The Neon Judgement - Box

Εφόσον ξεκινήσαμε τη χρονιά με το αριστούργημα του Vitalic, οφείλουμε να συνεχίσουμε ομοίως και ας ευτελιστούμε εκ νέου από τον Φεβρουάριο. Τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει στις λίστες της χρονιάς που παραδοσιακά δημοσιεύουν τα μουσικά έντυπα, να γίνεται ευρεία αναφορά στις καλύτερες επανακυκλοφορίες/ συλλογές (υπό τον γενικό όρο reissues) του έτους που έφυγε. Τα δημοφιλέστερα μουσικά περιοδικά του πλανήτη άλλωστε επιφυλάσσουν αρκετές σελίδες αποκλειστικά με reissues στο section των δισκοκριτικών τους κάθε μήνα. Ο ελληνικός μουσικός τύπος (έντυπος και διαδικτυακός) μάλλον θα ακολουθήσει αργότερα... Εδώ δεν ασχολούμαστε με τις ανάγκες της μουσικής βιομηχανίες για ανακύκλωση του cash in..., ούτε με τις διαμαρτυρίες του Morrissey όταν ούρλιαζε reissue-repackage... και τα ρέστα. Εδώ μένουμε απόλυτα ικανοποιημένοι, όχι μόνο επειδή σπουδαία άλμπουμ του παρελθόντος φτάνουν κάθε χρόνο στα χέρια μας σε υπέρ-πολυτελείς και φουλαριστές σπάνιου υλικού εκδόσεις για απαιτητικούς fan, αλλά κυρίως για το ότι μουσικές και ονόματα που είχαν για τα καλά εξαφανιστεί από τους επίσημους καταλόγους κυκλοφοριών φτάνουν επιτέλους στα αυτιά και τις δισκοθήκες μας. Καλώς ή κακώς στην εποχή του συνδυασμού των cd και του downloading η μουσική είναι άμεσα προσβάσιμη σε ένα συντριπτικό ποσοστό του συνόλου της, με τρόπο ευκολότερο και ασφαλώς φθηνότερο από ότι όταν αναγκαζόμασταν να κυνηγάμε σπάνια βινύλια, πανάκριβα εφτάϊντσα και φθαρμένα εξώφυλλα. Και να είστε σίγουροι ότι η ίδια η μουσική είναι απείρως σπουδαιότερη, από αοριστίες περί ρομαντικών εποχών και αθάνατων εραστών του βινυλίου. Ιδού λοιπόν η ιδανικότερη επανακυκλοφορία του 2005 για τον υπογράφοντα:

Πόσα πρωτοπόρα μουσικά σχήματα μπορεί να χωρέσει ένα μουσικό είδος όταν αυτά προέρχονται από μία μικρή και σε γενικές γραμμές μουσικά ανυπόληπτη χώρα όπως η Ελλάδα; Απολύτως κανένα! Αν προέρχονται από το Βέλγιο; Άντε ένα με το ζόρι! Ίσως λοιπόν αυτός είναι ο λόγος που οι γίγαντες του υπόγειου ηλεκτρονικού ήχου Neon Judgement παρέμειναν, παραμένουν και όπως δείχνουν τα πράγματα θα παραμένουν αιώνια στη σκιά των συμπατριωτών τους FRONT 242. Και ενώ οι τελευταίοι παραδοσιακά αναφέρονται όταν γίνεται λόγους για τους πιονέρους του "σκληρού", βιομηχανικού ηλεκτρονικού ήχου, οι Neon Judgement ομοίως παραδοσιακά παραμένουν ξεχασμένοι και η όποια αναφορά στο όνομα τους γίνεται από τυχόν υποψιασμένους συνεχιστές του έργου τους, που ενίοτε δεν παραλείπουν να τους αποδίδουν τις αρμόζουσες τιμές (κυρίως δε ο γνωστός παραγωγός και DJ, Hacker).

