LEARNING THE ALPHABET [J-V]

JAPAN TODAY (Fallout 1987)

Πέρασαν περίπου δυο χρόνια δισκογραφικής αδράνειας, με διάφορους μουσικούς να μπαινοβγαίνουν στο γκρουπ, ώσπου στα τέλη του 1987 κυκλοφορεί το επόμενο στούντιο άλμπουμ των UK Subs με τίτλο Japan Today. Δυστυχώς και αυτός ο δίσκος κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με το Huntington Beach, με hard rock κομμάτια που ολοένα και περισσότερο θυμίζουν Alice Cooper στις χειρότερες στιγμές. Το συγκρότημα επιχειρεί με λάθος τρόπο να παραμείνει ενεργό καταστρέφοντας το καλό του όνομα σε ανούσιες κυκλοφορίες.

Σώζονται από το μέτριο αποτέλεσμα το κάπως υποφερτό Warzone, άντε και με τα χίλια ζόρια τα Another Cuba και Street Legal. Πάντως τα γερά χαρτιά αυτού του άλμπουμ είναι χωρίς αμφισβήτηση το παραδοσιακό Thunderbird Wine σε μια χαβαλέ μεθυστική εκτέλεση, όπως και η απολαυστική διασκευή που γίνεται στη γνωστή παρωδία Hey Santa του διάσημου αυστραλού κωμικού Kevin Wilson. Τα δύο παραπάνω τραγούδια μαζί με το Street Legal και μια εκτέλεση του Captain Scarlet κυκλοφορούν και στο EP με τίτλο Hey Santa, οπότε είναι προτιμότερο ν' ασχοληθεί κανείς με αυτή την κυκλοφορία παρά με ολόκληρο το άλμπουμ. Στο Japan Today η σύνθεση των UK Subs είναι Harper, Alan Lee και Darrell Bath στις κιθάρες, ο Dave "Flea" Farrelli στο μπάσο, ενώ επαναπροσλαμβάνεται ο Steve Roberts ξανά στα ντραμς.

KILLING TIME (Fallout 1988)

Δέκα και πλέον χρόνια μετά, με τόσες αλλαγές μελών και τόσα σκαμπανεβάσματα μόνο θετικά αποτελέσματα δεν φέρνουν. Είναι φανερό πως η φλόγα των πρώτων ημερών τείνει να σβήσει. Καθώς το γκρουπ διανύει μια ολοένα και μεγαλύτερη πτωτική πορεία, στο μυαλό του Harper μπαίνει η ιδέα για ένα reunion άλμπουμ με μέλη από την κλασική σύνθεση του Endangered Species. Οι Harper και Roberts είναι ήδη μαζί και έτσι έμεναν οι Gibbs και Garratt για να συμπληρωθεί το καρέ.

Μετά από κάποιες πρώτες συζητήσεις που είχαν πραγματοποιηθεί από το φθινόπωρο του 1986, το εγχείρημα τελικά παίρνει σάρκα και οστά το καλοκαίρι του 1988 τότε που έγινε η πολυπόθητη συνάντηση του Harper με τον Garratt στη Νέα Υόρκη και η τελική συμφωνία. Ο τέταρτος της παρέας Alvin Gibbs που εντωμεταξύ είχε μπει στο σχήμα του Iggy Pop και περιόδευε με αυτόν, είχε κάποια ενδιάμεσα κενά που του επέτρεπαν να προσφέρει κάποιες υπηρεσίες στο σχήμα. Ένα όμως ξαφνικό πρόβλημα του Roberts ανακόπτει προς στιγμήν την προσπάθεια, αλλά τελικά ο Gibbs βρίσκει άλλον ντράμερ για να ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις. Αυτός είναι ο Belvy K. και μαζί του κυκλοφορεί τον Ιούλιο του 1988 το Killing Time, με τα τρία τέταρτα του Endangered Species να ενώνουν τις δυνάμεις τους.

