U2 - October

Υπήρχε παλιά στο Rollin Under μια στήλη ονόματι 'Κλασσική μουσική' όπου αυτός που το επιθυμούσε ήταν ελεύθερος να υμνήσει έργα που τον διαμόρφωσαν-σφράγισαν-σημάδεψαν-χάραξαν-διαπέρασαν-του πρόσφεραν, αν προτιμάτε, ένα ερμηνευτικό λεξικό της ζωής. Η 'στήλη' (άλατος) Wasted Youth είναι αφ'ενός φόρος τιμής στο Rollin Under και αφ'ετέρου πρόσχημα για έκφραση λατρείας σ' όσους -υποκειμενικά- το αξίζουν.

U2 : OCTOBER (Island 1981)

Gloria
I Fall Down
I Threw A Brick Through A Window
Rejoice
Fire
Tomorrow
October
With A Shout
Stranger In A Strange Land
Scarlet
Is That All?

Zορίστηκα αρκετά στις σχέσεις μου με το άλλο φύλο στα χρόνια του γυμνασίου και στις αρχές του λυκείου. Οι πιθανότητες μου να βρω κοπέλα μ' απόψεις κοντινές -έστω- σ' αυτό που εγώ ονειρευόμουν ως γνήσια σχέση (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό..) ήταν τόσες όσες να κάνει μια μέρα αφιέρωμα ο Λέφτι Κογκαλίδης στους Subhumans (τους Βρετανούς, όχι τους Καναδούς που απ'όσο ξέρω εκτιμάει ιδιαίτερα). Κι απ' τη στιγμή που δε μπορούσα ν 'αγαπήσω έτσι όπως στ'αλήθεια ήθελα, όλα όσα είχα μέσα μου διοχετεύθηκαν ή μεγεθύνθηκαν προς άλλες κατευθύνσεις..

Η σχέση μου μ' αυτή τη μπάντα ήταν παράφορη απ' την αρχή. Απ' την πρώτη στιγμή που πέτυχα σε μια εκπομπή το clip του 'I will follow'. 18 χρόνια πριν. Απ' τις λιγοστές εκείνες στιγμές που ξέρεις ότι έχεις βρει αυτό ακριβώς που ζητούσες. Και τι να΄ταν αυτό άραγε;

Στάση - πάνω απ' όλα. Η μουσική υπέροχη, ένα νέο ροκ μπολιασμένο με ιδανικές νεοκυμαντικές αποχρώσεις, οι στίχοι περιεκτικοί και αρμονικότατοι από κάθε συνθετική άποψη, φωνή κρυστάλλινη σαν τα γάργαρα νερά της Ιρλανδίας, κιθάρα δροσερό αεράκι ηχητικής φρεσκάδας, μπάσο- ντραμς ρεσιτάλ άψογων συνδυασμών¨αυτό, ωστόσο, που με σκλάβωσε απ' την αρχή ήταν αυτό που απέπνεε η τετράδα: η αξιοπρέπεια της μικρομεσαίας τάξης ή, όπως το' λεγαν οι ίδιοι 'Είμαστε πλούσιοι - δεν έχουμε λεφτά, έχουμε όμως περίσσευμα σε χαμόγελο. Αυτό μας κάνει πλούσιους.'

Το 'October' είναι, θαρρώ, το πιο υποτιμημένο από τα 4 LP της μπάντας (μαζί με τα 'Boy', 'War' και 'Unforgettable fire') πριν αυτή μετατραπεί χωρίς ίχνος ενοχής σε οίκο ανοχής για τις καταναλωτικές στύσεις του κάθε παχύδερμου στο αμέρικα.

Ξανακούω το 'October', για λίγο ξεχνιέμαι (μήπως ξεγελιέμαι;). Ξαναγυρνώ στο τότε.. Τέσσερα παλικάρια στο εξώφυλλο, φόντο καθαρά ιρλανδικό.. Κι όσο για τα τραγούδια.. με μικροεξαίρεση τα 'I fall down' και 'I threw a brick..', όλα τα άλλα είναι ένα κι ένα. Ξεκίνημα με το δυναμίτη 'Gloria', δυάδα αξιώσεων τα 'Rejoice'- 'Fire', ελεγεία χρονοδαμάστρια το ομώνυμο 'October' με τον Edge να τα καταφέρνει εξίσου θαυμάσια και στο πιάνο, ένα εκτυφλωτικό διαμάντι άξιο να γίνει εθνικός ύμνος της Ιρλανδίας μια μέρα ονόματι 'Tomorrow' (λένε ότι γράφτηκε για τη μητέρα του τραγουδιστή τότε που την είχε χάσει) και τέλος το γλυκύτατο 'Is that all?', η καθαρά προσωπική μου προτίμηση (ποτέ δεν άκουσα κάποιον να το συμπεριλαμβάνει στις δικές του..).

Ήταν τότε που με μεγάλη περηφάνια φορούσα μπλουζάκια της μπάντας και ραφτά στο μπουφάν. Τότε που οι αντιδράσεις ήταν 'Ποιοι είναι αυτοί οι βε-δύο;' (ή, εναλλακτικά, 'Ποιοι είναι αυτοί οι WAR;'- μπέρδευε πολύ το άτιμο το ραφτό..). Τότε που είχα κάνει εγγραφή σε video-club για να δανειστώ 6 ή 7 φορές το 'Under a blood red sky'. Τότε που είχα αγοράσει το 'October' χωρίς καν να΄χω πικάπ..

Κι από τότε τι;

Ακόμα αναρωτιέμαι ώρες ώρες. Εδώ και πάνω από 15 χρόνια, οι τέσσερις Ιρλανδοί ήρωες εξαφανίστηκαν. Ωσάν αποτέλεσμα οικτρά αποτυχημένης κλωνοποίησης, 4 εκτρώματα με στάμπα USA έχουν πάρει τη θέση τους. Πίνουνε, λέει, και καφέ με τους πλανητ-άρχες. Που και που έρχεται και κανά τραγούδι ('Until the end of the world') να θυμίσει κάτι από την προ-κλωνοποίησης εποχή.

Εις μάτην, ωστόσο. Εδώ και χρόνια, τα μπλουζάκια σκίστηκαν, οι κονκάρδες πετάχτηκαν, οι δίσκοι έσπασαν. Μερικές, μόνο, αναμνήσεις έμειναν. Μικρές, φτωχές αναμνήσεις..