Shoegaze daze

Έπειτα από επίπονες και μακροχρόνιες διαδικασίες, ο Θάνος Σιόντορος έπεισε τελικά τον ειδήμονα Σεραφείμ Διακουράκη να συμπράξουν στη δημιουργία ενός χορταστικού αφιερώματος με θέμα το shoegaze. Χωρισμένο σε πέντε κατηγορίες και χωρίς ιστορικο-κοινωνικο-πολιτικό μπλα μπλα, με straight to the point επιλογές, ελπίζουμε να στρέψει τα βλέμματα προς τα παπούτσια των αναγνωστών.

1. The Chameleons - Script Of The Bridge (1983)
Μπορεί το 1983 ο όρος shoegaze να μην είχε καν συλληφθεί και οι Chameleons να ήταν μία post punk/new wave μπάντα, το κελάρυσμα της κιθάρας στο ξεκίνημα του View From A Hill έμελε να είναι λίαν προφητικό!

2. Cocteau Twins - Treasure (1984)
Ένας δημοσιογράφος του αλήστου μνήμης Melody Maker περιέγραψε τους Cocteau Twins ως "η φωνή του Θεού" και από τότε αυτός ο χαρακτηρισμός του ακολουθούσε σε κάθε βήμα τους. Και δικαίως, αν σκεφτεί κανείς ότι σε αυτούς χρωστάμε μερικές από τις πιο ονειρικά σκοτεινές στιγμές της τελευταίας 30ετίας.

3. Jesus And Mary Chain - Psychocandy (1985)
Το ατού των αδερφών Reid ήταν πως κατάφερναν να κρύβουν κάτω από άπειρες στρώσεις βαβούρας, τις πιο γλυκές μελωδίες. Οι μελωδίες αυτές σίγουρα έκαναν πολλούς μελλοντικά εκκολαπτόμενους shoegazers να σκιρτήσουν πριν καν πιάσουν στα χέρια τους τις κιθάρες.

4. Spacemen 3 - The Perfect Prescription (1987)
Ο Jason Pierce (Spiritualized) και o Sonic Boom ποτέ δεν πούλησαν ιδιαίτερα πολλούς δίσκους ως Spacemen 3, όμως οι σχετικά λίγοι που τους άκουγαν τους λάτρευαν άνευ όρων. Εδώ υπάρχει και η ασύγκριτη διασκευή τους στο "Transparent Radiation" των Red Crayola, την οποία πρέπει να την ακούσεις για να την πιστέψεις.

5. Galaxie 500 - Today (1988)
To shoegaze ήταν συντριπτικά βρετανική υπόθεση, στα κομμάτια ετούτων εδώ των αμερικανών όμως, θα βρει κανείς όλα τα συστατικά που λίγο αργότερα θα αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά του νέου φαινομένου στη Γηραιά Αλβιόνα. Αιθέριες μελωδίες, αργόσυρτες κιθάρες και μελαγχολία με το κιλό!

1. My Bloody Valentine - Isn't Anything (1988)
Απόκοσμοι ήχοι, θόρυβος, παγωμένες ανάσες, κατατονία με νευρωτικά ξεσπάσματα και όλα αυτά από ένα γκρουπ που μέχρι τότε έπαιζε γκαράζ. Δεν ήταν και πολλές οι φορές στη μουσική ιστορία που το να βάλεις το βύσμα στον ενισχυτή και να αραδιάσεις τα πετάλια τριγύρω, θα αποτελούσε τόσο οριακό σημείο εξέλιξης.

1. Pale Saints - The Comforts Of Madness (1990)
Ο Ian Masters ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση συνθέτη: απροσπέλαστος σε πρώτη ακρόαση, επέλεγε να ξεδιπλώνει τη σαγήνη των τραγουδιών του μόνο σε όσους είχαν τη διάθεση να ακούσουν προσεκτικά. Το πρώτο album των Pale Saints θεωρείται από τα πλέον χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου ήχου, με το δεύτερο "In Ribbons" να επιβεβαιώνει όλες τις αρχικές άριστες εντυπώσεις.

2. Ride - Nowhere (1990)
Αν δεν υπήρχαν οι Slowdive, αυτοί θα ήταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές του είδους. Επειδή υπάρχουν όμως, οι Ride περιορίζονται απλά στο να αποτελούν μία μπάντα φετίχ που σκορπά πονηρά χαμόγελα στους γνώστες. Είναι κι εκείνο το "In A Different Place"...