Εδώ οι UK Subs αφήνουν τα hard rock ξεφωνητά κατά μέρος και προσπαθούν να θυμηθούν τις παλιές μέρες τότε που η κιθάρα του Garratt καθόριζε τον ήχο τους. Και πράγματι σε αυτό το δίσκο υπάρχουν μερικές καλές στιγμές αλλά το πρόβλημα είναι πως αυτές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Τα πιο πολλά φαίνονται μισοτελειωμένα κομμάτια βεβιασμένα παιγμένα μόνο και μόνο για να γεμίσουν τον δίσκο. Φανταστείτε πως τέσσερα είναι χωρίς την παρουσία του Harper, με τελικό αποτέλεσμα αυτό το άλμπουμ ν' αποτυγχάνει να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Αφήνει ένα αποτέλεσμα άχρωμο και άγευστο. Και οι λόγοι πολλοί. Καταρχάς η ξαφνική αποχώρηση από τις ηχογραφήσεις του Roberts, η φυγή του Harper λόγω "άλλων υποχρεώσεων!" που αφήνει μισοτελειωμένο τον δίσκο, που ολοκληρώνεται κατ' αποκλειστικότητα από τους Gibbs και Garratt. Από την άλλη ο Gibbs μισός στον Iggy μισός με τους Subs, ότι μπορούσε έκανε αλλά ποτέ δεν έδωσε ολοκληρωτικά τον εαυτό του στο άλμπουμ.

Το λάθος του Killing Time ήταν πως δεν υπήρχε ο κατάλληλος χρόνος για να επεξεργαστούν περισσότερο τα κομμάτια, ο λίγο παραγκωνισμός του Harper στις συνθέσεις, και κυρίως η βιαστική συνεργασία των ατόμων την στιγμή που ο καθένας προσπαθούσε ν' ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Ο δίσκος κλείνει με μία δακρύβρεχτη και μάλλον ανούσια μπαλάντα αφιερωμένη στη Nico που είχε πεθάνει τον καιρό των ηχογραφήσεων.

Την εποχή του Killing Time βγαίνουν και δύο ακόμη EP τα Motivator και Sabre Dance που όπως συνέβη και με το Hey Santa είναι προτιμότερα ολόκληρου του άλμπουμ.

LIVE IN PARIS (Released Emotions 1989)

Στη νέα ανασκόπηση στη δισκογραφία των Subs ως αυτή τη στιγμή μετράμε οχτώ στούντιο άλμπουμ, τρία live, και καμιά δεκαπενταριά σιγκλάκια και EP's. Υπήρξαν όμως και αρκετές ανεπίσημες κυκλοφορίες και δεκάδες συλλογές που έβγαιναν που και που συντηρώντας τον μύθο του συγκροτήματος, αλλά και την τσέπη των εκάστοτε δισκογραφικών που τις εξέδιδαν. Σημαντικότερες αυτών είναι το Demonstration Tapes της Βέλγικης Konnexion που περιλαμβάνει μερικά out - takes και demos, το Sub Standards της Dojo και το γνωστότερο και καλύτερο όλων Left For Dead της Roir.

Όσον αφορά τις επίσημες κυκλοφορίες, το Live In Paris που παίρνει σειρά, είναι ακόμη ένα ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ, το τέταρτο στην επίσημη δισκογραφία των UK Subs. Κυκλοφόρησε από την Release Emotions και ισχύει και γι' αυτό ότι και για τα προηγούμενα τρία live του συγκροτήματος. Καλό set list, δυναμική παρουσία, σκληρός ήχος, ατελείωτη διασκέδαση. Ίσως όμως όλα τα παραπάνω σε μια κάπως φθίνουσα τροχιά ακριβώς ίδια με την τροχιά που έπαιρναν τα άλμπουμ τους.

Στα αξιοσημείωτα του δίσκου είναι πως κλείνει με τρεις διασκευές. Είναι τα Brand New Cadillac, Roadhouse Blues, και Back Door Man στην προσπάθεια του Harper να βρεθεί πιο κοντά στις ρίζες του, κάτι που θα ολοκληρωθεί με το επόμενό του άλμπουμ. Η σύνθεση των UK Subs σε αυτό το live ήταν Harper, Bath, Flea και McCoy.

