LEARNING THE ALPHABET [A-I]
A is for Another Kind of Blues, B is for Brand New Age, C is for Crash Course.... Του Μίλτου Τσίπτσιου
Οι UK Subs έχουν μερικά στοιχεία που τους καθιστούν ως ιδιαίτερη περίπτωση στην ιστορία του Αγγλικού punk rock. Κατ' αρχάς, αν και δημιουργήθηκαν από τα τέλη του 1976, θεωρούνται και αναφέρονται ως γκρουπ της δεύτερης γενιάς, μιας και το όλο attitude τους παραπέμπει σ' αυτήν. Επίσης, ο Charlie Harper ιδρυτής και κινητήριος μοχλός αυτού του γκρουπ, ήταν γεμάτος τριαντάρης (ο χαρακτηρισμένος και "Peter Pan" του punk rock) όταν ξεκίνησε το συγκρότημα, τη στιγμή που στα υπόλοιπα μέλη ο μέσος όρος ηλικίας δεν ξεπερνούσε τα δεκαεφτά χρόνια. Ακόμη, άξιο αναφοράς θεωρείται και το γεγονός πως από τη στιγμή που ο πρώτος δίσκος των Subs ξεκινούσε από το πρώτο γράμμα του Αγγλικού αλφάβητου, όλοι οι επόμενοι συνέχιζαν από το επόμενο και ούτω καθ' εξής. Τέλος πρέπει να τονιστεί πως οι UK Subs ποτέ δεν διαλύθηκαν επίσημα, γεγονός που τους αναδεικνύει ως ένα από τα μακροβιότερα punk rock συγκροτήματα όλων των εποχών.
Η πρώτη σύνθεση του γκρουπ περιλάμβανε τον Charlie Harper στα φωνητικά, τον Nicky Garratt στην κιθάρα, τον Steve Slack στο μπάσο και τον Steve Jones στα ντραμς, πριν ο τελευταίος αντικατασταθεί από τον Rory Lyons.
Η συλλογή A Farewell To The Roxy που συμμετείχαν, αλλά κυρίως το άλμπουμ Live Kicks ηχογραφημένο ζωντανά στο Roxy την πρωτοχρονιά του 1978, αποτυπώνει τα πρώτα δειλά βήματα των Subs, τότε που άγνωστοι μεταξύ αγνώστων πάλευαν για την καθιέρωση. Με έναν ήχο να παραπέμπει κυρίως στις πρώτες στιγμές των Clash και των Damned, με περίσσια αυτοπεποίθηση, αλλά κυρίως με εμπνευσμένα τραγούδια που λίγο αργότερα αυτά τα ίδια θα μπουν στον πρώτο τους δίσκο, αυτό το live ανάβει το φυτίλι που έμελλε να καίει τριάντα τόσα αδιάκοπα χρόνια ως και σήμερα. Η επανέκδοσή του από τη Receiver Records το 1991 ως Live At The Roxy, δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς που δεν μπορούν να βρουν αυτό το δίσκο ν' ανακαλύψουν έστω και καθυστερημένα ένα εκπληκτικό άλμπουμ.
Παρακάτω ακολουθεί μια ματιά στην ιστορία των UK Subs όπως έχει κατατεθεί μέσα από τη δισκογραφία τους, που ξεκινώντας το 1978 με το γράμμα A, έχει φτάσει αισίως στο V. Απ' ότι φαίνεται είναι πολύ δύσκολο τελικά ο Charlie Harper να καταφέρει να πιάσει το Z, καθώς τα χρόνια έχουν περάσει και οι αντοχές, ακόμη και γι' αυτόν τον μαθουσάλα του punk rock φαντάζουν ισχνές.