3. Lush - Gala (1990)
Περιέχοντας τα τρία πρώτα EPs του group και 2 επιπλέον κομμάτια, το "Gala" είναι ο ιδανικός τρόπος για να γνωρίσει κανείς το συγκρότημα που μετέφρασε τη μουσική των Cocteau Twins σε λεπτεπίλεπτους pop κώδικες. Οι μελωδίες έβγαιναν ερμητικά στην επιφάνεια όση παραμόρφωση κι αν κάλυπτε τις συνθέσεις, ενώ οι διφωνίες της Emma και της Miki έδιναν στον ήχο - εκτός από τη σαγηνευτική του αισθαντικότητα - και ένα απόλυτα αναγνωρίσιμο στίγμα.

4. Kitchens Of Distinction - Strange Free World (1991)
Περισσότερο με το βλέμμα να φεύγει προς την dream-pop πλευρά, οι "αριστεύσασες κουζίνες", παραμένουν καλά κρυμμένο μυστικό της περιόδου και σημείο αναφορά των τότε νεόκοπων popsters. Σιγά σιγά χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, αλλά δεν μπορούμε να πούμε, το έβαλαν το λιθαράκι τους κι αυτοί.

5. My Bloody Valentine - Loveless (1991)
Εκτός από το είναι ίσως ο πιο αντιπροσωπευτικός δίσκος όλου αυτού του ρεύματος, το "Loveless" είναι πάνω από όλα σπουδαίο για την ίδια την ποιότητα των κομματιών του και την ατμόσφαιρα που δημιουργεί: μια ατμόσφαιρα που ξεκινά με τα πυκνά σύννεφα του "Only Shallow", σκοτεινιάζει, θρυμματίζεται, παρασέρνει, ξελογιάζει, και τελικά καταλήγει στη μνημειώδη κορύφωση του αριστουργηματικού επιλόγου "Soon. Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και το τραγούδι-φετίχ που ακούει στο όνομα "I Only Said".

6. Slowdive - Just For A Day (1991)
Ένα μεγάλο όνειρο σε 9 πράξεις: τα τραγούδια του πρώτου δίσκου των Slowdive ήταν εκτυφλωτικά ηλιόλουστα και απερίγραπτα μελαγχολικά, με τη νοσταλγία να είναι το κυρίαρχο συναίσθημα σε ένα έργο τέχνης που υμνούσε παλιούς έρωτες, στιγμές χαραγμένες βαθιά στη μνήμη και την αύρα που περιβάλλει αυτόν τον κόσμο.

7. Ecstasy Of St. Theresa - Susurrate (1991)
Διαολεμένα ερασιτεχνικοί, έως και δυσκολοάκουστοι, πέρα για πέρα όμως αυθεντικοί και με καταγωγή από την... Τσεχία! Σίγουρα κάθε πρωί που ξυπνούσαν άναβαν το καντηλάκι στο My Bloody Valentine εικονοστάσι τους, παρακαλώντας ο ύψιστος να έχει καλά τον Άι Kevin Shields τον Κιθαρογρατσουνιστή!

8. Chapterhouse - Whirlpool (1991)
Από τα πολυσυλλεκτικότερα σχήματα της σκηνής, οι Chapterhouse φλέρταραν αρκετά και με τους χορευτικούς ρυθμούς της baggy κουλτούρας, ξεφεύγοντας λίγο από τα στεγανά της indie κοινότητας. Τόσο όμως η παρουσία του Robin Guthrie των Cocteau Twins στην παραγωγή (έστω και σε ένα κομμάτι), όσο και η σκοτεινότερη συνέχεια της πορείας τους, δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας για τις κιθαριστικές προθέσεις τους.

9. Ride - Going Blank Again (1992)
Σε αυτό το δίσκο συναντάμε όλα τα συστατικά του shoegaze ύφους σε γενναίες ποσότητες, καθώς και μερικά από τα καλύτερα κομμάτια του θρυλικού κουαρτέτου από την Οξφόρδη. Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του εκρηκτικού δεκάλεπτου έπους "Leave Them All Behind" που άνοιγε το δίσκο, ήταν φανερό από τότε ότι αυτός ο δίσκος έμελλε να γίνει κλασικός.

