Στον Λούκι λέμε ναι!
Μια ζωή τραγούδια ανθολογημένη μέσα σε 60 λεπτά από τον Τάσο Βαφειάδη
Σάββατο 28 Μαΐου 2011, τελικός Τσάμπιονς Λιγκ μεταξύ Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ονειρικός αγώνας! Όλοι στημένοι μπροστά σε μια μεγάλη οθόνη με φίλους, ζεστές πίτσεςκαι κρύες μπύρες,περιμένουν ν’ αρχίσει το ματς.
Σάββατο 28 Μαΐου 2011, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ο Σαββόπουλος με τον Κηλαηδόνη δίνουν μια ακουστική συναυλία μόνο με μια κιθάρα και ένα πιάνο.
Το δίλημμα μεγάλο: κιθαρίστας ή σέντερ φορ; Λέγοντας από μέσα μου: «Δεν πειράζει θα δω του χρόνου τον τελικό» κίνησα τελικά εκείνο το δροσερό βράδυ για την παράσταση. Που να φανταζόμουν ότι και την επόμενη χρονιά δεν θα παρακολουθούσα τον αγώνα γιατί έπρεπε να πάω σε γάμο,του οποίου μάλιστα το γλέντι κατά διαβολική σύμπτωση ξεκίνησε με τον στίχο: «Όλοι μου οι φίλοι παντρευτήκανε»!
Για να είμαι ειλικρινής μετά τη συναυλία, όταν έμαθα για τα τέσσερα γκολ που μπήκαν, μου δημιουργήθηκαν λίγα ερωτηματικά για την προτίμησή μου, αλλά η σπάνια σύμπραξη των δυο καλλιτεχνών με έκανε να μη μετανιώσω για το τι επέλεξα. Από τότε δεν έτυχε να ξαναδώ ζωντανά τον Κηλαηδόνη.
O Λουκιανός ξεκινώντας από το λαϊκό τραγούδι το 1970, πέρασε γρήγορα στο πολιτικό και πριν προλάβει να χαρακτηριστεί (για πάντα) από αυτό, το προσπέρασε φτιάχνοντας ένα μουσικό κόσμο, απόλυτα μοναδικό αλλά ταυτόχρονα οικείο. Συνδυάζοντας την ελαφρότητα της δεκαετίας του ’30, με την αλητεία των 50’ς και τα συνθεσάιζερ των 80’ς, δημιούργησε το δικό του ιδιαίτερο ύφος. Τα τραγούδια που προέκυψαν από όλο αυτό το ανακάτεμα είναι τόσο μοναδικά όσο και το μικρό του όνομα. Από τις πρώτες νότες αναγνωρίζεις ότι μια σύνθεση του ανήκει. Τραγούδησε με τον δικό του τρόπο πρόσωπα και καταστάσεις, που κανείς άλλος μέχρι τότε δεν τα είχε εντάξει στη δισκογραφία.
Μια αναμνηστική εξηντάρα κασέτα λοιπόν (από αυτές που άρεζαν και στον ίδιο), για τις συμβάσεις που εξακολουθούμε να υπογράφουμε, για τα νέα μέτρα που συνεχίζονται να έρχονται, για την Μαίρη της διπλανής πόρτας, για τη συμμαθήτριά μας τη Ρίτα που πετύχαμε τυχαία στο δρόμο, για τα πάρτυ που κάναμε στις ταράτσες, για τα ματς που (δεν) είδαμε...
Ακούστε την κασέτα εδώ.