ANOTHER KIND OF BLUES (Gem 1978)
Τον Αύγουστο του 1978 κυκλοφορεί από τη City Records σχεδόν από το πουθενά ένα χαρισματικό single. Ήταν το C.I.D./Live In A Car/BIC και κηδεμόνες του ένα νέο συγκρότημα ονόματι UK Subs από αυτά που κατά εκατοντάδες φτιάχνονταν και διαλύονταν εν ριπή οφθαλμού. Αφού χιλιοπαίχτηκε από τον John Peel γνωρίζοντας τεράστια εμπορική επιτυχία, τράβηξε την προσοχή της Gem Records στην οποία υπογράφουν και κυκλοφορούν ένα δεύτερο σαρανταπεντάρι αυτό που περιέχει το Stranglehold. Το Stranglehold είναι ένα τραγούδι που ως και σήμερα βρίσκει άνετα θέση μέσα στα καλύτερα singles όλων των εποχών. Μαζί του στο ίδιο single και τα World war και Rockers.
Αμέσως μετά οι UK Subs βγάζουν τον πρώτο, καλύτερο, και έναν από τους πιο σημαντικούς δίσκους στην ιστορία του Αγγλικού punk rock. Είναι το Another Kind Of Blues ένας δίσκος κομψοτέχνημα, ένα χρυσαφένιο στολίδι που λάμπει ως σήμερα, και έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους ενδιαφέρονται για την πραγματικά καλή μουσική. Με τραγούδια μικρής διάρκειας, γρήγορα, με κοφτερά ριφς γεμάτα τρέλα και νεανικό ενθουσιασμό, αυτός είναι ο δίσκος - κρίκος στην αλυσίδα - που ενώνει την παλιά σχολή των Sex Pistols και των Clash με το νέο αίμα της δεύτερης γενιάς των Αγγλικών συγκροτημάτων όπως οι Angelic Upstarts και οι Exploited που τότε έκαναν δειλά - δειλά την εμφάνισή τους. Όλα τα κομμάτια αυτού του δίσκου έχουν πλέον αποκτήσει τον χαρακτήρα του κλασικού από τη στιγμή που εκσφενδονίστηκαν μέχρι και σήμερα, έχουν συμπεριληφθεί σε άπειρες συλλογές και επηρεάζουν ως και σήμερα αμέτρητα συγκροτήματα.
Δίκαια το Another Kind Of Blues θα φτάσει στο νούμερο εικοσιένα του επίσημου τοπ της Αγγλίας αποδεικνύοντας συν τοις άλλοις και τη δυναμική του punk rock κοινού. Για την ιστορία η σύνθεση του Another Kind Of Blues είναι Charlie Harper τραγούδι, Nicky Garratt κιθάρα, Paul Slack (ο αδελφός του Steve) μπάσο και Pete Davies ντραμς. Σε αυτό τον δίσκο περιέχονται και τα έξι κομμάτια από τα δύο πρώτα singles, ενώ βγάζει κι ακόμη ένα με τίτλο Tomorrow Girls με το ομώνυμο και τα Scum Of The Earth και Telephone Numbers, που πηγαίνει και αυτό με τη σειρά του στο τοπ τριάντα. Στο εξώφυλλο του Tomorrow Girls ποζάρει η αδελφή Slack, ενώ τα Scum Of The Earth και Telephone Numbers ήταν αυτά που έμειναν τελευταία στιγμή έξω από το άλμπουμ.
BRAND NEW AGE (Gem 1980)
Και ενώ η ολοκληρωτική επιτυχία του Another Kind Of Blues και ο ενθουσιασμός που σκόρπισε δεν έλεγε να κοπάσει, οι UK Subs καλούνται να επαναλάβουν το εαυτό τους μια ακόμη φορά. Η επιχείρηση λέγεται Brand New Age και βγαίνει προς κατανάλωση τον Απρίλιο του 1980. Προηγουμένως όμως κυκλοφορούν δύο ακόμη εκπληκτικά singles. Το πρώτο περιλαμβάνει τη διασκευή τους στο She's Not There των Zombies τραγουδισμένο από τον Paul Slack και τα Kicks,Victim και Same Thing, ενώ το δεύτερο είναι το Warhead το οποίο εξακολουθεί και παραμένει πολλά χρόνια μετά, ένα από τα κλασικότερα κομμάτια του Αγγλικού punk rock. Στο flip side του Warhead βρίσκουμε την αξιοπρόσεχτη και σεβαστά εκτελεσμένη διασκευή του γκρουπ στο Waiting For The Man του Lou Reed και το The Harper.
