Punks in the beerlight, two burnouts in love. I always loved you to the max
Στις πίσω σελίδες του ίντυ ροκ των 90s αναζητά σωτηρία ο Γιάννης Αβραμίδης
Στα τέλη των 80s το ζεύγος Thurston Moore και Kim Gordon δεχόταν αλλεπάλληλα μηνύματα-τραγούδια-φάρσες στον τηλεφωνητή τους. Πίσω από αυτά τα τηλεφωνήματα βρίσκονταν ο David Berman, παρέα με τον φίλο του Stephen Malkmus (ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε μόλις ξεκινήσει τους Pavement) και τον Bob Nastanovich. Αυτές ήταν οι πρώτες ηχογραφήσεις των Silver Jews.
Κάπως έτσι ξεκίνησε ένα ταξίδι που διήρκεσε 20 χρόνια. 6 άλμπουμ διαμάντια (όλα στην Drag City) με κατά καιρούς συμμετοχές από πολύ ενδιαφέροντα τυπάκια όπως η Paz Lenchantin (Entrance, Pixies, Brightblack κ.ά.), o Duane Denison (Jesus Lizard, Tomahawk), o William Tyler (Lambchop), o Rian Murphy (Smog, Royal Trux), ο Will Oldham (πριν αρχίσει να κάνει guest παντού) και πολλοί άλλοι, που να σου λέω.
“I've been living in a k-hole Ever since you went away
I've been down here day after day
I'd rather live in a trash can Than see you happy with another man
Closed sign swinging in the window of the liquor store
Better get inside the kingdom and close the door”
Έχοντας σαν βάση την χαρμολύπη που εισήγαγε στο πανκ ο Jonathan Richman οι Silver Jews ξεκινούν πλατσουρίζοντας στα ρηχά, παίζοντας με τα επιπλέοντα σκουπίδια που ξεβράζει η ποπ κουλτούρα. Έπειτα καταλήγουν να παλεύουν με πραγματικά ζόρικα υπαρξιακά βάρη. Και κάπου εκεί, ανάμεσα από ξεκούρδιστες country μελωδίες, σκάει πάντα το χιούμορ του Berman και σώζει την ιστορία. ‘Η και όχι. Πάντως σίγουρα σώζει εμένα.
“All my favorite singers couldn't sing”
O Berman έκανε στην καριέρα του όλα εκείνα τα κραυγαλέα λάθη που δεν θα έκανες ποτέ. Με μια lo-fi προσέγγιση στις κινήσεις, στην αφήγηση, στην προβολή και (ίσως λιγότερο) στον ήχο απαλλάχτηκε από την ανάγκη του να κάνει κάτι για να θεωρηθεί “big deal” από την “εναλλακτική” “βιομηχανία” (που να πρωτοβάλει εισαγωγικά κανείς..). Αυτό και αν είναι big deal.
Το 2003 προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή του με ένα cocktail ξιδιών, Xanax και κρακ. Για καλή μας τύχη επέζησε για να ηχογραφήσει το Tanglewood Numbers (personal favorite) και να περιοδεύσει για πρώτη φορά (δεν έπαιζαν live μέχρι τότε).
Το 2009 η μπάντα διαλύθηκε )-:
Αν δε σου αρέσει το indie rock μπορείς να δοκιμάσεις την συλλογή με τα ποιήματά του “Actual Air” η οποία κυκλοφόρησε το 1999. Αν βαριέσαι την ποίηση, το “The portable February” του 2009 είναι η πρώτη του απόπειρα στα comics και ίσως αποτελεί ένα καλό intro. Αν δεν σου αρέσουν ούτε τα comics, σταμάτα να με διαβάζεις, μάλλον δεν καταλαβαινόμαστε. Αν και..
“We could be looking for the same thing”
Οι Silver Jews μου φτιάχνουν τις χειρότερες μου μέρες. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Μεγάλη υπόθεση. Ξεκινάν άραγε μπάντες σήμερα με τέτοιους σκοπούς; Ίσως οι Σούπερ Στέρεο. Γαμημένα 90s, να τι μου κάνετε! Εμένα που πάντα σιχαινόμουν τους νοσταλγικούς μουσικογραφιάδες. Μη δένεις το Timewave; Κατά μία έννοια, σίγουρα ναι.
“Half hours on earth
What are they worth I don't know
In 27 years I've drunk fifty thousand beers
And they just wash against me
Like the sea into a pier...”
στίχοι: David Berman
κείμενο: Γιάννης Αβραμίδης
