The Wedding Present - Seamonsters

Με αφορμή το επικείμενο live των Νέων Wedding Present στο An Club, το ερχόμενο EuroΣάββατο, ας ρίξουμε μια ματιά στο υποκειμενικά σπουδαιότερο άλμπουμ της παρέας του David Gedge, που τυχαίνει παράλληλα να είναι και η καλύτερη παραγωγή που κατάφερε ever ο πολύς Steve Albini!

Λίγα λόγια για τους Wedding Present αρχικά, ρεμάλια, γιατί είμαι ενήμερος περί του ότι αρκετοί εκεί έξω έχουν χάσει πολλά επεισόδια.

Δογματισμός λοιπόν: αν τυχόν οι Wedding Present του κ. David Gedge δεν είναι το σπουδαιότερο indie group όλων των εποχών, τότε σίγουρα είναι το μοναδικό αυθεντικά indie group όλων των εποχών... ( περιμένουμε ήδη την απάντηση του Τάσου Πατώκου στο review Field Mice του τρέχοντος μήνα!)

Στο peak της καριέρας τους και μόλις πήραν την μεταγραφή σε πολυεθνική κυκλοφόρησαν υλικό που αναζητούσε το νόημα της ζωής στην παραδοσιακή ουκρανική μουσική (το θρυλικό 'Ukrainski Vistupi V Johna Peela' άλμπουμ), αποτέλεσαν τα πιο άξια τέκνα της τελευταίου πραγματικά εναλλακτικού μουσικού κινήματος που γνώρισε η βρετανική σκηνή (C 86 κ.λ.π.), κατάγονται από το ένδοξο (για ποιους λόγους άραγε;) Leeds, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ απολύτως United, μιας και το line up τους έμενε πάντοτε πιστό στις αρχές περί ευμετάβλητου. Δέκα + άτομα πέρασαν από το γκρουπ, και από τα μέλη τους ξεπήδησαν αρκετές άξιες λόγου indie μπάντες όπως οι Cha Cha Cohen, οι Popguns και οι Ukrainians. Τοποθέτησαν τον George Best στο πάνθεον των indie αντι-ηρώων και έχουν και μερικά ρεκόρ ιδιάζουσας εμπορικότητας στο ενεργητικό τους.

Η φράση εναλλακτική κιθαριστική pop με θορυβώδεις ροκ προσανατολισμούς και ονειρικά κιθαριστικά ξεσπάσματα, ακούγεται εμετικά μουσικογραφιάδικη, περιγράφει όμως απόλυτα το είδος της μουσικής που θα ακούσετε από τους Wedding Present. Και να έχετε υπόψη σας ότι σε καλύτερη version δεν θα το ακούσετε πουθενά αλλού... Ο John Peel το φωνάζει αυτό και από τον τάφο του ακόμα!

The Wedding Present : Seamonsters (RCA, 1991)

1. Dalliance
2. Dare
3. Suck
4. Blonde
5. Rotterdam
6. Lovenest
7. Corduroy
8. Carolyn
9. Heather
10. Octopussy

Το 'Seamonsters' άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1991. Δεκατρία χρόνια μετά παραμένει έτι δυσκολότερο να περιγράψει κανείς το πώς ακούγεται αυτός εδώ ο δίσκος, σε κάποιον που δεν έχει ακούσει έστω και ελάχιστα αποσπασματικά δευτερόλεπτα. Ο "άρρωστος" Steve Albini έκανε το μεγαλύτερο - από όλα τα υπόλοιπα και πιο ξακουστά- θαύμα της καριέρας του. Σε αυτό το άλμπουμ τελειώνει η υπόθεση "βρώμικες ροκ κιθάρες", καθώς εδώ γνωρίζουν την αποθέωση τους, εδώ και τα όρια τους. Εκεί που κατανοείς μετά από χρόνια ακροάσεων το πώς οι Pixies δημιούργησαν αυτόν τον απίστευτο ήχο, στα πλαίσια του οποίου αποκτά υπεραξία ακόμη και η χείριστη country rock σύνθεση, στην περίπτωση αυτού του άλμπουμ μάλλον πρέπει να ξοδέψεις ολόκληρη τη ζωή σου (ή μήπως να τραβηχτείς και να πάρεις καμιά συνέντευξη από τον Albini καλύτερα...). Ισχυρό ατού και οι μελωδίες του Gedge... που παρότι απευθύνονται ξεκάθαρα σε κοινό με pop ευαισθησίες, υποτάσσονται στις noise rock διαθέσεις του Albini και αγριεύουν επικίνδυνα λίγο πριν συναντήσουν τις πιο ευαίσθητες χορδές των ακροατών του. Γενικά είναι αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε "καταιγιστικός ήχος".