Καθότι είναι κάπως δύσκολο να εντοπιστεί αυτός ο δίσκος στις μέρες μας, το 2005 επανεκδόθηκε ως Live And Loud με μερικά παραπανίσια κομμάτια. Πάντως αυτός που θα μπει στον κόπο ν' αναζητήσει ένα και μοναδικό live από τους UK Subs, αυτός ο δίσκος θα πρέπει να είναι η τελευταία του επιλογή.

MAD COW FEVER (Fallout 1991)

Άλλο ένα σκαλοπάτι στο δρόμο προς το γράμμα Ζ. Αυτός ο δίσκος σημάνει την επιστροφή του γκρουπ στην Fallout μετά το μικρό διάλλειμα στη Released Emotions και την επιστροφή του Bath στο συγκρότημα. Από την πλευρά του υλικού θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε αυτόν τον δίσκο σε δύο κατηγορίες. Η μία είναι η κατηγορία των διασκευών.

Εδώ μέσα υπάρχουν πολλές. Από το I Walked With A Zombie του Roky Erickson και το Roadhouse Blues των Doors, ως το Route 66 και το Baby Please Don't Go. Είναι άσχημα εκτελεσμένες διασκευές που το μόνο που καταφέρνουν είναι να φτιάξουν το κέφι σε τίποτα μεθυσμένους και ξεχασμένους Γερμανούς χίπηδες στη Βαυαρία. Όσον αφορά τα αυθεντικά κομμάτια των Subs, αυτά δεν είναι ούτε στο ελάχιστο punk -ξεχάστε το αυτό- αλλά τουλάχιστον ροκάρουν όμορφα χάνουν κατά πολύ όμως όταν ο Harper χρησιμοποιεί χωρίς έλεος και πάλι αυτή του τη βραχνάδα, απροκάλυπτα πλέον, σε ένα στυλ που δεν του αρμόζει καθόλου.

Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από καλά δυναμικά hard rock τραγούδια που κερδίζουν στο νήμα συγκροτήματα τύπου Van Halen και Def Leppard.

NORMAL SERVICE RESUMED (Fallout 1993)

Όλο το 1992 αναλώθηκε σε περιοδείες και αλλαγές μελών. Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να δούμε ως κιθαρίστα του γκρουπ και τον Lars Fredrikson λίγο πριν αυτός μεγαλουργήσει με τους Rancid. Έτσι φτάνουμε πλέον στο 1993 όπου κυκλοφορεί το επόμενο άλμπουμ των UK Subs με τίτλο Normal Service Resumed.

Για την ιστορία η σύνθεση του γκρουπ πλέον είναι Harper φωνητικά, Alan Campbell κιθάρα, Brian Barnes μπάσο και ο Pete Davies των τριών πρώτων άλμπουμ στα ντραμς. Μετά από μια σειρά μέτριων δίσκων, τουλάχιστον αυτός είναι αισθητά καλύτερος. Ωστόσο δεν είναι κάτι το ξεχωριστό και απλά συμβιβάζεται με μερικά αρκετά δυναμικά punk κομμάτια, που δίνουν έμφαση στο στίχο κάτι που είχαμε αρκετά χρόνια να δούμε από το συγκρότημα.

Εδώ μάλιστα εμφανίζεται το δικό τους Guns Of Brixton λεγόμενο μάλιστα Brixton ξανά το Down On The Farm σε μια πιο γρήγορη εκτέλεση της κανονικής, όπως και μια διασκευή στο Here Comes Alex των Toten Hosen ενός συγκροτήματος που βοήθησε τα μέγιστα στο να διατηρηθούν ενεργοί και βιώσιμοι οι UK Subs. Σε μια από τις πολλές επανεκδώσεις αυτού του δίσκου προστέθηκε ως bonus CD και το Live In Croatia.

OCCUPIED (Fallout 1996)

Με τη σύνθεση εδώ να είναι ω του θαύματος ίδια με του Normal Service Resumed, ήλθε ο καιρός για κάτι όμορφο μετά από τόσα αποτυχημένα άλμπουμ. Επιτέλους ένας δίσκος αντάξιος του ονόματος των UK Subs.