Έχοντας όλους αυτούς τους καλούς οιωνούς με το μέρος τους, οι UK Subs βγάζουν το δεύτερό τους LP με τίτλο Brand New Age που αποδεικνύεται ένας άξιος συνεχιστής του προκατόχου του με τραγούδια για μια ακόμη φορά υψηλού επιπέδου. Εδώ ο ήχος γίνεται ακόμη πιο σκληρός, ώρες - ώρες πιο τραχύς, κάνοντας τα νέα κομμάτια του δίδυμου Harper/Garratt να στέκονται περήφανα και να προσθέτουν κύρος στην ήδη μεγάλη δυναμική που κατέχει το γκρουπ.
Τραγούδια τρομερής ενέργειας και punk δυναμισμού με μια στιχουργική διάθεση για μεγαλύτερη έμφαση από πριν στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής. Αποτέλεσμα αυτών είναι οι UK Subs να βρεθούν στο νούμερο δεκαοχτώ του επίσημου τοπ και ν' ακολουθήσουν τους Ramones στην πιο ιστορική τους περιοδεία στην Ευρώπη.
Το τραγούδι που ξεχώρισε από το Brand New Age και επιλέχτηκε ως single ήταν το Teenage, το οποίο αποτελούσε συμπτωματικά και το μοναδικό παλαιότερο του δίσκου, με flip side τα πολύ αγαπητά στο κοινό Left For Dead και New York State Police.
CRASH COURSE (Gem 1980)
Με τη φήμη τους πια να έχει εκτοξευτεί στα ουράνια, οι UK Subs στις αρχές του 1980 περιοδεύουν για πρώτη φορά στην Αμερική. Ανοίγουν μάλιστα και μερικές από τις συναυλίες των Police για να γνωρίσουν τη δόξα και στην άλλη πλευρά του ατλαντικού. Κι όμως τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, οι Slack και Davies αποφασίζουν να χωρίσουν τους δρόμους τους από τους άλλους δύο. Σαν ένα είδος αποχαιρετισμού, δίνουν μια συναυλία στο London's Rainbow Theatre η οποία ηχογραφείται για να κυκλοφορήσει λίγους μήνες μετά και ν' αποτελέσει το πρώτο επίσημο live του συγκροτήματος.
Ο δίσκος αυτός βρίσκει τους UK Subs στο peak της καριέρας τους και πράγματι, μέσα από τα' αυλάκια του, καταφέρνουν να συμπυκνώσουν όλη τη σπιρτάδα, όλη την ενέργεια και όλο το πάθος τους. Είναι ο πιο επιτυχημένος δίσκος στην ιστορία του συγκροτήματος με φοβερή εμπορική απήχηση που τον ανέβασε ως το νούμερο οχτώ του επίσημου καταλόγου των επιτυχιών. Επίσης είναι και ένα εν δυνάμει greatest hits μιας που περιλαμβάνει τις καλύτερες στιγμές των δύο πρώτων δίσκων αλλά και τα καλύτερα κομμάτια και από τα πέντε singles που είχαν ως τότε κυκλοφορήσει.
Στις πρώτες κόπιες του Crash Course δίδονταν ως δώρο μαζί με το δίσκο και ένα EP με τίτλο For Export Only (και αυτό live) με τέσσερα τραγούδια, λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό. Όσο για τους πιο φανατικούς κάπου θα πετύχετε το προγενέστερο Live Kicks της Stiff Records το οποίο όμως δεν θα έπρεπε να μπερδευτεί με τις επίσημες κυκλοφορίες των UK Subs.
Μετά τη φυγή των Slack και Davies, τα δύο νέα μέλη που θα έμπαιναν στο γκρουπ θα έπρεπε τουλάχιστον μακροπρόθεσμα, να φέρουν μεγαλύτερο μέρος ευθύνης συνθετικά, καθώς ως τότε οι Harper και Garratt ήταν υπεύθυνοι σχεδόν όλων των κομματιών.
