Σαράντα επώνυμα τραγούδια (21-30)
21. Neil Young - From Hank to Hendrix
Τα ονόματα του τραγικού Hank και του εκρηκτικού Hendrix είναι η αφορμή για ένα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια του Young. Βρίσκεται στο Harvest Moon, το sequel κατά κάποιο τρόπο του σκέτου Harvest, είκοσι χρόνια αργότερα. [Σ' αυτό το Harvest revisited τρόπος του λέγειν, τα φωνητικά έχουν αναλάβει ο James Taylor και η Linda Ronstadt. Pas mal!]. Και αφού ο Neil ποτέ δεν έκρυψε ότι αγαπάει την country, το 1992 επισκέφτηκε το Νάσβιλ και έγραψε εκεί το Harvest Moon με ακουστικές κιθάρες, μπάντζο, ντόμπρο, πιάνο κι έγχορδα. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει αφιερώσει στη γυναίκα του, την Peggy με την υπέροχη φωνή. Δεν αντέχω να μην παραθέσω ένα τετράστιχο: "New glass in the window/ New leaf on the tree/ New distance between us/ You and me".
22. Gun Club - John Hardy
Το John Hardy είναι κάτι σαν υπερατλαντικό Γιάννη μου το μαντήλι σου που περνάει από γενιά σε γενιά και έχει συμπεριλάβει στο ρεπερτόριό του όλος ο καλός ο κόσμος (Leadbelly, Seeger, Guthrie, Dylan) αλλά θα προτιμήσουμε τον πιο δικό μας Jeffrey που με τέτοιες αφορμές τον θυμόμαστε και λυπόμαστε που σιώπησε νωρίς. Ο John Hardy ήταν ένας πάμπτωχος εργάτης που σκότωσε έναν παπατζή για ένα 25αράκι και οδηγήθηκε στην κρεμάλα. Ο Jeffrey Lee Pierce ήταν ένας συγκλονιστικός τραγουδιστής που άφησε πίσω του 3-4 σπουδαία άλμπουμ και αποχώρησε διακριτικά απ' τον κόσμο της ματαιότητας. Τώρα, όπως θα 'λεγε κι η λατρεμένη μας Μπήλιω, διασκεδάζει τους τυχερούς ρόκερς στη γειτονιά των αγγέλων.
23. Pogues - Lorca's novena
Από τον 5ο δίσκο των Pogues Hell's Ditch, τον τελευταίο πριν οι υπόλοιποι διώξουν κλοτσηδόν τον Shane McGowan. Τότε που τον αντικατέστησε για λίγο ο Joe Strummer (ο οποίος έχει κάνει την παραγωγή του παραπάνω δίσκου). Ο γνωστός για την ροπή του στις καταχρήσεις Shane διηγείται εδώ με αναπάντεχη ευαισθησία την ιστορία της δολοφονίας του ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, χωρίς να παραλείψει μια αναφορά στο θρύλο που λέει ότι το πτώμα σηκώθηκε κι έφυγε. [Μα για σκεφτείτε: να πάει κανείς σε συναυλία των Pogues, και να δει τον Joe Strummer!]
24. Camper Van Beethoven - Jack Ruby
Στον πρώτο τους δίσκο τραγούδησαν για την Lassie που πήγε στο φεγγάρι, τον Mao που συνελήφθη να νοσταλγεί και κάποιον Bill που πήγε να δει τους Circle Jerks. Στον δεύτερο ταξίδεψαν τους ZZ Top στην Αίγυπτο, στον τρίτο μαθαίνουμε για την Cadillac του Joe Stalin και στο Key lime pie άλμπουμ που έκλεισε τον πρώτο κύκλο τους έχουμε ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους αφιερωμένο στον Jack Ruby που λέγεται πως σκότωσε τον Lee Harvey Oswald που υποτίθεται πως σκότωσε τον John F. Kennedy και που πριν δικαστεί (ο Jack) αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε ξαφνικότερα. Αυτά είχα να πω, τώρα θα διαβάσω καμιά παλιά εφημερίδα να σκοτώσω την ώρα μου: Λίγες ώρες πριν καταθέσει στον εισαγγελέα των φυλακών, Στ. Ματαγκιοζίδη, ο Σορίν Ματέι βρέθηκε νεκρός στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες...
25. Robert Wyatt - Biko
Τι ωραία που το λέει ο Wyatt αυτό το τραγούδι! Πόσο πιο συγκινητικό ακούγεται χωρίς το στόμφο του Peter Gabriel. Αν και όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να βρει πολλά τραγούδια αφιερωμένα στον Stephen Biko, τον μάρτυρα του απαρτχάιντ και δημιουργό της θεωρίας της "μαύρης συνείδησης" (μεταξύ άλλων, έχει εμπνεύσει τραγούδια στους Tom Paxton, Steel Pulse, Sweet Honey in the Rock, Billy Bragg, Dave Mathews, A Tribe Called Quest, Wycleff Jean). Συνεχιστής του έργου του Φραντς Φανόν, ο Biko διατύπωσε τη θεωρία της ψυχολογικής απελευθέρωσης των μαύρων, η οποία πρέπει να προηγείται της σωματικής/φυσικής. Αρνιόταν τη μη βία την οποία ευαγγελιζόταν ο φυλακισμένος Νέλσον Μαντέλα, ενώ οι απόψεις του είχαν πολλά κοινά με την ιδεολογία του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων. Δολοφονήθηκε άγρια το 1977 από τη νοτιοαφρικανική αστυνομία.