10. Curve - Doppelganger (1992)
Ο Dean Garcia, το ½ των Curve (η άλλη είναι η Toni Halliday), διετέλεσε για ένα διάστημα μέλος της live μπάντας των Eurythmics. Προφανώς αυτό τον επηρέασε καταλυτικά γιατί άλλη λογική εξήγηση δεν υπάρχει σχετικά με το χαώδες σύμπαν του ντεμπούτου των Curve. Έπρεπε να ισιώσει ο άνθρωπος...

11. Catherine Wheel - Ferment (1992)
Οι Catherine Wheel έπαιξαν με την αντίθεση μεταξύ του δυνατού κιθαριστικού ήχου και της dream pop νωχελικότητας με τον πιο απολαυστικό τρόπο, και κέρδισαν επάξια μια θέση στα πιο αντιπροσωπευτικά σχήματα της εποχής. Είχαν και έναν χαρισματικό ερμηνευτή, ο οποίος μπορούσε να τραγουδήσει ένα ερωτικό τραγούδι για ένα αυτοκίνητο ("Black Metallic") και να το κάνει να ακούγεται ανατριχιαστικά ωραίο.

12. Verve - A Storm In Heaven (1993)
Ο πρώτος δίσκος των Verve βασίστηκε κατά το ήμισυ σε ένα τριπαρισμένο ψυχεδελικό ταξίδι, ενώ για το υπόλοιπο μισό, το κουαρτέτο (τότε) από το Wigan έγραψε μια σειρά από κομμάτια-δυναμίτες, γεμάτα ηλεκτρικές εκκενώσεις που κατόρθωσαν να καλύψουν το κενό που είχαν αφήσει πίσω τους οι Spacemen 3 και μπορούσαν να ναρκώσουν τις αισθήσεις. Απερίγραπτα φορτισμένο, ψυχοφθόρο αλλά και λυτρωτικό, ισοδυναμεί με το απόλυτα χάσιμο και ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα που περιγράφει ο τίτλος του. Μετά, τους έφαγαν οι γλυκόπικρες (read: γλυκανάλατες) συμφωνίες και τα ναρκωτικά που δε δούλευαν.

13. Swervedriver - Mezcal Head (1993)
Το shoegaze στα πιο ροκ του από τους εξ Οξφόρδης Swervedriver, με μπόλικο τσαγανό, ριφ που καλπάζουν και δυο κομμάτια δυναμίτες. Το επιβλητικό "Last Train To Satansville" και το χαοτικό, τζαζο-κραουτοειδές "Never Lose That Feeling/Never Learn". Μεσκαλοκαταστάσεις...

14. Flying Saucer Attack - Flying Saucer Attack (1993)
Pre-post-rockers από το Bristol με τη φιλική συμμετοχή του Matt Elliott, φανατικοί υπέρμαχοι του βινυλίου, δεν ανήκουν στο shoegaze με την ακριβή έννοια του όρου, αλλά δεν ανήκουν και κάπου ειδικότερα! Η ουσία είναι πάντως πώς χάνονται μέσα στις ambient βοές και τις δύστροπες κιθάρες. Εμείς τι κάνουμε; Ψάχνουμε να τους βρούμε!

15. Slowdive - Pygmalion (1995)
Ο τελευταίος δίσκος των Slowdive δεν ανήκει τόσο στο shoegaze όσο στη γενική κατηγορία της ambient μουσικής. Την εποχή που κυκλοφόρησε ξένισε τους πάντες, με πρώτη και καλύτερη την εταιρεία τους (Creation) η οποία τους έδιωξε 2 εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του. Η εταιρεία τους στην Αμερική δεν μπήκε καν στον κόπο να τον κυκλοφορήσει. Με αυτά, το Pygmalion έγινε ένα cult classic που για πολλά χρόνια άλλαζε χέρια στο e-bay για εκατοντάδες δολάρια. Όσο για την ίδια τη μουσική, το "Pygmalion" κατορθώνει να σου δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στον παράδεισο, και συγχρόνως να σου προκαλεί ψυχοπλάκωμα. Από τους δίσκους που βγαίνουν μια φορά στα 10 χρόνια (και αν).