Οι Alvin Gibbs και Steve Roberts φάνηκαν ως οι ικανότεροι στην πλήρωση αυτών των προϋποθέσεων και ξεκίνησαν με κέφι στα νέα τους καθήκοντα. Κεφάτο είναι και το νέο τους single με τους δυο καινούργιους με τίτλο Party In Paris/Fall Of The Empire και από αυτό ξεκινώντας αρχίζει μια περίοδος μεταστροφής του ήχου για τους UK Subs.
DIMINISHED RESPONSIBILITY (Gem 1981)
Αυτή η περίοδος παρότι μικρή σε χρονικό διάστημα, θα τους σημαδέψει έντονα καθώς χαρακτηρίζεται από μια αλλαγή πλεύσης που τους απομακρύνει κάπως από το τυπικό punk που έπαιζαν ως τότε, σε κάτι πιο γυαλιστερό, λίγο πιο κυριλέ, κάτι που όμως δεν εξέφραζε τα τέσσερα παιδιά του δρόμου.
Ο δίσκος που συμβολίζει αυτή την περίοδο είναι το Diminished Responsibility που κυκλοφορεί στις αρχές του 1981 και οριστικοποιεί αυτή τη μεταστροφή. Ξεκινώντας κιόλας από το εξώφυλλο με τις άστοχες αλά Robocop φουτουριστικές πινελιές, ο δίσκος είναι κατά πολύ πιο αδύνατος από ότι ως τότε είχαν γράψει οι UK Subs. Η παραγωγή πάλι είναι τόσο θολή που το κάθε όργανο αγκομαχάει για ν' ακουστεί και όταν τελικά το καταφέρνει το αποτέλεσμα είναι σχεδόν θλιβερό. Τέλος, τα κομμάτια είναι πολύ μέτρια για το επίπεδο των Subs, ενώ τέσσερα - πέντε που ξεπερνούν την βάση, χάνονται και αυτά μέσα στο κακό σύνολο.
Η όλη αυτή φάση θα κλείσει τον Απρίλιο του 1981 με το single Keep On Running ('Till You Burn)/Perfect Girl που βρίσκει τους UK Subs ντυμένους σαν τα μακρινά ξαδέλφια των Spandau Ballet στο εξώφυλλο, σ' ένα κατά τα άλλα αρκετά ενδιαφέρον τραγούδι. Αυτή ήταν και η τελευταία κυκλοφορία του γκρουπ στην Gem η οποία ταυτόχρονα τερματίζει την ύπαρξή της λόγω χρεών.
Κάνοντας τη μέχρι στιγμής σούμα, μετράμε οχτώ singles με είκοσι τρία τραγούδια να έχουν οι UK Subs στο ενεργητικό τους. Όλα αυτά μαζί, κυκλοφορούν στον πολύ σημαντικό δίσκο The Singles 1978 - 1982 της Abstract Records.
Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη συλλογή που έχει εμφανιστεί ποτέ και έχει για θέμα της τους UK Subs, σε μια περίοδο μάλιστα που μετά το Diminished Responsibility, το γκρουπ έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος των οπαδών του. Αυτή η ενέργεια είναι ότι έπρεπε για να επαναφέρει την προσοχή του κόσμου στο συγκρότημα, και αυτό με τη σειρά του να ξεκινήσει σε νέες βάσεις ορμώμενο από τις εύλογες απαιτήσεις των οπαδών τους για κάτι καλύτερο στο μέλλον.
ENDANGERED SPECIES (Nems 1982)
Με αυτά τα δεδομένα, το 1982 ξεκινάει για το γκρουπ με την κυκλοφορία του single Countdown, που εκτός του ομώνυμου περιέχει και το καταπληκτικό Plan Of Action. Αυτό βγήκε στη Nems Records, αλλά η εμπορική του απήχηση ήταν αντιστρόφως ανάλογη της καλλιτεχνικής του αξίας. Κατόπιν τούτου τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί το νέο LP των UK Subs με τίτλο Endangered Species.