26. Shiva Burlesque - Lonesome death of Shadow Morton
Εκτός από τα τραγούδια που είναι βγαλμένα απ' τη ζωή υπάρχουν και αρκετά βγαλμένα από τους μοναχικούς θανάτους. Να θυμηθούμε το The lonesome death of Hattie Carroll του Dylan και το πρόσφατο The lonesome death of Johnny Ace των Spectrum. Οι Shiva Burlesque απ' τους οποίους αποφοίτησαν οι Grant Lee Phillips και Jeffrey Clark έγραψαν αυτό το τραγούδι για τον παραγωγό των Shangri-las, Janis Ian, Vanilla Fudge, Iron Butterfly, New York Dolls κ.ά. που κάποια στιγμή προτίμησε το αλκοόλ απ' τα ποτενσιόμετρα και εξαφανίστηκε. Εξαιρετικά είναι τα τελευταία 70 δευτερόλεπτα του τραγουδιού που γίνεται εντελώς space κι ο τραγουδιστής επαναλαμβάνει μισοψιθυριστά τον τίτλο των Shangri-las (Remember) Walking in the sand. Λεπτομέρεια: Ο Shadow Morton ζει ακόμα κι είναι 64 ετών σήμερα. (Το 2008 για όσους διαβάσουν αυτό το άρθρο το... 2659).
27. Asian Dub Foundation - Free Satpal Ram
Καλά λένε ότι η μουσική έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα. Πώς αλλιώς θα μαθαίναμε την ύπαρξη του Satpal Ram; Ο οποίος είναι άλλος ένας μαύρος-Βρετανός - αδίκως καταδικασθείς και φυλακισθείς και απολυθείς κατά τας γραφάς χάρη σ' έναν ή πολλούς εμπνευσμένους μουσικούς. Χάρη στους ADF εν προκειμένω, οι οποίοι συνδυάζουν επιτυχώς αμέτρητα μουσικά στυλ, από το breakbeat, το dub, το dancehall και το ragga, ως το punk, την electronica και το ambient. Στη Βρετανία έγιναν γνωστοί και ως η αιχμή του δόρατος του κινήματος κατά της βίας εναντίον των Ασιατών.
28. Jackie Leven - Elegy for Johnny Cash
Αν ο Johnny έγραφε ελεγεία για τον Jackie το γεγονός θα ήταν από μόνο του είδηση. Τώρα που 'ο σκύλος δάγκωσε άνθρωπο', δηλαδή έγραψε ο άγνωστος για τον γνωστό επιλέγουμε το κομμάτι επειδή μας αρέσει. Ο Jackie προσπάθησε να γράψει ένα τραγούδι στο στυλ του Johnny και το τραγούδησε όπως θα τραγουδούσε εκείνος το τελευταίο του τραγούδι πριν αλλάξει διάσταση. Ποιος είναι όμως ο Jackie Leven που έβγαλε τον πρώτο του δίσκο το '71 με όνομα John St Field, άλλους τέσσερις με τους Doll by Doll και εικοσαριά σόλο; Ένας 58χρονος σκοτσέζος που γράφει με ρυθμό πολυβόλου και θα προτιμούσε να βγάζει τέσσερις δίσκους το χρόνο αλλά η αγορά δεν αντέχει τόσο τακτικές επισκέψεις. Και η έμπνευση δεν είναι τόσο γενναιόδωρη με κανέναν, φίλε Jackie.
29. Skatalites - Fidel Castro
Όπως έχουν γράψει άλλοι, πολύ πριν από μένα, οι Skatalites δεν είναι συγκρότημα, είναι θεσμός. Τα μέλη τους παίζουν μαζί κατά άτακτα διαστήματα από το 1963 ως τις μέρες μας (όσοι δεν έχουν πεθάνει, φυσικά), κι έχουν συμμετάσχει στις σημαντικότερες ηχογραφήσεις που έγιναν όλες αυτές τις δεκαετίες στην Τζαμάικα, χωρίς να αναφέρονται πουθενά. (Αγαπημένη απασχόληση των φαν της reggae είναι να ανακαλύπτουν σε ποιο δίσκο έχουν βάλει ανώνυμα το χεράκι τους οι Skatalites). Είναι πιο γνωστοί για τα instrumental τους, όπως το περίφημο Guns of Navarone. Έγραψαν κι ένα κομμάτι για τον Fidel - εδώ έγραψαν για τον Ringo (τον πιστολέρο) και τον Lee Harvey Oswald, o Fidel θα τους ξέφευγε;
30. Replacements - Alex Chilton
Απ' το αγαπημένο Pleased to meet me, προπροτελευταίο άλμπουμ των Replacements. Ο Alex Chilton ήταν μέλος των Box Tops που άφησαν πίσω τους το αθάνατο The letter, μέλος των Big Star που άφησαν πίσω τους το σημαντικό Third/Sisters lovers άλμπουμ ενώ απ' τη σόλο καριέρα του τσιμπολογώ το Bangkok και το Tee ni nee ni noo. Το άλμπουμ του Loose shoes and tight pussy δεν το έχω ακούσει αλλά ο τίτλος του με προδιαθέτει για αριστούργημα. Ένα τραγούδι προς τιμήν του νομίζω πως το δικαιούται.