Μέρη φορτισμένα από πολλή ιστορία, με συγκρούσεις, μετακινήσεις και διασταυρώσεις. Που αποτυπώνονται και στην μουσική. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
ΘΕΜΑΤΑ
Κτήρια (τη μέρα) και μουσικές (τη νύχτα) σε ένα οδοιπορικό και... ηχοπορικό της Ελένης Φουντή
Γερός τελικά ο σπόρος του πανκ, έχει φυτρώσει και σε μέρη αναπάντεχα. Με τα ίδια κιόλας ζητήματα. Της Ελένης Φουντή
Πιθανότατα έτσι ξεκίνησε η μουσική, με το πιο αρχετυπικό και αρχέγονο όργανο: τη φωνή. Μια συλλογή 'αυστηρά a capella', όπως λέει και η λεζάντα στο σκιτσάκι
Πέραν των ειδολογικών χαρακτηρισμών (που ενίοτε είναι και μεταχρονολογημένοι), μας μένουν τα τραγούδια. Είτε άγνωστα είτε ... πολύ άγνωστα. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Μια περιήγηση στην μητρόπολη των απανταχού χίψτερ, σε ένα παράξενο άθλημα, στην ιστορία του και το παρόν του. Έχει και μουσική... Του Αντώνη Ξαγά
Με αφορμή τα εγκαίνια της πρεσβείας των ιστορικών αυτών βασιλείων αυτών στην Αθήνα στις 11 & 12 Οκτωβρίου, ο Νικόλας Μαλεβίτσης καταθέτει τα διαπιστευτήρια τους.
Από το Ηρώδειο μέχρι την δισκοθήκη, ένα αφιέρωμα του Αντώνη Ξαγά με δυνητικό υπότιτλο "η υψηλή τέχνη της ελαφρότητας" (ή μήπως 'ελαφρολαϊκότητας';).
Διασκευές μπορεί να υπάρξουν και σε λογοτεχνικά κείμενα. Μια απόπειρα. Του Αντώνη Ξαγά
Δύο φετινοί συνεργατικοί δίσκοι είναι η αφορμή για μια ματιά στο παρελθόν ενός μουσικού που όλη του η πορεία είναι μια συνάντηση. Του Κώστα Καρδερίνη
Λέξεις, ταυτότητες, πολλές πολλές 'τοξίνες' αλλά κι ένας αθέατος αλλά πάντοτε παρόν ελέφαντας... Του Αντώνη Ξαγά
Σαν να κοιτάς παλιές φωτογραφίες αγαπημένου προσώπου και να προσπαθείς να αναγνωρίσεις μελλοντικά χαρακτηριστικά. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Οι δρόμοι της Ανατολής στην σειρά των ηχητικών αφιερωμάτων του Βασίλη Παπαδόπουλου παίρνουν φόρα-ανηφόρα προς ένα από τα πιο ιστορικά και πολύπαθα βουνά
Ο Νικόλας Μαλεβίτσης μιλάει με Άννα-Μαρία Ράμμου, Σοφία Ζαφειρίου, Will Guthrie και με τους διοργανωτές του χανιώτικου φεστιβάλ πειραματικής μουσικής
Αμερική Αμερική, είσαι μια χώρα... γοτθική. Ένα αφιέρωμα της Ελένης Φουντή σε μια σειρά σχημάτων και δίσκων σκοτεινής americana (με την πολύ ευρεία έννοια του όρου)
Με επίκεντρο έναν δίσκο της πτωτικής τους περιόδου, ο Άρης Καραμπεάζης, ως παιδί του '78 κι αυτός, αποτιμά και λέει όλη την δική του αλήθεια για το ' συνομήλικο ' του συγκρότημα
Όπως το είχαν διατυπώσει οι ρομαντικοί, ex oriente lux, φως εξ ανατολής . Και μουσική. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Δεν αποτελεί (και δεν έπρεπε πια) ν' αποτελεί είδηση η γυνακεία συμμετοχή σε ένα ροκ συγκρότημα. Ωστόσο στην ιστορική προοπτική έχει ακόμη νόημα μια ξεχωριστή αναφορά. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Έχει γραφτεί ευφυώς ότι η κολλεκτίβα αυτή έχει ηχογραφήσει περισσότερη μουσική απ' όση μπορεί να διαχειριστεί ένας σώφρων νους. Ο Γιάννης Αβραμίδης ωστόσο το αποπειράται με ένα κείμενο και μια ηχητική συλλογή
Από τους τελευταίους εκφραστές ενός γνήσια πολυπολιτισμικού βορειοαφρικάνικου πνεύματος. Του Δημήτρη Κάζη
Όλες και όλοι καντ-άδουν στα ιταλικά, με κιθάρα (ή και όχι) στο χέρι, σε καντσόνι παλιά και λιγότερο παλιά, γνωστά και λιγότερο γνωστά.
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές, ιστορίες, βιβλία, δίσκοι, ταινίες, άνθρωποι. Του Αντώνη Ξαγά
Για την σύγχρονη τζαζ, σαν την Νέα Υόρκη δεν έχει. Της Ελένης Φουντή
Ένα παιχνίδι είναι και το σκάκι, ένα παιχνίδι και η μουσική. Ενίοτε ζωής ή θανάτου. Του Αντώνη Ξαγά
Ένα μικρό αφιέρωμα στον μουσικογραφιά που επηρέασε μια ολόκληρη γενιά. Γράφουν, αποτιμούν, ξεπληρώνουν χρωστούμενα, θυμούνται και σκαλίζουν οι: Αντώνης Ξαγάς, Γιάννης Πλόχωρας, Δημήτρης Κάζης και Άρης Καραμπεάζης
Κι αν είμαι ρετρό, μη με φοβάσαι (με την επισήμανση ότι πλέον και τα 90s μπήκαν σε αυττή τη ζώνη). Του Βασίλη Παυλίδη
Η τζαζ είναι και ένα τρεντ της εποχής (ή μήπως των ηλικιών;). Από την υπερπληθώρα της παραγωγής ο Γιώργος Παπαδόπουλος προτείνει μια δεκάδα.
Κι αν δεν κερδίσαμε ποτέ δεκατριάρι, έμειναν αναμνήσεις και τραγούδια. Του Αντώνη Ξαγά
Σελίδες | Σελίδες
|