Αυτό το άλμπουμ θα μείνει στην ιστορία περισσότερο επειδή ξαναγυρίζει το γκρουπ στον γνώριμο ήχο του, κάνοντας το νεοκυματικό στυλ της προηγούμενης χρονιάς να φαίνεται ως ένα μικρό διάλλειμα. Είναι κατά βάση ηλεκτρικό, πολύ rock που πολλές φορές φτάνει στα όρια του μεταλλικού, με αρκετές ποπ πινελιές αλλά και dark επηρεασμούς. Αυτό το άλμπουμ θεωρείται δίκαια κατά πολύ καλύτερο το προκάτοχού του, και εξαργυρώνοντας την ποιότητά του θα φτάσει ως το νούμερο έντεκα του indie τοπ της Αγγλίας. Ο στιβαρός και δυναμικός ήχος του άλμπουμ οφείλεται κυρίως στο έργο του Garratt, που μετά την αποτυχία του Diminished Responsibility, αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου ο ίδιος την παραγωγή με θεαματικά αποτελέσματα.
Ένα από τα κορυφαία κομμάτια του δίσκου είναι το Living Dead μία σύνθεση του Gibbs εκτελεσμένη από τον ίδιο, ενώ το Down On The Farm θα γνωρίσει μια διασκευή από τους Guns And Roses στο LP τους Spaghetti Incident και το Lie Down And Die από τους Dag Nasty στο Four On The Floor του 1992.
Ακολουθεί η αποχώρηση του Roberts και ένα σαρωτικό δίμηνο σε περιοδεία του γκρουπ στην Αμερική μαζί με τους Anti - Nowhere League. Σε αυτή την περιοδεία νέος ντράμερ είναι ο Sol Mintz πρώην Chelsea.
Το 1982 κλείνει με το σπουδαίο single Shake Up The City της Abstract με νέο ντράμερ τον Kim Wylie πρώην Adverts. Αυτό το single περιλαμβάνει τρία κομμάτια τα Self Destruct, Police State και War Of The Roses, κομμάτια που αργά στην αρχή αλλά γοργά όσο περνούσε ο καιρός θα βρουν την πρέπουσα ανταπόκριση από το κοινό και θα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα στο play list του γκρουπ στα live του.
FLOOD OF LIES (Fallout 1983)
Μετά από μια συγκλονιστική συναυλία στην Βαρσοβία τον Απρίλιο του 1983 όπου το γκρουπ έπαιξε μπροστά σε σχεδόν είκοσι πέντε χιλιάδες οπαδούς του, ένα σκληρό χτύπημα έρχεται για τον Harper. Ο μέχρι πρότινος στενός του συνεργάτης και συν ιδρυτής των Subs Nicky Garratt αποφασίζει ν' αποχωρήσει από το γκρουπ και να μετακομίσει για την Αμερική όπου και δημιουργεί την δισκογραφική New Red Archive.
Ο Harper τότε κάνοντας ένα διάλλειμα από τις υποχρεώσεις του με τους UK Subs, δημιουργεί τους Urban Dogs μαζί με το παλιόφιλό του Knox των Vibrators και με τη βοήθεια του Gibbs, κυκλοφορόντας μάλιστα δύο άλμπουμ και άλλα τόσα singles με σχετικά ικανοποιητική επιτυχία.
Παράλληλα με τους Urban Dogs ο Harper αναδημιουργεί τους UK Subs προσλαμβάνοντας στην κιθάρα τον Dave Lloyd γνωστότερο ως Captain Scarlet, στο μπάσο επανέρχεται μετά από χρόνια ο Steve Slack, ενώ στα ντραμς πάλι κάποιος Chelsea αυτή την φορά ο Steve Jones.
Πρώτη κυκλοφορία για τη νέα τετράδα είναι το single Another Typical City τον Ιούνιο του 1983, για ν' ακολουθήσει το πέμπτο στούντιο LP του γκρουπ Flood Of Lies. Και πάλι ο ήχος ανανεώνεται χάριν της ισοπεδωτικής παρουσίας του Captain Scarlet. Αυτός ο πολυτάλαντος κιθαρίστας έχει ουσιαστική και μεγάλη συνεισφορά σε αυτό τον δίσκο.