1. Slowdive - Souvlaki (1993)
Shoegaze = Souvlaki! Απλά και κατανοητά. Δεν ξέρω αν ο τίτλος της απόλυτης shoegaze κατάθεσης και ενός από τα ομορφότερα άλμπουμ της pop/rock μουσικής, σας κάνει εθνικά υπερήφανους ή χαμογελαστά αμήχανους, το περιεχόμενό του πάντως είναι από άλλο γαλαξία. Δέκα με τόνο, θαυμαστικό και λάμπες νέον να αναβοσβήνουν!

1. Polar - A Future History Of The Frigid Polar Night (1998)
Σαν Cocteau Twins version 2.0, οι Αμερικάνοι Polar (μην τους μπερδέψετε με τους Ισπανούς με το ίδιο όνομα) έφτασαν την dream pop στα όρια της, χαρίζοντάς μας ένα album-κόσμημα από το οποίο δεν περισσεύει ούτε ένα κομμάτι. Αν δεν ήταν τόσο άγνωστοι που και η ίδια η μαμά τους να δυσκολεύεται να τους αναγνωρίσει, θα στοιχημάτιζε κανείς ότι σε αυτόν εδώ το δίσκο βάσισαν ολόκληρη τη δεύτερη φάση της πορείας τους οι Ladytron

2. Sciflyer - Sciflyer (2001)
Η μουσική των Sciflyer είναι τόσο lo-fi που σχεδόν χρειάζεσαι νέο όρο για να την περιγράψεις. Το group όμως είχε τόσο γερές μελωδίες και τόσες καλές ιδέες που δεν είχε κανένα πρόβλημα να καλύψει τα πάντα με έναν στατικό θόρυβο, σα να ακούς από κασέτα που έχει αντιγραφεί 100 φορές. Αυτό το ευτυχές πάντρεμα shoegaze με drone μας χάρισε έναν από τους πιο δυνατούς δίσκους της προηγούμενης δεκαετίας. Απλά μην προσπαθήσετε να καταλάβετε τι λένε οι στίχοι.

3. Black Rebel Motorcycle Club - BRMC (2001)
Άλμπουμ ορόσημο, τόσο για το shoegaze, όσο και για την προηγούμενη δεκαετία γενικότερα. Όταν είχε πρωτοβγεί, το BRMC ήταν ένα από τα πιο cool πράγματα που μπορούσε να βρει κανείς σε ένα νεανικό υπνοδωμάτιο. Περίπου 10 χρόνια μετά, οι Black Rebel δεν γίνονται πλέον εξώφυλλα, αλλά το BRMC δεν έχει χάσει τίποτα από τη μαγεία του και το ειδικό του βάρος.

4. Ulrich Schnauss - A Strangely Isolated Place (2003)
Γερμανός, μελαγχολικός post-τροβαδούρος, το σημείο συνεύρεσης ηλεκτρονικάκηδων και φανατικών της κιθάρας. Τον ξεχώρισαν και ύμνησαν εξίσου, αμετανόητοι ποπάδες και λάτρεις των μπλιμπλικίων.

5. The Meeting Places - Find Yourself Along The Way (2003)
Χωρίς διαθέσεις για πειραματισμούς, οι The Meeting Places βασίστηκαν 100% στους ήρωες του παρελθόντος και έγραψαν ένα δίσκο - φόρο τιμής στους Ride, στους Slowdive του πρώτου δίσκου και στους Catherine Wheel. Εκεί που ξεχώρισαν από τόσους άλλους μιμητές ήταν στα ίδια τα τραγούδια - δέκα σπουδαίες μελωδίες που στόχευαν κατευθείαν στο συναίσθημα. Η συνέχειά τους ήταν μάλλον απογοητευτική, αλλά και μόνο για αυτό το εκπληκτικό ντεμπούτο, τους αξίζει μια περίοπτη θέση στις σελίδες της shoegaze ιστορίας.