Στο Occupied το συγκρότημα ξαναγυρνά στους punk rock ρυθμούς, επαναφέρει επιμελώς λίγο πάθος στη μουσική του και δημιουργεί απλά και όμορφα μεστές και ώριμες συνθέσεις. Δείχνει να ξαναβρίσκει την επαφή του με την σύγχρονη μουσική πραγματικότητα φτιάχνοντας προσεγμένα και μελετημένα τραγούδια που επιτέλους ξεφεύγουν από τα hard rock κλισέ των προηγούμενων δίσκων.

Πραγματικά ένας ευχάριστος δίσκος, πολύ καλά μελετημένος που επεκτείνει τους μουσικούς ορίζοντες χάριν κυρίως στη σημαντική συμβολή του Barnes. Η προσφορά του είναι ορατή σε κομμάτια σχετικά ασυνήθιστα για αυτούς, όπως το αργό ρυθμικό Solutions, ή όπως η για πρώτη φορά η εκτέλεση ενός καθαρού hardcore στα Not So Secret Wars, ή στα χαοτικά Infidel και Mpri.

Μέχρι και μια δόση ska βρίσκουμε στο God Bless Amerikkka. Και όλα αυτά έτσι απλά και ξαφνικά. Φαίνεται πως αναγεννημένοι από τις στάχτες του, οι UK Subs έκρυβαν για πολλά χρόνια αυτά που μπορούσαν να δώσουν, κάτι που θα φανεί ακόμη περισσότερο και στα επόμενα άλμπουμ τους.

PEEL SESSIONS (Fallout 1996)

Κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό οι UK Subs οφείλουν την ύπαρξή τους στον γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό John Peel. Αυτός ήταν που πρώτος πίστεψε στο γκρουπ πείθοντας τους να κυκλοφορήσουν επειγόντως το C.I.D. και αυτός ήταν που το έκανε γνωστό μέσω της εκπομπής καθώς το έπαιζε ασταμάτητα για πολύ καιρό.

Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη η πίστη του σε αυτούς που λίγο καιρό αργότερα τους κάλεσε για ένα session το πρώτο από τα τελικά τρία που πραγματοποιήθηκαν. Αυτό έγινε τον Μάιο του 1978 και είναι μάλιστα το ντεμπούτο των Slack και Davies που λίγες μέρες πριν είχαν εισχωρήσει στο σχήμα. Είναι επίσης μια καλή πρόβα για το πώς θ' ακουστεί το επερχόμενο άλμπουμ τους που βρίσκονταν ήδη στα σκαριά.

Στην αρχή λίγο δειλά, αργότερα με περισσότερο αέρα αυτοί οι πρώιμοι UK Subs βγάζουν όλο τους τον ενθουσιασμό στα πέντε τραγούδια που περιλάμβανε το όλο σετ. Αυτά είναι τα I Couldn't Be You, Tomorrow Girls, Disease, C.I.D. και Stranglehold.

Μόλις τέσσερεις μήνες αργότερα, με περίσσιο θάρρος και καλύτερα προετοιμασμένοι, οι UK Subs ανηφορίζουν και πάλι στα στούντιο του BBC για δεύτερη φορά. Εδώ είναι φανερό πως τα κομμάτια τους βρίσκονται ακόμη στη φάση της σχηματοποίησης τους χωρίς να έχουν πάρει την τελική τους μορφή έτσι όπως τα ξέρουμε πλέον. Είναι πέντε από τα πιο δυναμικά κομμάτια που αργότερα θα πλαισίωναν το Another Kind Of Blues. Τα World War, TV Blues, Another Kind Of Blues, All I Wanna Know και Totters βρίσκονται ακόμη στο στάδιο επεξεργασίας και αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως ούτε καν οι τίτλοι έχουν ξεκαθαρίσει. Το Totters για παράδειγμα είναι το μετέπειτα Rockers, ενώ το Another Kind Of Blues έμεινε στο δίσκο σκέτο Blues.