Η καταιγίδα όμως εν προκειμένω δεν γίνεται για την αυνανιστική χαρά του σαματά και του θορύβου (όπως στις περισσότερες παραγωγές και κυρίως στα άλμπουμ των προσωπικών σχημάτων του Albini), αλλά επιτελεί τους στόχους της με την ίδια ευστοχία που το κάνουν οι θεϊκές μελωδίες των Beatles, τα ανατριχιαστικά beats των Pet Shop Boys και εσχάτως η εμπνευσμένη ποιητική αύρα του Rufus Wainwright.

O Albini τελικά δεν έκανε παρά το προφανές. Μετέθεσε στα σύγχρονα studio τις τεχνικές ηχογράφησης των big bands των δεκαετιών 30 και 40, όταν καμιά 100αριά όργανα και φωνές ηχογραφούσαν σε ένα και μόνο μικρόφωνο (ναι, αλλά τι μικρόφωνο). Κατ' αυτό τον τρόπο το τρίτο άλμπουμ των Wedding Present ακούγεται σαν να σου έρχονται μπάσο, κιθάρα, ντραμς και φωνή από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Και σαν να συναντώνται στην κορυφογραμμή του παροξυσμού που προκαλούν οι αιωνίως ραγισμένες συνθέσεις του David Gedge.

Ο δίσκος ανοίγει με το 'Dalliance', το τραγούδι που συνήθως ψηφίζεται από τα μέλη του γκρουπ και τους οπαδούς του ως το καλύτερο κομμάτι που έγραψε ποτέ ο Gedge και ηχογράφησαν οι Wedding Present υπό την δημοκρατική ηγεμονία του. Τίποτε άλλο από μια χαώδης ροκ μπαλάντα ενταγμένη σε έγκριτο αισθητικά και ηχητικά περιβάλλον. Και τα δέκα τραγούδια που μπήκαν τελικά στο δίσκο, μας θυμίζουν σήμερα ότι οι Cinerama, που τόσο αγαπήθηκαν από το post brit pop κοινό των late 90s δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια γλυκερή παρένθεση (ή μήπως επίλογος) στις τρομακτικές ικανότητες του David Gedge να αποκαθηλώνει την επιθυμία του κοινού του για κάτι διαφορετικό πέρα από τα δικά του bigger than feelings τραγούδια.

Το 'Seamonster' είναι ο δίσκος που δεν ηχογράφησαν ποτέ οι Sonic Youth γιατί τους έλειπε και θα τους λείπει για πάντα το άγγιγμα της ανώτερης ευρωπαϊκής κουλτούρας. Ταυτόχρονα αποτελεί άπιαστο όνειρο για τους Suede, γιατί τσαλαβουτάει απευθείας στην τσακισμένη ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που έβαλε σκοπό της ζωής του να ταλαιπωρείται από τα πάθη του, παρά να προσπαθεί να διαφύγει από αυτά μετατρέποντας τα σε όμορφες εικόνες καθημερινότητας. Και ασφαλώς βρίσκεται μίλια μακριά από οτιδήποτε ηχογραφήθηκε και θα ηχογραφηθεί από τις "δανεισμένες ψυχές" των ροκ συγκροτημάτων στις "συναρπαστικές" ημέρες που ζούμε. Η αφέλεια, η έλλειψη γνώσης και το περιορισμένο ταλέντο που αντισταθμίζεται από την μηδενιστική άνευ όρων παράδοση, που συναντάμε στους Libertines, ίσως αισθητικά να οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα, περιμένουμε όμως και αυτή να τσεκαριστεί από τον χρόνο.

Θα αγοράσεις ασφαλώς την Camden Deluxe έκδοση της BMG από το 2001, για να βρεις την dethroned διασκευή στο απαιτητικό 'Make Me Smile (come up and see me)' του Steve Harley και να ικανοποιήσεις τις εμμονές σου με μια ακόμη έγκριτη cover version σε ένα classic των Velvet Underground ('She's my best friend').

Οι Wedding Present με το 'Seamonsters' έγιναν οι νέοι Smiths και οι νέοι Sonic Youth στη συσκευασία του ενός... και ο κόσμος ασφαλώς δεν ήταν προετοιμασμένος για κάτι τόσο δυνατό... οπότε προτίμησε να ασχοληθεί με πράγματα λιγότερο επικίνδυνα (The Stone Roses), περισσότερο εύπεπτα (Happy Mondays)... και ενίοτε ανόητα (άπειρα τα παραδείγματα εδώ). Όποιος θέλει happy & groovy καταστάσεις ας αποχωρήσει τώρα.

Ο κόσμος των Wedding Present είναι ο αληθινός κόσμος που αρνείσαι να δεις, τα λάθη σου που δεν μπορείς να αφήσεις πίσω, τα πράγματα που νομίσεις ότι ξεπέρασες και ουσιαστικά είναι αυτά που σου επιβάλλονται καθημερινά και με τον πιο ψυχοφθόρο τρόπο που δεν γνώρισες ακόμη. Είναι ο ίδιος ο κόσμος σου.