Η κιθάρα του εκμοντερνίζει τον μέχρι τότε βαρύγδουπο ήχο των Subs, δίνει μια πιο ευχάριστη αίσθηση στα κομμάτια που εξακολουθούν ν' ακροβατούν στο punk του παρελθόντος από τη μια, και από την άλλη σ' ένα ηλεκτρικό, επιθετικό post punk που εκείνη την εποχή ήταν στα πάνω του. Ο δίσκος έφτασε ως το νούμερο δεκαπέντε του ανεξάρτητου τοπ και ανέδειξε μερικά από τα ομορφότερα κομμάτια των Subs όπως το ομώνυμο, το Veronique, το Soldiers Of Fortune και το Violent Revolution.
Ο πραγματικός λόγος όμως για τον οποίο ο δίσκος αυτός δημιούργησε αίσθηση, δεν ήταν τόσο η μουσική του αλλά το προκλητικό εξώφυλλό του. Ένα εξώφυλλο που παρουσιάζει τη Θάτσερ σκελετωμένη ανάμεσα σε πλήθος νεκροκεφαλών, σε μία τελείως ανάρμοστη στάση για τα καθώς πρέπει δεδομένα της Αγγλικής κοινωνίας. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ακολουθεί το δωδεκάιντσο Magic ένα αξιοπρεπές μεν, αποτυχημένο δε εμπορικά δημιούργημα που έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα των Slack και Jones.
GROSS OUT USA (Fallout 1985)
Με τον Tezz Roberts των Discharge στο μπάσο και τον Pete Davies της εποχής του Another Kind Of Blues στα ντραμς, οι Harper και Scarlet συνταξιδεύουν μαζί με τους Exploited στην Αμερική το 1984 σε μια περιοδεία που χαρακτηρίστηκε ως η πιο επιτυχημένη που έκανε ποτέ το γκρουπ. Το ζωντανό άλμπουμ Gross Out USA προέρχεται από μια εμφάνιση του γκρουπ στο Σικάγο, μέρος αυτής της περιοδείας, αποτελώντας το δεύτερο επίσημο live των UK Subs μετά το Crash Course.
Σε αυτό το live τη μερίδα του λέοντος από πλευράς συμμετοχών των κομματιών παίρνει το φρέσκο εκείνο τον καιρό Flood Of Lies. Ακριβώς το μισό αντιπροσωπεύεται εδώ, με τα υπόλοιπα να καταμερίζονται ισομερώς από τα τρία πρώτα στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος. Υπάρχουν ακόμη και δυο κομμάτια των Urban Dogs το New Barbarians και το Limo Life, που όπως φαίνεται θ' αποτελούν πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής ατζέντας των UK Subs.
Ακούγοντας το δίσκο διαπιστώνει κανείς πως η φλόγα των πρώτων ημερών δεν έχει σβήσει. Ο Harper και η παρέα του βρίσκονται ακόμη σ' εκπληκτική φόρμα, ενώ το χαρακτηριστικό του δίσκου είναι πως τα τραγούδια παίζονται πολύ πιο γρήγορα από το συνηθισμένο τους ρυθμό. Ίσως αυτό να οφείλεται και στην παρουσία του Roberts που συνηθισμένος στις speed ταχύτητες με τους Discharge συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους. Και με αυτό το live, όπως και με το Crash Course, οι Subs αποδεικνύουν τη φήμη που τους ήθελε να είναι από τα καλύτερα punk rock συγκροτήματα στη σκηνή επάνω.
Στο γυρισμό για την Αγγλία το συγκρότημα κυκλοφορεί το αρκετά σπάνιο πλέον single με τίτλο This Gun Says που περιέχει το ομώνυμο και τα Speak For Myself και Wanted. Αυτή είναι και η τελευταία τους κυκλοφορία στην Fallout πριν επανέλθουν σε αυτήν μερικά χρόνια αργότερα. Σε αυτό το δίσκο ο Tezz έχει μεταφερθεί στην κιθάρα καθώς ο Scarlet αποτελεί παρελθόν, κάποιος Jon Armitage πάει στο μπάσο, ενώ ντράμερ μετά τη απομάκρυνση του Davies γίνεται ο Rab Fae Beith. Λίγο αργότερα θα έλθει και η σειρά του Roberts ν' αντικατασταθεί από τον James Moncur, αλλά και του Armitage με τον Plonker Maggoo.