Οι Neon Judgement από νωρίς πατήσανε σε περισσότερα μουσικά χωράφια από ότι οι Front 242 (i was a technohead before you were a technohead... θα ήταν δικαιωματικά ο τίτλος ενός άλμπουμ τους) και γενικότερα ήταν προσεχτικότεροι ως προς το υλικό που επέλεγαν να ηχογραφήσουν (είναι γνωστό πόση σαβούρα κρύβεται στην μπερδεμένη δισκογραφία των Front 242). Επιπλέον παραμένουν εδώ και περισσότερο από είκοσι χρόνια αυστηρά προσηλωμένοι στις αρχές του υπόγειου, βρώμικου, προκλητικού και επικίνδυνου ηλεκτρονικού ήχου, χωρίς να έχουν αναλωθεί σε γραφικά εμπορικά ατοπήματα, που δεν αρμόζουν σε τέτοιου είδους "αυστηρού προφίλ" γκρουπ. Ξεκίνησαν μεν ως τυπικοί 80s affacionados των synthie και των drum machine, γρήγορα όμως φρόντισαν να γεμίσουν τον ήχο τους με βαριές και ασήκωτες μεταλλικές κιθάρες, με ψυχροπολεμικά φωνητικά και επιθετικές κραυγές απόγνωσης και με ικανοποιητική ποσότητα θορύβου ασφαλώς. Οι χορευτικοί ρυθμοί των πρώτων ημερών δεν άργησαν να μεταμορφωθούν σε ματωμένες κατά ριπάς βολές ενάντια σε ανυποψίαστα σε τέτοιου είδους ακρότητες ακροατήρια και ασφαλώς η σκοτεινή goth αισθητική που σάρωσε τα πάντα σε επίπεδο underground τα πρώτα χρόνια των 80s ήταν αυτή που καθόρισε το συναισθηματικό, συνειδησιακό και οπτικό προφίλ του γκρουπ.

Οι ημιτελείς προσπάθειες των Suicide για την δημιουργία αυστηρής και ταυτόχρονα αυτοκαταστροφικής μουσικής, που θα στρέφεται άμεσα και με χλευασμό ενάντια στους ακροατές της βρήκε ιδανική κορύφωση ακόμη και στα πιο "φιλικά" τραγούδια των Neon Judgement, εκείνα δηλαδή που ξέφευγαν από τα μονοκόμματα industrial-techno μονοπάτια και λοξοκοίταζαν προς τον γραφικά κατατονικό συναισθηματισμό της goth-wave άρχουσας τάξης της εποχής ('too cold to breathe'). Όταν δε επέλεγαν να κινηθούν στις εντολογραμμές των άλλων μεγάλων τους δασκάλων (Cabaret Voltaire) ηχογραφούσαν με άνεση σκοτεινά disco- pop αριστουργήματα και έβλεπαν μόνοι από όλους το μετρονομικό μέλλον της χορευτικής μουσικής να κινείται απειλητικά ενάντια στα σάπια χίπικα κουφάρια των απολιθωμένων 70s που δεν έλεγαν να αφήσουν ήσυχους όσους ήθελαν να χορέψουν χωρίς να υποχρεώνονται να αισθάνονται χαρούμενοι, ανόητοι και αγαπημένοι.

Εκεί που μπάντες με ομοίως πρωτοποριακή αισθητική και ανατρεπτική σκέψη απέτυχαν σωρηδόν λόγω σαφούς έλλειψης έμπνευσης και συνθετικής ικανότητας (βλέπε Nitzer Ebb, KMFDM κ.λ.π.), το ντουέτο των Tb Frank και Dirk Da Davo παρέμενε στον αφρό του εναλλακτικού ηλεκτρονικού ήχου σε κάθε περίπτωση και με κάθε μέσο. Ηχογραφώντας κάτω από την Do It Yourself καθοδήγηση των μετά-punk ημερών κατάφεραν με ένα ευτελές Roland 808 να μορφοποιήσουν την πρώτη εκδοχή του θρυλικού TV Treated, ένα ανυπέρβλητο dance anthem που στέκεται σήμερα με άνεση απέναντι στην οποιαδήποτε hi-tech ηχητική χορευτική παραγωγή. Με το πέρασμα του χρόνου και με την εξέλιξη της τεχνολογίας να αποτελεί το τρίτο μέλος του γκρουπ κατάφεραν και δημιούργησαν, οριοθέτησαν και αποσαφήνισαν μια για πάντα αυτό που σήμερα έχει επικρατήσει να αποκαλείται electronic body music (ΕΒΜ). Η βαρβαρότητα των πρώτων συνθέσεων (The Fashion Party) αντικαταστάθηκε σταδιακά με την τεχνοκρατική οργή (i must be on my own) και το διανοητικό χάος (Nion), σε κάθε της έκφανση όμως η αισθητική του γκρουπ διατηρήθηκε υψηλή, εκλεκτική και κυρίως αυστηρή και απόλυτα μη φιλική.

