Βιογραφικό
Δημιουργήθηκαν στα τέλη του 1974 στο Λονδίνο σαν The Guildford Stranglers από τις στάχτες των Johnny Sox. Aποτελούνταν από τον Hugh Cornwell φωνή κιθάρα, τον Σουηδό Hans Warmling στην κιθάρα και τα keyboards, τον Jean Jacques Burnel στο μπάσο, και τον Jet Black (Brian Duffy) στα ντραμς. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς προστίθεται στο γκρουπ ο Dave Greenfield στα keyboards, αφου είχε αποχωρήσει ο Warmling λίγο νωρίτερα.
Το 1976 αναλώνεται σε σχεδόν καθημερινές συναυλίες, ώσπου το Δεκέμβριο τελικά υπογράφουν στην United Artists, και χωρίς τον προσδιορισμό Guildford πια στο όνομά τους, κυκλοφορούν το πρώτο τους single τον Ιανουάριο του 1977 το "(Get A) Grip (On Yourself)" / "London Lady".
Πρώτο LP το κλασικό όσο και σημαντικό "IV Rattus Norvegicus" τον Απρίλιο, που ηχογραφήθηκε σε έξι μόλις μέρες και περιέχει μάλιστα το πρώτο single, καθώς και το επόμενο "Peaches" / "Go Buddy Go". Στα πρώτα αντίτυπα δίνονταν δωρεάν και το single "Choosey Susie" / "Pleasant In The Big Shitty". Ο δίσκος γνώρισε τρομερή επιτυχία, και μάλιστα έφτασε στο νούμερο τέσσερα του τοπ.
Την ίδια χρονιά βγαίνει και το single "No More Heroes" / "In The Shadows" προάγγελος του ομώνυμου δεύτερου άλμπουμ, καθώς και το "Something Better Change" / "Straighten Out" τον Ιούλιο.
Με το επόμενο single "Nice'n' Sleazy" / "Shut Up" τον Απρίλιο διευρύνουν την φήμη τους και έξω από τον punk χώρο, κάτι που συμβαίνει και με το τρίτο τους LP "Black And White" τον Μάιο του 1978, που τους βάζει σε πιο mainstream κύκλους. Και σε αυτό το δίσκο δίνονταν δωρεάν το single "Walk On By" / "Tits" / "Mean To Me".
Το "Live X Cert" του 1979, τους δίνει την ευκαιρία για ξεκούραση, και την εταιρία για εύκολο κέρδος, μια που η εμπορικότητά τους τώρα έφτανε σε τεράστια μεγέθη, και οι πωλήσεις ήταν κατι παραπάνω από σίγουρες.
Κάπου εδώ ο Burnel κυκλοφορεί το πρώτο προσωπικό του LP, για να επανέλθει το γκρουπ με το single "Duchess" / "Fools Rush Out" τον Αύγουστο, και το επόμενο LP "The Raven" τον Σεπτέμβριο, έναν δίσκο πολύ πιο ατμοσφαιρικό από ότι είχαν κυκλοφορήσει ως τότε. Από εδώ βγαίνει το single "Nuclear Device" / "YellowcakeUF6".
Σειρά του Cornwell για σόλο δίσκο, και σειρά του EP "Don't Bring Harry" με το οποίο κλείνουν το 1979. Η δεκαετία του 80 ξεκινάει για τους Stranglers με το single "Bear Cage" / "Shah Shah A Go Go", και την τελευταία τους κυκλοφορία με την United Artists το "Who Wants The World" / "The Meninblack".
Μετακομίζουν στη Liberty για δύο LP το "The Meninblack" το 1981, και το "La Folie" που περιέχει την επιτυχία "Golden Brown", αλλά και το ομώνυμο κομμάτι που κυκλοφόρησε ως single με b-side το "Walzinblack" που άνοιγε τις περισσότερες συναυλίες τους.
Τρία ακόμη singles για το 1981 τα "Throw Away" / "Top Secret", "Just Like Nothing On Earth" / "Maninwhite", και "Let Me Introduce You To The Family" / "Vietnamerica".
Με χαμηλούς τόνους και περισσότερο αισθησιακά τραγούδια, συνεχίζουν την πορεία τους με το LP "Feline" του 1982, απ' όπου βγαίνουν τα singles "European Female" / "Savage Breast", και "Midnight Summer Dream" / "Vladimir And Olga", καθώς και το "Strange Little Girl" / "Cruel Garden".
Με δόξα και με χρήμα πλέον οι Stranglers συνεχίζουν ακάθεκτοι στο "Aural Sculpture" με singles τα "Skin Deep" / "Here And There", "No Mercy" / "In The Door", και "Let Me Down Easy" / "Achilles Heel", ενώ το 1986 βγαίνει το "Dreamtime" με τα "Nice In Nice" / "Since You Went Away", "Big In America" / "Dry Day", "Shakin' Like A Leaf" / "Hit Man", και φυσικά το 12" "Always The Sun" / "Normal Normal".
Το 1988 κυκλοφορεί μία ακόμη επιτυχία το "All Day And All Of The Night" / "Viva Vlad", και μετά από δύο χρόνια το δέκατο LP με τον χωρίς έμπνευση τίτλο "Ten".
Μετά το LP αυτό ο Cornwell αποχωρεί από το γκρουπ αλλά δυστυχώς οι υπόλοιποι δεν το διαλύουν, παρά προσλαμβάνουν στη θέση του τον John Ellis πρώην μέλος των Vibrators, και συνεχίζουν τις ηχογραφήσεις ακόμη και σήμερα με δίσκους όπως το "Stranglers In The Night" του 1992 στη δική τους Psycho Records, το "About Time" το 1995, και το "Written In Red" το 1997, με τραγουδιστή τον Paul Roberts.