Το τρίτο και τελευταίο session έγινε τον Ιούνιο του 1979 με το γκρουπ πλέον να έχει φτιάξει ένα καλό όνομα, να έχει ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο του LP και να αποτελεί ήδη ένα σημείο αναφοράς για το βρετανικό punk rock κίνημα.

Τα Killer, Crash Course, Lady Esquire, I.O.D. και Emotional Blackmail είναι τα πέντε κομμάτια που αποτελούν το τρίτο session και ολοκληρώνουν τον δίσκο. Εδώ οι UK Subs είναι ακόμη πιο δεμένοι, ακόμη πιο δυνατοί και με μεγάλη αυτοπεποίθηση ανταπεξέρχονται ανετότερα από τις προηγούμενες φορές στις απαιτήσεις του session. Πραγματικοί κεραυνοί με κομμάτια που διακρίνονται για τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα τους ακόμη και σήμερα. Είναι η ανερχόμενη δύναμη του χώρου και φαίνεται αυτό να το γνωρίζουν.

Δεκαεφτά χρόνια μετά, και τα δεκαπέντε κομμάτια από τα τρία αυτά Peel Session κυκλοφόρησαν από την Fallout, δίνοντας τη δυνατότητα στον κόσμο που άργησε να γνωρίσει το γκρουπ, να μάθει τα πρώτα του βήματα, αλλά και για αυτούς που ήδη τους ήξεραν να τους προσφέρει κάτι που δύσκολα θα εντόπιζαν.

QUINTESSENTIALS (Fallout 1997)

Οι περισσότεροι φίλοι των UK Subs μετά την αποτυχία του Killing Time δεν έβλεπαν και πολύ θετικά ένα καινούργιο reunion. Τελικά στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα Harper και Garratt βγάζουν δοκιμαστικά το σιγκλάκι Betrayal με flip side το φοβερό Nobody Move. Η κυκλοφορία έγινε στην Αμερική από την New Red Archives δισκογραφική του Garratt, η αποδοχή ήταν σημαντική και έτσι άρχισε να δρομολογείται σοβαρότερα η σκέψη για ένα δεύτερο reunion. Αυτό θα γίνει το 1996, χρονιά που τυγχάνει να συμπίπτει πάνω στον εορτασμό των είκοσι χρόνων συνεχούς παρουσίας του συγκροτήματος στο punk rock πάλκο.

Το Quintessentials όπως και το επόμενο Riot, είναι δύο δίσκοι back to back που κυκλοφόρησαν από την Fallout στην Ευρώπη και τη New Red Archives στην Αμερική. Οι Harper, Garratt και Gibbs αποφάσισαν να ενωθούν και πάλι, αυτή τη φορά όμως στα σοβαρά, χωρίς βιασύνη, περισσότερο προσηλωμένοι και με μεγαλύτερη ευθύνη. Μεγάλη συμμετοχή στην όλη προσπάθεια έχει και ο καινούργιος ντράμερ του γκρουπ ο Αμερικάνος Dave Ayer των Samiam που προσέδωσε στον ήχο ένα καινούργιο στυλ περισσότερο εκρηκτικό όσο και ελκυστικότερα μοντέρνο.

Η αρχή γίνεται με το Jump On It ένα μικρό instrumental intro και η συνέχεια μας οδηγεί σε δύο γρήγορα, δαιμονισμένα, γεμάτα ενέργεια κομμάτια τα Your Ego και War On The Pentagon. Στη συνέχεια για μία ακόμη φορά φλερτάρουν με το hardcore σε ορισμένες στιγμές, σε μια Αμερικανοποίηση του ήχου τους, σε αντιδιαστολή με την Αγγλική χροιά στην προφορά των στίχων από τον Harper. Καθώς όμως όσο περνάει η ώρα, τα κομμάτια σιγά - σιγά αποδυναμώνονται κάνοντας μια κοιλιά, αλλά προς το τέλος και πάλι ακουμπούν τον παλμό της εποχής. Τα Squat 96 και Bumblane που κλείνουν τον δίσκο μας επαναφέρουν στην αρχική μας διάθεση.

