Songs for... Bond, James Bond
Ο 007 έκανε καριέρα και σε τραγούδια εκτός της κινηματογραφικής οθόνης. Ο Αντώνης Ξαγάς μαζεύει και σχολιάζει μερικά εξ αυτών.
Ιδιοσυστατικό στοιχείο της ποπ κουλτούρας και των αγγλοσαξονικών μεταπολεμικών καταβολών της η φιγούρα του Τζέιμς Μποντ, οικεία ακόμη και σε όσους δεν ασχολούνται με τον κινηματογράφο (ή αυτού του τύπου τον κινηματογράφο), και αν αναζητήσουμε ένα ζωτικό χαρακτηριστικό αυτού του μετα-χώρου της «ποπ κουλτούρας» αυτό είναι η θρέψη από τις ίδιες της τις σάρκες, η μετατροπή της σε ένα διαπλεκόμενο σύμπαν αλληλο-διασταυρούμενων αναφορών. Κατά συνέπεια ο 007 –υπεράνω και πέραν γενεών και ενσαρκώσεων- δεν θα μπορούσε να μην περάσει και στην μουσική, και αν ο Στυλιανός Τζιρίτας ασχολήθηκε επιλεκτικά με τα άσματα των ταινιών, στο παρόν κειμενάκι συγκεντρώνουμε μερικά άλλα στα οποία η παρουσία (ή και… απουσία) του Μποντ είτε στους τίτλους είτε στους στίχους δίνει τον τόνο.
Διαβάζεται (και ακούγεται) ως playlist και… shaken και stirred
1. Toy Dolls - James Bond (Lives Down Our Street) (1985)
Ο Θεός κι ο γείτονας ξέρει τα μυστικά σου λέει η λαϊκή σοφία, πόσο μάλλον αν ο γείτονας αυτός είναι ο Bond o James Bond. «My hair is blonde! Dyed blonde!» διασκευάζουν εδώ οι Toy Dolls την κλασική αυτο-παρουσίασή του σε ένα κομμάτι το οποίο ξεκινά με τα γνωστά ακόρντα τα οποία σχεδόν παβλοφικά είναι ταυτισμένα με κατασκόπους και μυστήρια (ίσα για να κονομήσει λίγες λίρες παραπάνω ο δημιουργός, με την δικαστική βούλα πια ο Monty Norman). Από την μειοψηφική χιουμοριστική πτέρυγα του πανκ το σχήμα αυτό, αρεσκόταν σε τέτοια παιχνιδιάρικα άσματα (έχουν π.χ. και τίτλο "Yul Brynner Was a Skinhead") σαν και αυτό που αφηγείται τους μπελάδες και την καθημερινότητα μιας τέτοιας διάσημης γειτνίασης. «Me dad's old-fashioned and he says he's a jerk/He should go out and get a proper job». Να πούμε ότι έχει άδικο;
Άκουσέ το.
2. Nephew - 007 Is Also Gonna Die (2009)
Είχαν άραγε κληρονομικό χάρισμα τούτοι οι Δανοί που ομνύουν κατά τα λοιπά στους ύστερους Depeche Mode; Τελικά μόνο το ...αύριο δεν πεθαίνει.
Άκουσέ το.
3. Moot Point - James Bond (1987)
Από την πρώτη κασέτα του σαλονικιώτικου γκαράζ-πανκ σχήματος, με τον επιθετικό τίτλο «Gonna Blast Ya Fulla Lead» με τον δικό μας Μπάμπη Αργυρίου της Lazy Dog τότε πίσω από το μαγνητόφωνο. «Φίλε μπάτσε δεν σε θέλω/από τη ζωή μου έβγα έξω», τραχύ ακατέργαστο αντιμπατσικό τραγούδι άγουρης οργής, ίσως και να αδικείται εδώ ο James, ο οποίος υπήρξε μεν όργανο της εξουσίας ως πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, μπάτσος με την στενή έννοια του όρου όμως δεν ήταν.
Άκουσέ το.
4. Rin' - Bietigheimication (2019)
Το Bietigheim, μια επαρχιακή κωμόπολη στην Βάδη-Βυρτεμβέργη το είχαν ακουστά μόνο οι άρρωστοι οπαδοί του χάντμπολ, μέχρι που την τελευταία δεκαετία έγινε φωλιά (τ)ραπιστών (ουχί μοναχών!) μέχρι που αναδείχθηκε κιόλας άτυπη μητρόπολη του είδους, με ονόματα όπως ο Shindy, ο Bausa και ο RIN, ο οποίος τίμησε την γενέτειρά του με αυτή την προφανή ποπ αναφορά και με «μπάσα τύμπανα τόσο στυλάτα όσο ο James Bond» σε παραγωγή του Alexis Troy ή κατά κόσμον Αλέξη Παπαδημητρίου, πολύ γνωστού στην χώρα παραγωγού και δημιουργού.
Άκουσέ το.
5. Alizée - J.B.G. (2000)
Την θυμάστε; To πουλαίν της Mylène Farmer και του Laurent Boutonnat έσκασε το 2000 κομίζοντας έναν αέρα εφηβικά σκανδαλιστικής δροσιάς στην γαλλική ποπ (στην Μιλένα άλλωστε δεν θα ταίριαζαν πια κομμάτια σαν το «Moi Lolita», το οποίο θυμάμαι να παίζει σε heavy rotation στο ΚΨΜ του 95 ΤΕΜΕΘ κάνοντας το να αναστενάζει). Από την άλλη ούτε η δεκαεξάχρονη τότε Alizée θα ταίριαζε στον ρόλο ενός James Bond Girl, ενός J.B.G., για το οποίο τραγουδά στο κομμάτι αυτό («une James Bond Girl c'est de la dynamite»), ως γνωστόν ο αέναος κυνηγός του ποδόγυρου πράκτορας είχε μάτια για πιο περπατημένες και πιο ώριμες από κάθε άποψη υπάρξεις.