6. Free Association - Code 46 OST (2004)
Το ότι πίσω από αυτό το πόνημα κρύβεται ο χαμαιλέοντας David Holmes και η τότε μπάντα του, οι Free Association, ελάχιστοι το γνωρίζουν. Το ότι αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα shoegaze που γράφτηκαν στα 00s ακόμα λιγότεροι. Δεν είναι καιρός ν' αλλάξει αυτή η κατάσταση;

7. M83 - Before The Dawn Heals Us (2005)
Τρίτο άλμπουμ για το πρότζεκτ του Γάλλου Anthony Gonzalez, ο οποίος μετά την αποχώρηση του συνοδοιπόρου του ως τότε Nicolas Fromageau, έμεινε μόνος να κουμαντάρει το καράβι. Πάντα με progressive εμμονές αλλά με περισσότερες κιθάρες και λιγότερα synths απ' ό,τι στο προηγούμενο Dead Cities, Red Seas & Lost Ghosts, μία θέση ανάμεσα σε αυτούς που κοιτάνε τα παπούτσια τους την έχουν εξασφαλισμένη.

8. Asobi Seksu - Citrus (2006)
Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις το "Thursday" και να μην, έστω, κοντοσταθείς. Κομμάτι "Instant Classic" που θα μπαίνει κάποτε σε "Αll-time best of Shoegaze" συλλογές και μάλιστα μέσα από ένα άλμπουμ όχι κομπάρσο αλλά αξιοπρεπέστατο συνοδοιπόρο.

9. Alcest - Souvenirs D'un Autre Monde (2007)
Και ναι κυρίες και κύριοι, από black metal σε shoegaze!!! Είναι Γάλλος, προφανώς αρκούντως πειραγμένος, ονομάζεται Neige, φλερτάρει έντονα με τη post τάση του metal και το 2007 έφτιαξε αυτό το άλμπουμ. Άραγε τι απαντάει στη ερώτηση "Ποια είναι τα αγαπημένα σου γκρουπ;"; Μάλλον: "Οι Slowdive, οι Celtic Frost και οι Mono".

10. Belong - Common Era (2011)
Δίσκος φετινής σοδειάς, ένα πραγματικό διαμάντι που συγκλονίζει είτε με εκρηκτικά κομμάτια της παλιάς σχολής όπως το "Make Me Return" είτε με τον ανεπανάληπτο σπαραγμό του "Keep Still". Οι hipsters ξενέρωσαν γιατί στο προηγούμενο δίσκο οι Belong ήταν ambient/drone και τώρα το γύρισαν στο shoegaze. Το Pitchfork τους έθαψε. Μιλάμε, αυτό το group τα έχει ΟΛΑ.

1. Loop - Spinning (The World In Your Eyes, 1987)
Ήταν νωρίς. Δεν ξέρανε ότι πρέπει να ρίχνουν και καμιά ματιά στο λασπωμένο το adidas αλλά το γράνγκα-γκρούνγκα το κατείχανε. Όλα κι όλα.

2. Lush - Sweetness And Light (Gala, 1990)
Σκεφτείτε το πιο ωραίο καλοκαίρι που έχετε περάσει ποτέ. Και μετά ακούστε το "Sweetness and Light". Είδατε πώς ταιριάζει;

3. Mercury Rev - Chasing A Bee (Yerself is Steam, 1991)
Στα πρώτα χρόνια τους, όταν είχαν ακόμα στις τάξεις τους τον τρελάρα David Baker, οι Mercury Rev έφτιαχναν αφασία δίσκους. Εδώ ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους το οποίο το λες ό,τι να'ναι, άρα και shoegaze.

4. Chapterhouse - Pearl (Whirlpool, 1991)
Μπάντα μπροστάρης του είδους χωρίς όμως πολλές πραγματικά εξαιρετικές στιγμές. Πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι της, το Pearl.

5. Moose - Do You Remember? (Reprise EP, 1991)
Αυτό θα σκέφτονται και οι ίδιοι... "Θυμάσαι;". Θυμάσαι τα 3 πρώτα μας EP και το είδος που άθελά μας ονοματίσαμε; Αχ...

6. Disco Inferno - Incentives (Open Dogs/Closed Windows, 1991)
Σα να έχουν ανέβει στα σύννεφα και να παίζουν από εκεί πάνω ακούγεται το κομμάτι των Disco Inferno (!). Στοιχειωτικό όσο λίγα.

7. The Pale Saints - Henry (Slow Buildings, 1994)
10.48 λεπτά αγωνιώδους συναισθηματικής έντασης από το κύκνειο άσμα των "Χλωμών Αγίων".