RIOT (Fallout 1997)

Το Riot είναι το δεύτερο LP από τις δύο ταυτόχρονες κυκλοφορίες του γκρουπ στα πλαίσια του ανασχηματισμού τους. Είναι το δίδυμο αδελφάκι του Quintessentials και αποδεικνύει πως μετά από είκοσι χρόνια αδιάκοπης υπηρεσίας ο Harper καταφέρνει και κρατάει το λεγόμενο punk attitude παρά τα πολλά χρόνια που βαραίνουν στην πλάτη του. Και δεν είναι μόνο αυτός. Και οι υπόλοιποι Subs περνούν μια δεύτερη νεότητα. Για κάποιους βετεράνους του punk rock η σπίθα που ανάβει φωτιές φαίνεται να μη σβήνει.

Η στιβαρή του παραγωγή, τα μικρής διάρκειας κοφτερά τραγούδια του που χτυπάνε απευθείας στην καρδιά, κάνουν το Riot με όλες τις ατέλειές του να παραμένει ένας σημαντικός δίσκος. Πραγματικό punk rock ντελίριο σε κομμάτια όπως το Power Corrupts ή το Chemical War και το Human Rights.

Ο Harper ξαναθυμάται τα νιάτα του κατεβαίνει και πάλι στο δρόμο, διαμαρτύρεται, αφορίζει και διαδηλώνει μέσα από τους στίχους του. Κάπου μετά τη μέση επανεμφανίζεται η γνωστή κοιλιά. Σαν συμπέρασμα βγαίνει πως αν τα δύο μισά άλμπουμ κάνουν ένα πολύ καλό, τότε ίσως προτιμότερο αυτά τα δύο να ενώνονταν σε ένα. Τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια κυκλοφορία του επιπέδου Brand New Age, ή έστω ενός Endangered Species.
Λίγο πριν κλείσει η χρονιά η New Red Archives κυκλοφορεί τρία μαζεμένα EP με τραγούδια που ξεχώρισαν από το Quintessentials και το Riot για την Αμερικάνικη αγορά. Αυτά είναι τα War On The Pentagon / Rebel Radio / Live In A Car, Day Of The Dead / Chemical War / C.I.D. και Cyberjunk / Quintessentials / BIC.

Για το 1998 εκτός από τις αδιάκοπες περιοδείες, δισκογραφικά υπάρχει το EP Riot 98 με το ομώνυμο και τα It's A Scam, Bathroom Messiah και UK Subversives της Fallout.

Ένα χρόνο αργότερα θα έλθει μία μεγάλη στιγμή για τους UK Subs όταν θα συμμετάσχουν στο θρυλικό Social Chaos Tour μαζί με τους D.O.A., T.S.O.L., D.R.I., και πολλούς άλλους.

SUB MISSION (Fallout 1999)

Οι φήμες την εποχή εκείνη έλεγαν πως για το γράμμα S η "φονική" τριάδα των Harper, Garratt και Gibbs θα έβγαζε και τρίτο δίσκο ως συνέχεια της ιστορικής επανασύνδεσής τους. Μάλιστα ορισμένοι βιάστηκαν να τον ονομάσουν και "Speed". Τελικά αντ' αυτού κυκλοφορεί μια συλλογή που περιλαμβάνει τα καλύτερα τραγούδια του συγκροτήματος που αφορούν την περίοδο 1982 με 1998. Το Sub Mission είναι το μοναδικό Best Of που παίρνει θέση στην επίσημη δισκογραφία των Subs, και μάλιστα στις πρώτες του κόπιες περιλάμβανε ως bonus και ένα live του συγκροτήματος που πραγματοποιήθηκε στο Bristol το 1991 με την σύνθεση των Harper, Morris, Barns και McCoy.

