Όταν το όνομα του Iggy μνημονεύεται σε τραγούδια άλλων. Ουχί επί ματαίω και ουχί μόνο ...pop. Του Σταύρου Σταυρόπουλου
ΘΕΜΑΤΑ
Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς μπορεί να είναι τέκνο του κάμπου αλλά η έλξη του βουνού είναι ακατανίκητη. Μια προσωπική άποψη για το πολύφερνο εσχάτως Ηπειρώτικο τραγούδι.
Με εύφλεκτα υλικά, ιρλανδικής προέλευσης και κατασκευής, ασχολείται τούτη τη φορά ο βιογράφος του πανκ Μίλτος Τσίπτσιος
Τέλη δεκαετίας του '60 και η μουσική αρχίζει να αγριεύει για τα καλά... Του Στυλιανού Τζιρίτα
Ποιος είπε ότι έκλεισαν οι λογαριασμοί με το 2018; Της Ελένης Φουντή
Πέρα από μοδάτα και ανούσια παιχνίδια των κοινωνικών μέσων, τα δέκα χρόνια πάντως είναι ένα ικανό διάστημα για να κοιτάξεις με νέο μάτι έναν δίσκο. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Είναι η λέξη-καραμέλα των ημερών (και όχι μόνο). Δεν θα μπορούσε λοιπόν να μην έχει κάνει και μεγάλη ...τραγουδιστική καριέρα. Του Αντώνη Ξαγά
Ένας μουσικός τον οποίο νομίζουμε ότι τον ξέρουμε. Ισχύει όμως αυτό; Ή μήπως τον έχουμε απλά ταχτοποιήσει στο κουτάκι με τα στερεότυπα; Του Στυλιανού Τζιρίτα
Ο χρόνος τρέχει, αλλάζει, περνάει, κι αν δεν ξέρουμε τι είναι ακριβώς, εν τούτοις τον μετράμε. Ο Σταύρος Σταυρόπουλος και ο Αντώνης Ξαγάς μαζεύουν εδώ τραγούδια γραμμένα για στιγμές που "σταμάτησαν του ρολογιού οι δείκτες"
Χριστουγεννιάτικοι δίσκοι υπάρχουν εκεί έξω κυριολεκτικά για κάθε γούστο. Του Στέργιου Βολόγκα
Τελικά υπάρχει και τζαζ πέρα από τον ...Kamasi. Ο Γιώργος Παπαδόπουλος ξανοίγεται στο πέλαγος της σύγχρονης παραγωγής και επιλέγει.
Πως ποικίλουν οι απεικονίσεις του Ιησού, από γαλανομάτης στο Χόλυγουντ μέχρι μαύρος στις εκκλησίες της Αφρικής; Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό και με τον ιδρυτή της ...θρησκείας του ροκ εν ρολ. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Δεκέμβρης, εποχή λιστών και σχολίων επί των λιστών των άλλων, και η Μαρία Φλέδου δεν άφησε να της ξεγλιστρήσει η ευκαιρία να τσεκάρει live το Νο.1 του Rough Trade.
Θα ταίριαζε ίσως και τίτλος "στο γκαράζ ήχου των Fleshtones". Ο Στυλιανός Τζιρίτας συνεχίζει να ξεδιαλέγει από το παρελθόν δίσκους ιδιαίτερους. Όχι μόνο στο επίπεδο του περιεχομένου αλλά και εκείνο της παραγωγής.
O Άρης Καραμπεάζης γράφει (χωρίς ενοχές εννοείται) για το πιο ...άγνωστο θρυλικό συγκρότημα του ροκ και τον καλύτερο του δίσκο.
Αυτό το κείμενο ..δεν είναι μια τυπική κριτική. Κατά μία έννοια είναι κάτι παραπάνω, ίσως και ουσιωδέστερο. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Μπορεί το χαρτί να είναι υλικό ευπαθές και αναλώσιμο, οι ήρωες του όμως μπορεί να σημαδέψουν για πάντα. Είτε είσαι μεγάλο είτε μικρό παιδί... Του Χρήστου Αναγνώστου
40 χρόνια πάνκηδες έχουν ...ψήσει (δισκογραφήσει δηλαδή). Ο Μίλτος Τσίπτσιος σε μια εξαντλητική παρουσίαση της δισκογραφίας των αειθαλών Καναδών
Όπου ο Στυλιανός Τζιρίτας ξεσκεπάζει μια απάτη αλλά συγχρόνως συστήνει και έναν εξαιρετικό μάλλον ξεχασμένο δίσκο
Είναι άραγε εφικτό ν' αντιμετωπίσεις καινούργιο δίσκο αγαπημένου σχήματος με αποστασιοποίηση, αποκόπτοντάς τον από το παρελθόν (του και σου); Αρνητική είναι η έμμεση απάντηση της Μαρίας Φλέδου
Ένα οδοιπορικό στην Ισλανδία, αυτή την μουσικοφιλική ουτοπία ενός γεωγραφικού παγανιστικού μυστικισμού. Οδηγός η Νάνσυ Σταυρίδου
Από την παρωδία στην ωδή μπορεί να είναι σύντομος ο δρόμος. Του Άρη Καραμπεάζη
Η Θέμις ενίοτε έχει και ...μουσικά κέφια. Τραγούδια που μας μεταφέρουν (ευτυχώς) νοερώς στις δικαστικές αίθουσες. Από την μαχόμενη συντάκτρια Μαριάννα Βασιλείου
Μια μουσική επιστροφή στα χρόνια που "πηγαίναμε μαζί σχολείο". Για άλλους εφιάλτης, για άλλους νοσταλγική αναπόληση...
Παλιά και κλασική καλοκαιρινή συνήθεια οι γρίφοι και τα κουίζ. Ελληνικός κινηματογράφος, παλιός και καλός αλλά και νεότερος, οι μουσικές και τα τραγούδια του, είναι το θέμα σε αυτό, το οποίο επιμελήθηκε ο Αντώνης Ξαγάς
Με τον τρόπο του έχει παίξει έναν διόλου αφανή, ενίοτε και καθοριστικό ρόλο στη μουσική (και όχι μόνο) ιστορία. Του άξιζε λοιπόν ένα ειδικό αφιέρωμα. Του Αντώνη Ξαγά
Η ουσία των αρχέτυπων του γοτθικού ροκ σε μια συλλογή 20 τραγουδιών. Πέρα από συνήθη στερεότυπα και χωρίς τη λέξη ..."νυχτερίδα". Tου Άρη Καραμπεάζη
Εφηβικό απωθημένο, δεινόσαυροι, "δημόσιοι υπάλληλοι του μέταλ"; Η Ελένη Φουντή βάζει πολλά πράγματα και φυσικά ...δίσκους στη θέση τους. Ειδικά τους πιο υποτιμημένους του συγκροτήματος
Δυνατά, πιο δυνατά, μέχρι την ...παραμόρφωση. Ένα κατά κυριολεξία "εφετζίδικο" ιστορικό στις ρίζες του fuzz από τον Σταύρο Σταυρόπουλο
Ένα soundtrack φτιαγμένο από τις "πειραματικές-ακραίες" επιλογές των συντακτών και καλεσμένων του MiC. Πλησιάστε με αυτιά (και μυαλά) ανοιχτά.
Σελίδες | Σελίδες
|