8. The Rosemarys - Sparkle (The Rosemarys, 1994)
Και αμερικανάκια και πάνω στην ώρα. Όχι αναβιωτές, τριμπιουτάκηδες και μπαρμπούτσαλα!

9. Air Formation - All Is Fine (Air Formation, 2000)
Αν στο Darklands (των Jesus And Mary Chain) κιθαρίστας ήταν ο Kevin Shields και παραγωγή έκανε ο Eno, κάπως έτσι θα ακουγότανε.

10. The Dandy Warhols - Loveless (13 Tales from Urban Bohemia, 2000)
Ω ναι. Το γνωστό άνοιγμα του πιο εμπορικού δίσκου των Dandies είναι ένα αντιπροσωπευτικότατο δείγμα του shoegaze ήχου. Μετά ήρθε η κινητή τηλεφωνία και τους κατέστρεψε.

11. Scala - Be Together (To You In Alpha, 1998)
Και μέσα σε έναν μάλλον αδιάφορο δίσκο ("To You In Alpha") βρίσκεται θαμμένο, ως δεύτερο τραγούδι στη β΄πλευρά, αυτό το υπερ-κομμάτι. O δίσκος πήγε άκλαφτος, αλλά κάποιος άγιος άνθρωπος έχει βάλει αυτό το τραγούδι στο YouTube.

12. Bunsen Honeydew - Transistor (Transistor 7¨, 2000)
Όσο πιο χάλια το ηχοσύστημά σας, τόσο πιο ωραίο θα ακουστεί αυτό το σαρωτικό κομμάτι που παραπαίει μεταξύ στο απόλυτο χύμα και σε μια drone μελωδικότητα που κόβει την αναπνοή.

13. Windy & Carl - The Sun (Consciousness, 2001)
Ζευγάρι στη ζωή ο Carl και η Windy, ζευγαρώνουν εξαίσια και την ambient με το shoegaze. Μπράβο τους!

14. Hermann & Kleine - Blue Flower (Our Noise, 2002)
Διασκευή ολκής στο "Blue Flower" των Slapp Happy που πιο πιθανό είναι να το ακούσανε από τα άλλα τα ψυχανεμιάρικα, τους Mazzy Star. Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι...

15. Con Dolore - Mutiny (Sailor's Warning, 2002)
Πρόκειται για την εξέλιξη των Polar (βλ. παραπάνω) και ένα κομμάτι που έγινε σχετικά γνωστό χάρη σε μια συλλογή του fanzine Losing Today. Η Liz Fraser το άκουσε και σκούπισε ένα δάκρυ που αργοκύλησε.

16. Swallow - Sugar Your Mind (Blow, 2002)
Παρά την υποστήριξη της 4AD, οι Swallow δεν θεωρήθηκαν ποτέ κάτι παραπάνω από φτωχοί συγγενείς των Cocteau Twins. Μέσα στο μέτριο πρώτο album τους υπήρχε ωστόσο και αυτό το μικρό διαμαντάκι (και κανένα άλλο).

17. TV On The Radio - Dreams (Desperate Youth, Blood Thirsty Babes, 2004)
Να που οι απανωτές "ορθοπεταλιές" μπορούν να μπασταρδευτούν θαυμάσια με soul-gospel ανησυχίες και doo-wop αναμνήσεις! Άξιοι!

18. The Workhouse - Boxing Day (Flyover, 2006)
Η χρυσή τομή ανάμεσα στους Pale Saints και τους Joy Division. Μάλλον θα τους προτιμούσαμε χωρίς φωνητικά όμως (εμείς οι πιουρίστες... τρομάρα μας).

19. The Raveonettes - Hallucinations (Lust Lust Lust, 2007)
Πάλι τον Τζίζας και τη φιλενάδα του τη Μαρία πρέπει να κατηγορήσουμε γι' αυτούς εδώ, αλλά μάλλον πάει και πιο πίσω η ιστορία, στα girl-groups, τους velvets, τον Phil Spector. Πολύ ωραίες μελωδίες υφαίνουν καμιά φορά οι μπαγάσες!

20. Ringo Deathstarr - Sweet Girl (Ringo Deathstarr EP, 2007)
Γλυκό το κορίτσι, ζάχαρη και το κομμάτι. Και οι Τεξανοί έχουν ευαισθησίες για όσους αμφέβαλαν.

Καλή ακρόαση!