Άκουσέ το.
6. Iggy Pop - James Bond (2019)
Δύο συνονόματοι και αμφότεροι κατά έναν τρόπο επιζήσαντες, ο μεν από καταχρήσεις, ουσίες και όλα τα συμπαρομαρτούντα του ροκ μύθου, ο άλλος (μέχρι νεοτέρας) από κάθε λογής κακούς, γυναίκες αράχνες, τεχνολογικά όπλα, δηλητήρια, παγίδες κοκ συναντώνται σε αυτό το κομμάτι από το τελευταίο (μέχρι νεοτέρας) άλμπουμ του James του Osterberg, «She wants to be your James Bond» επαναλαμβάνει η φωνή, όλο και πιο ρυτιδιασμένη με τον χρόνο, πάνω σε μια εμμονοληπτική μπάσα φράση και μια τζαζ μινιμαλιστική (να πούμε κατασκοπευτική;) ατμόσφαιρα.
Άκουσέ το.
7. Bruce Springsteen - I'm a rocker (1980)
..and don’t be afraid of me, και όχι ασφαλώς δεν είναι έτσι οι στίχοι, σε αυτό το κομμάτι από το διπλό «River» ένας τύπος έχει χάσει το κορίτσι του, και «who you gonna call?» σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, «now don't you call James Bond or Secret Agent Man, cause they can't do it, like I can», μόνο ο ρόκερ είναι αυτός που έχει τις ικανότητες να προστρέξει και να την φέρει πίσω.
Άκουσέ το.
8. Jam - Billy Hunt (1978)
Από τα πιο αγγλικά εκ των αγγλικών συγκροτήματα οι Jam, με αυτή τους την αγγλικότητα να περιορίζει και την ευρύτερη εκτός των νησιωτικών συνόρων επιρροή τους (κάτι που σε έναν βαθμό συνέβη και με τους Kinks), δεν θα μπορούσαν να μην επιφυλάξουν, έστω και μία cameo αναφορά στους στίχους («I'll spy like James Bond and die like King Kong»), στον πράκτορα καμάρι της βρετανικής ποπ βιομηχανίας, από τους τελευταίους ζωντανούς εξαγώγιμους κλάδους της παρηκμασμένης πρώην αυτοκρατορίας. Οι ίδιοι το κομμάτι ίσως δεν το πολυπίστευαν μάλλον, στην αμερικάνικη έκδοση του «All Mod Cons» την θέση του την πήρε το κλάσεις ανώτερο «The Butterfly Collector».
Άκουσέ το.
9. Scouting for Girls - I Wish I Was James Bond (2008)
Μένουμε Βρετανία και σε ένα άλλο επιτυχημένο (μόνο όμως εμπορικά) σχήμα μετα-κολντπλεϊκής (sic) κιθαριστικής ποπ από εκείνα που βγάζει το νησί σε αλυσίδα παραγωγής και απευθύνονται βασικά στον μέσο εξαγωγέα βρετανικού πολιτισμού σε μέρη όπως το Φαληράκι ή το Benidorm, με ονειρώξεις για κορίτσια, γκάτζετ και ποτά και φήμη, «since I was a boy I wanted to be like Roger Moore/A girl in every port, and gadgets up my sleeve… Mixing business with girls and thrills», όλο το ανδρικό (ή καλύτερα αγορίστικο) κοινωνικό στερεότυπο συμπυκνωμένο.
Άκουσέ το.
10. Chris Howland - Wenn Ich James Bond Wär' (1965)
H γερμανική εκδοχή των μποντικών φαντασιώσεων σε βρετανική αξάν παρακαλώ από Βρετανό… αυτομολήσαντα στην schlager κουλτούρα και με τυπικό γι΄ αυτήν παιχνιδιάρικο ύφος: «αν ήμουν Τζέιμς Μποντ τότε θα με αγαπούσαν όλες οι γυναίκες και όποιος δεν υπέκυπτε στην δύναμη μου θα τον κατανικούσε η γοητεία μου… και σίγουρα η μαμά μου θα ήταν περήφανη για μένα».
Άκουσέ το.
11. Χρήστος Κοροπιώτης - Τζέημς Μποντ (1966)
Από την εποχή εκεί μετά τα μέσα των 60s όπου ο υβριδισμός μεταξύ του εισαγόμενου σέικ και του εγχώριου λαϊκού οδήγησε σε μια κιτς τερατογένεση ή -ας μην υπερβάλλουμε- σε μια πλειάδα χιουμοριστικών και χαβαλεδιάρικων τραγουδιών (να πούμε τα ελληνικά novelty;) σε δισκάκια από μικρές «τρέχα γύρευε εταιρείες και κατά βάση άγνωστους τραγουδιστές, σαν και αυτόν εδώ, τον εμφανώς τσιγγάνικης καταγωγής Χρήστο Κοροπιώτη με τον οποίο ολοκληρώνεται (για να μην πούμε κορυφώνεται) η κατηγορία ασμάτων «Θα ήθελα να είμαι… Τζέμης Μποντ» (στην δισκοθήκη μου υπάρχει αλιευμένο σε μια παλιά συλλογή του αλήστου μνήμης περιοδικού ΜΕΤΡΟ με τίτλο ‘Φόλα παρτίδα’).
Άκουσέ το.