Ξέρεις ότι σου κρατάω λίγο μούτρα…

-Το ξέρεις ότι σου κρατάω λίγο μούτρα…

-Ναι αλλά τι να κάνω…

-Η αναχώρηση παραήταν ξαφνική.

-Είχα κουραστεί, αφού το ξέρεις.

-Τέλος πάντων...πως είναι εκεί πάνω;

-Ησυχία, πολύ ξεκούραση, χρόνος για βιβλία και περισυλλογή.

-Δεν τα περνάς κι άσχημα…

-Έχει πολύ ενδιαφέροντα κόσμο εδώ, μην ξεχνάς ότι είμαστε σύνολο κοντά στα 200 δις, εσείς εκεί κάτω μετά βίας φτάνετε τα 8

-Θα το δω και θα σου πω όταν έρθει η ώρα. Μας σκέφτεσαι;

-Φυσικά… αλλά απ΄ό,τι βλέπω κι εσείς το ίδιο.

-Το πιο βασικό είναι ότι λείπεις και το κενό σου δεν αναπληρώνεται. Ό,τι γράφει κάποιος για σένα μ’ αρέσει να το διαβάζω, θέλω να βλέπω το όνομά σου. Κι όταν δε συμβαίνει αυτό…ξέρεις πως πάει… γράφουμε εμείς οι ίδιοι αυτό που θα θέλαμε να δούμε γραμμένο από άλλους.

-Και τι σκέφτηκες;

-Άτομα που πέρασαν από το Rollin κι άφησαν κάποια σφραγίδα.

-Ωραία, ξεκίνα το να δω αν θυμόμαστε τα ίδια.

-Για τις συναυλίες τον Νοέμβριο ξέρεις, έτσι;

-Ναι, απλά αν έχετε κάπου φωτογραφία μου βάλτε κάποια που να μην είμαι με μαλλί πιο ασπρισμένο απ΄του Γιοβάνοβιτς.

-Θα το μεταβιβάσω.

Λοιπόν, να μια λίστα Rollin vip (sic)

- Ο (και καλά) επιχειρηματίας

Πάντα καλοντυμένος, στα όρια του κουστουμαρισμένου, περιποιημένο μαλλί και πάντα μ’ ένα χαρτοφύλακα. Παράξενη παρουσία, φαινόταν να κάνει στον Μπάμπη εμπορικές προτάσεις. Πράγμα που εκ φύσεως προσεγγίζει το κωμικό.

- Οι της World Serpent

Δύο παλληκάρια αν θυμάμαι καλά, με πάθος για οτιδήποτε κυκλοφορούσε η συγκεκριμένη εταιρία, σε μια εποχή (20 χρόνια πριν) που και ο ίδιος ο Μπάμπης (υπερ)ασχολήθηκε. Ο ένας απ΄τους δύο αποχώρησε κάπως απότομα αφήνοντας κάποια πικρία στον Μπάμπη, απ΄ όσα θυμάμαι να μου λέει ο ίδιος. Αυτό το φαινόμενο, άτομα να εμφανίζονται στη ζωή του Μπάμπη και του Rollin κάπως ξαφνικά κι ακόμα πιο ξαφνικά να εξαφανίζονται ήταν μάλλον σύνηθες.

- Γνωστός τραγουδιστής ‘πάει το εικοσάρικο’

Με το που τον βλέπαμε να βαδίζει αγέρωχος προς το μαγαζί, όλα ήταν δεδομένα. Το τελετουργικό άρχιζε χωρίς πολλές περιστροφές (΄Έλα ρε Μπάμπη, τόσα χρόνια με ξέρεις, αφού βλέπεις ότι τα χρειάζομαι, τι’ ναι για ΄σενα ρε Μπάμπη 20 ευρώ...’), συνεχιζόταν με μια απέλπιδα προσπάθεια του Μπάμπη να δείξει λίγο πιο σκληρό πρόσωπο απ΄ την προηγούμενη φορά, τελικά το εικοσάρικο έβγαινε από το ταμείο και όλοι ξέραμε ότι η τελική φράση ‘Να ξέρεις, τελευταία φορά είναι’ δεν είχε την παραμικρή βαρύτητα.

- Αεροπόρος από τον Βόλο

Σαλονικιός πρέπει να ‘ταν το παλληκάρι αλλά υπηρετούσε σε βάση στο Βόλο. Ξεκάθαρος οπαδός της ψυχεδέλειας, κάθε φορά που τον βλέπαμε έκανε παραγγελίες για σπάνια δεκαετίας ‘60 κυρίως αλλά πασπάλιζε την κουβέντα και με μερικές πικάντικες αναφορές, μερικές απ’ αυτές αρκετά προχωρημένες θα ΄λεγε κανείς…

- Είμαι πανκ και το ντους είναι για μένα terra incognita

Τύπος τερματικά αξιομνημόνευτος, με παρουσιαστικό barmy army πάνω κάτω και με είσοδο στο μαγαζί που δεν προκαλούσε αρωματική πανδαισία. Ο Μπάμπης μου εκμυστηρεύτηκε ότι αργότερα δούλεψε ως διανομέας σε πιτσαρία. Χμμ...

- Ο καθηγητής

Με παρουσιαστικό Αϊνστάιν, ο συγκεκριμένος καθηγητής (πανεπιστημίου αν θυμάμαι καλά) ερχόταν κι έδινε τεράστιες και πολύτιμες παραγγελίες για cd στον Μπάμπη. Απλά πολύτιμος…

- Σάικο

Μουσικά, ο Νίκος ήταν αναφανδόν με την Sub Pop. Οπαδικά, με την ομάδα των συμπολιτών. Αρκετές φορές είχαμε μαζευτεί απογεύματα και μετατρέπαμε το Rollin σε αθλητική αρένα. Μπασκετική συγκεκριμένα, όπου για τον Νίκο υπήρχαν δύο δυσκολίες... Η μία ότι έπρεπε να βλέπει τα παιχνίδια με τρεις Αρειανούς (Μπάμπη, δάσκαλο και τον υποφαινόμενο) και η άλλη ότι κατά κανόνα έφευγε με σκυμμένο κεφάλι (εποχές αυτοκρατορίας γαρ...)