημα. Επισημαίνει ότι ενώ το άλμπουμ ευθέως στρέφεται ενάντια στο σύγχρονο ματεριαλισμό, εντούτοις βασίζεται υπέρ του δέοντος στην τεχνολογία (μιλάει για την προσπάθεια να "γραφούν" σε κώδικες των drum machine οι τεχνικές του Bill Berry). Τονίζει τις αναφορές στους Beach Boys και εκθειάζει -όπως οι περισσότεροι- την παραγωγή του Mc Carthy. Δε διαφωνώ με όλα αυτά ...πολύ στα σοβαρά όμως το πήραν το θέμα εκεί στο Uncut.
Rolling Stone: Τέσσερα στα πέντε και το Rolling Stone. Ο Rob Sheffield τονίζει πως το Reveal δεν "ροκάρει" πολύ (σωστό!), δεν χρειάζεται να "μεγαλώσει" μέσα σου, αλλά σου είναι οικείο από τις πρώτες τυπικές REM ικές νότες του 'The lifting' και τελικά το αναγορεύει σε χαρακτηριστικό άλμπουμ του γκρουπ, όπως το ονειρεύονται οι οπαδοί του και όπως τους το δίνει η μπάντα κάθε φορά εδώ και πολλά χρόνια. Διαπιστώνει ότι ο κόσμος του rock δεν άλλαξε από την πρώτη εμφάνιση των REM πριν από είκοσι χρόνια και ότι τελικά οι REM και πάλι είναι εκτός κλίματος. "Τα ραδιόφωνα είναι γεμάτα μεταλλάδες που αντιστέκονται σε κανόνες που ποτέ δεν τους τέθηκαν και οι REM και πάλι θέλουν να μείνουν έξω από όλα αυτά".... Μάλιστα!
Q: Εξώφυλλο, αφιέρωμα, συνέντευξη και 5/5 φυσικά από το Q με ένα άνευ προηγουμένου εγκώμιο για το δίσκο από τον David Cavanagh. Τοποθετεί το 'Reveal' δίπλα στο 'Automatic for the people', περισσότερο από κάθε άλλο άλμπουμ του γκρουπ. Μιλάει για τις διαφωνίες του Peter Buck με τους υπόλοιπους σχετικά με την ηχητική κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσει το γκρουπ, και βλέπει πως οι "φουτουριστικές" απόψεις του Buck συνδυάστηκαν τελικά με τις πιο παραδοσιακές των άλλων δύο μελών. Χαρακτηρίζει τον ήχο του δίσκου "μοντέρνο" και μας τον συστήνει σαν ένα 'Automatic for the people' με αισιόδοξη και "ανεβασμένη" διάθεση (απόλυτα σωστό αυτό). Βέβαια το πάει λίγο μακριά όταν υποστηρίζει ότι το 'The Lifting' είναι το καλύτερο εναρκτήριο κομμάτι δίσκου για τους REM από το 'Begin the begin' στο 'Life's rich pageant' του 1986.
The Guardian: (δεν είναι μουσικό έντυπο, αλλά έχει έγκριτες κριτικές) Τρία στα τέσσερα αστέρια με την (αμφισβητούμενη) διαπίστωση ότι οι REM έχουν βρει τον τρόπο να λειτουργούν πλέον σαν τρίο (μάλλον θέλει ακόμη λίγο ψάξιμο!). Εύστοχη η παρατήρηση για τη συνεχόμενη απομάκρυνση των REM από τις indie rock ρίζες τους, και το ολοένα και μεγαλύτερο φλερτ με το παραδοσιακό αμερικάνικο rock στις πιο "καθαρές" μορφές του (ήχος της California κ.λ.π., μέχρι και τους Eagles αναφέρει!) Ο Brian Wilson, οι Beach Boys, άλλα και ο Burt Bacharach (λόγω πιάνου) έχουν την τιμητική τους και στο review του Guardian.
Daily Herald: Ισοπεδωτικό και απολαυστικό θάψιμο τόσο στο Reveal, όσο και στους REM..: " λίγοι ακόμη και σήμερα ακούγονται σαν τους REM, με τη διαφορά ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι καλύτεροι από αυτούς". Ο ήχος τους ακούγεται "ξεθεωμένος" στον Mark Guarino και ... out of time. Αναφέρει τα παραδείγματα των Police που γρήγορα το έκλεισαν το μαγαζί, αλλά και των U2 που ψάχτηκαν και πέρα από το rock (να που ξαναγύρισαν σε αυτό όμως!) και προτρέπει τους REM να κάνουν κάτι παρόμοιο. Απομυθοποιεί την πορεία τους δίσκο προς δίσκο (με επιχειρήματα όντως πειστικά) και τα πάντα του ακούγονται λάθος στο νέο άλμπουμ. Χειρότερη κριτική μάλλον δύσκολα θα συναντήσουν οι REM.
US MAGAZINE: τρία στα τέσσερα με την επισήμανση ότι η μπάντα είναι το ίδιο ζωντανοί όπως πριν από είκοσι χρόνια. Το πρώτο single 'Imitation of life' αναγνωρίζεται ως μια σπουδαία pop στιγμή με μνήμες από την θρυλική κιθαριστική σκηνή των 80ς.
CD NOW: H Dana Buoniconti διαμαρτύρεται που οι REM δεν διαλύθηκαν ("άντε κυρά μου στην κουζίνα σου" θα της έλεγε ένας παλαιών αρχών φανατικός του γκρουπ) και θεωρεί "απαίσιους" τους στίχους του Stipe, ενοχλητικά τα φωνητικά του, ενώ διαμαρτύρεται που δεν βοηθάει ο Mills στα back vocals (ρε μπας και έχει πρόβλημα με τους gay η τύπισσα;). Την ενοχλεί και ο στίχος 'This life's sweet/ we 're dancing in the street', οπότε μάλλον γκοθού θα είναι η γκόμενα.
SONICNET: Για τον Sam Jeffries το Reveal είναι ένας συμπαθητικός δίσκος των REM που όταν τον ακούς σαν ηχητικό background σε κάνει να αναπολείς τα παλαιότερα σπουδαία άλμπουμ της μπάντας. Του ακούγεται άσχημα η ρυθμολογία του γκρουπ χωρίς τον Berry, παραδέχεται όμως τον "όμορφο" ήχο του δίσκου, τον οποίο και αντιμετωπίζει σαν ένα δίσκο "γεμάτο μπαλάντες".
Περισσότερα για το Reveal LP άμεσα και σύντομα!