Η πορεία τους είναι γεμάτη από διακοπές και επανενώσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει σαφώς η επιστροφή τους το 1995 με το άλμπουμ 'At devil's fork', τουλάχιστον ισάξιο με οτιδήποτε ηχογράφησαν στα 90s γκρουπ όπως οι Nine Inch Nails και οι Ministry και σαφώς εγκληματικά αγνοημένο από τα μεγάλα ακροατήρια που τον καιρό εκείνο διψούσαν για αίμα και μέταλλο σε ενιαία electro-beat συσκευασία. Θα μπορούσα να συγκρίνω την συνέπεια και την καλλιτεχνική ανωτερότητα των Neon Jujdgement μόνο με εκείνη των Ελβετών ομοϊδεατών τους Young Gods (θα επανέλθουμε συντόμως και σε αυτούς). O Dirk Da Devo διατηρεί εδώ και αρκετά χρόνια το techno-project των Neon Electronics και το ενδιαφέρον dance-label Dance-delic D, ενώ ως αυθεντικοί sound terrorists οι Neon Judgement βγαίνουν κάθε τόσο στο δρόμο για να διδάξουν επί σκηνής την ικανότητα να βλέπει κανείς το μέλλον της μουσικής και αντί να του γυρίζει την πλάτη να του επιτίθεται με αναίδεια και θράσος.

Στο διπλό CD που κυκλοφόρησε πέρσι από την PIAS θα βρείτε τα περισσότερα μεγάλα singles από την πρώτη και αισθητικά πιο ισχυρή περίοδο του γκρουπ, οπότε και ηχογραφούσαν για την εταιρία, μαζί με remixes αυτού του υλικού από ξακουστά ονόματα του electro-techno ήχου σήμερα. Ξεχωρίζει η "στεγνή" άποψη του Hacker για το Factory Walk (που ουσιαστικά τους επανέφερε στα dancefloor και στην επικαιρότητα του υπόγειου χορευτικού ήχου) και ο Tiga ο οποίος οργιάζει με επικίνδυνες εμπορικές διαθέσεις επάνω στο TV Treated. Τρία σχεδόν ακατέργαστα και ωμά ακυκλοφόρητα κομμάτια συμπληρώνουν το παζλ της σκέψης ενός από τα πιο ιδιοφυή ντουέτα που γνώρισε η ηλεκτρονική μουσική στην σύντομη, πλην υπερεκτιμημένη αρκετές φορές, ζωή της μετά το Big Bang των Kraftwerk.

Αν συνεχίσετε να τους αγνοείτε, κρίνεστε αντάξιοι των πράξεων σας...

INBOX01 / cd1

01. TV Treated – (1982)
02. Tomorrow In The Papers – (1985)
03. The Fashion Party – (1983)
04. Factory Walk – (1982)
05. I Wish I Could – (1985)
06. Concrete (It Feels So Strong’) – (1984)
07. Nion –(1985)
08. Too Cold To Breathe – (1983)
09. Please, Release Me, Let Me Go-Go – (1983)
10. I Must Be On My Own – (1985)
11. S.T.L.G – (1985)
12. Brain Dance –(1985)
13. The Fashion Party(live)
14. Concrete (live) (N.Y., Stoney Wall Doll)
15. Sister Sue (live)

OUTBOX02 / cd2 (remixes)

01. Factory Walk - “ The Hacker RMix”
02. Nion – “Terence Fixmer RMix”
03. Fashion Party –“ Millimetric RMix”
04. TV Treated – “Tiga Vox RMix”
05. Too Cold To Breathe – “Vive La Fete RMix”
06. Tomorrow In The Papers – Implant’s ‘Krafty RMix’
07. TV Treated –“ Neon Electronics 3D RMix”
08. Fashion Party – “Headman RMix”
09. Machine Life (previously unreleased recorded 1980)
10. Schizofrenic Freddy (previously unreleased recorded 1980)
11. Sweet Revenge (b side first single – perviously unreleased version- recorded 1980)