HUNTINGTON BEACH (RFB 1985)
Με την παραπάνω σύνθεση οι Subs κυκλοφορούν το έκτο τους στούντιο άλμπουμ. Λέγεται Huntington Beach και κυκλοφορεί αυτή τη φορά στην RFB Records ιδιοκτησίας του Rab Fae Beith ντράμερ του γκρουπ στα τέλη του 1985.
Σαφώς υποδεέστερο των προηγούμενων κυκλοφοριών, το Huntington Beach υποφέρει τόσο συνθετικά όσο και εκτελεστικά. Συνθετικά δεν υπάρχει καμία καινοτομία καθώς τα νέα μέλη εκτελούν την αποστολή τους τελείως συμβατικά, χωρίς εμπνεύσεις αρκούμενοι απλά στη διαπεραίωση των κομματιών. Όσον αφορά το εκτελεστικό μέρος του άλμπουμ φαίνεται ξεκάθαρα το πόσο πολύ υποφέρει ο Harper όταν προσπαθεί μάταια να προσδώσει κάποια αλητεία χρησιμοποιώντας πολλές φορές μια αγριωπή βραχνάδα, ή όταν θέλει να βγάλει χωρίς να τα καταφέρνει κάποια ενέργεια με τρεμουλιαστή φωνή έξω από τα στάνταρ του.
Έτσι με έναν αχταρμά του λίγο rock'n' roll λίγο hard και λίγο χαβαλεδιάρικο country, οδηγούμαστε σ' έναν δίσκο που θα μπορούσε να έχει βγει από ένα μέσου βεληνεκούς punk συγκρότημα και όχι από τους UK Subs που οπωσδήποτε οι απαιτήσεις είναι και μεγαλύτερες. Μικρές εξαιρέσεις που κινούνται σε άνω του μετρίου αποτελέσματα, τα αρκετά δυναμικά Between the Eyes και SK8 Tough, αλλά και το αλά Ramones εκτελεσμένο The Bullshitter.
IN ACTION: TENTH ANNIVERSARY (RFB 1986)
Το τέλος του 1985 βρίσκει τους UK Subs να περιοδεύουν γιορτάζοντας τα δέκα χρόνια συνεχούς τους παρουσίας στους κόλπους του punk rock. Δύο από τις συναυλίες αυτής της περιοδείας ηχογραφήθηκαν με σκοπό ν' αποτελέσουν το επόμενο live του συγκροτήματος.
Αυτός ο δίσκος είναι το In Action, είναι διπλός και φυσικά επετειακού χαρακτήρα. Μέσα από το εξουθενωτικό του track list επιχειρείται να καταγραφεί ότι καλύτερο είχε συνθέσει το γκρουπ από την αρχή της πορείας του ως εκείνη την στιγμή. Έτσι εδώ θα βρούμε περισσότερο του μισού Another Kind Of Blues, πέντε από το Brand New Age, τρία από το Diminished Responsibility και το Huntington Beach, μόλις δύο από το Endangered Species, το New Barbarians των Urban Dogs και αρκετά από τα singles. Ουσιαστικά είναι ένα live αναδρομής στο παρελθόν με εορταστικό χαρακτήρα και έτσι πρέπει να περάσει στο κοινό.
Στα συν του δίσκου φυσικά, η για μια ακόμη φορά καλή παρουσία του συγκροτήματος σε ζωντανές καταστάσεις, το προαναφερθέν χορταστικό υλικό, και η πολύ καλή ακουστική του δίσκου. Στα αρνητικά η για μια ακόμη φορά έλλειψη πάθους από τους μουσικούς που και εδώ φαίνεται ότι απλά κάνουν τη δουλειά τους. Αυτή είναι και η μόνη διαφορά που κάνει αυτό τον δίσκο να υπολείπεται και από το Crash Course και από το Gross Out.
Λίγο καιρό αργότερα βγαίνει το single Live In Holland τελευταία κυκλοφορία στην RFB καθώς αποχωρεί ο Beith, αλλά και ο Maggoo για τους Men They Couldn't Hang, αφήνοντας ξανά τον Harper χωρίς μέλη και δισκογραφική.