Όπως σε κάθε Best Of, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τα κριτήρια με τα οποία ο εμπνευστής της εκάστοτε συλλογής (εδώ βλέπε Harper) διαλέγει κάποια κομμάτια προτιμώντας τα από κάποια άλλα. Αντιρρήσεις σίγουρα πάντα θα υπάρχουν όπως αυτές υπάρχουν κάθε φορά που το αγαπημένο κομμάτι κάποιου κατά κάποιο τρόπο αδικείται. Εδώ μία αντίρρηση ίσως είναι η αδικαιολόγητη απουσία κάποιου κομματιού από το Flood Of Lies. Κατά τα' άλλα το CD είναι άκρως απολαυστικό και παραμένει ως και σήμερα η καλύτερη αγορά για κάποιον που θέλει να μάθει τι ακριβώς έχασε παρατώντας τους UK Subs μετά το Endangered Species.

Ακολουθείται σε αυτό μία χρονολογική παρουσίαση, με δύο κομμάτια από το EP του 1982 Shake Up The City, το Speak For Myself από το This Gun Says που γίνεται Speak For Yourself, το Another Typical City από το ομώνυμο EP του 1983, τέσσερα από το Normal Service Resumed και το Japan Today με το Another Cuba από το τελευταίο σε μία καλύτερη εκτέλεση από αυτή του άλμπουμ, δύο από το Killing Time και το Occupied, τρία από το Quintessentials, και το ομώνυμο από το Riot.

TIME WARP: GREATEST HITS (Anagram 2001)

Δισκογραφική απάτη αυτό το Greatest Hits. Οι Harper, Garratt, Gibbs με έναν ντράμερ ονόματι Pumpy, ξανά ηχογραφούν κάποιες από τις παλιές τους επιτυχίες, και τις κυκλοφορούν σε έναν πέρα ως πέρα παραπλανητικό δίσκο.

Το Time Warp περιέχει ως επί το πλείστον κομμάτια πρώτης φουρνιάς, κομμάτια αγαπημένα, ριζωμένα στη συνείδηση των οπαδών που εδώ ξαναζεσταμένα παρουσιάζονται κάπως πιο μοντέρνα αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο σε punk κομμάτια. Έτσι αυτά χάνουν την ουσία τους, χάνουν το κύρος τους. Ας χαρακτηρίσουμε αυτό τον δίσκο ως μη γενόμενο, και ας τον προσπεράσουμε αδιαφορώντας.

UNIVERSAL (Captain Oi 2002)

Πενηνταοχτάρης, με προβλήματα υγείας και όμως παραμένει ακμαίος. Ο Harper με καινούργιο line up που περιλαμβάνει τους Alan Campbell στην κιθάρα, Simon Rankin μπάσο, και Jason Wiler ντραμς εμφανίζεται με ολοκαίνουργιο άλμπουμ μετά από πέντε χρόνια. Το Universal παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του δεν μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στα προηγούμενα. Είναι μέτριο με χαμηλής δυναμικής τραγούδια, κακό ήχο, και αναξιοποίητο υλικό. Φαίνεται πως έφτασε ο καιρός ο Harper να τα παρατήσει από το να περιφέρει εδώ κι εκεί το σάβανό του.

VIOLENT STATE (Dirty Punk 2006)

Κι όμως. Δεν τα παρατά. Εικοστό δεύτερο άλμπουμ με τίτλο Violent State. Ακόμη δεκάδες singles, EP's, και συλλογές. Αμέτρητα live. Ένα συγκρότημα, μία ιστορία. Κάπου όμως πρέπει να σταματήσει αυτό το παραμύθι. Φτάνει. Δεν χρειαζόμαστε άλλη μία δισκογραφική απάτη. Διότι περί αυτού πρόκειται. Το Violent State είναι ένα ζωντανά ηχογραφημένο στούντιο άλμπουμ με τη συμμετοχή και πάλι των Harper, Garratt, Gibbs. Όπως και στο Time Warp έτσι κι εδώ ξαναπαίζουν παλιά αγαπημένα μας τραγούδια με ένα μόνο καινούργιο το Works.

Προσπερνούμε αδιαφορώντας.

Τέλη του 2008. Ο Harper περιοδεύει τους UK Subs από χώρα σε χώρα. Ο ηθοποιός πεθαίνει πάνω στο σανίδι. Ο τραγουδιστής;