Ένα αφιέρωμα του Βασίλη Παπαδόπουλου που μας συστήνει τη μουσική των Βερβερίνων της Βόρειας Αφρικής. Που ακούγεται πολύ πιο οικεία στ' αυτιά μας απ΄ όσο ίσως φανταζόμαστε...
ΘΕΜΑΤΑ
'Παντρεμένοι κι οι δυο' με συγκρότημα. Με Διαζύγιο. Με Παιδιά. Χωρίς Παιδιά. Αλλά και χωρίς βέρα. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
" Υπήρχαν στα ελληνικά 80s πειραματικές συνθέσεις μακριά από τις γνωστές και συμβατικές φόρμες;". Η συλλογή αυτή του Θάνου Σιόντορου είναι αψευδής μάρτυρας της θετικής απάντησης
Εν τω μεταξύ στο Βερολίνο... Σκέψεις και εικόνες του Γιάννη Αβραμίδη, με την νηφαλιότητα του μετά...
Οι βρετανικές μεταλλικές ταξιαρχίες αποβιβάζονται για άλλη μια φορά στα μέρη μας και με τούτη ως αφορμή ο Ηρακλής Ν. Κοκοζίδης θυμάται και νοσταλγεί την πρώτη γνωριμία
Οι ίδιοι δεν χρησιμοποιούν (πολλά) λόγια στην (ή για) τη μουσική τους. Εμείς όμως ως ακροάτριες όμως πώς αλλιώς μπορούμε να την επικοινωνήσουμε; Προσπαθεί η Μαριάννα Βασιλείου
Από μια άποψη μια συναυλία που 'στραβώνει' χαράσσεται ενίοτε πιο έντονα στην μνήμη... Του Τάσου Βαφειάδη
Στην αλυσίδα των ηχητικών αφιερωμάτων του Θάνου Σιόντορου προστίθεται η ελληνική μεν αγγλόφωνη δε ...βατοφορεμένη ποπ της δεκαετίας του '80
"Στη μουσική και στα λόγια της Patti Smith ακούς τη ζωή της". Και την δική μας... Της Μαριάννας Βασιλείου
Διαχρονικό το ερώτημα, κάτι που σημαίνει ότι δεν σηκώνει μία εύκολη απάντηση (αν υπάρχει κιόλας). Αξίζει ωστόσο που και που η προσπάθεια. Γιώργος Λεβέντης και Δημήτρης Κάζης πρωτολογούν (αλλά και δευτερολογούν) επί του θέματος...
Είναι η απάντηση; Είναι το ερώτημα; Παρηγοριά; Επικοινωνία; Δύσκολοι οι καιροί... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά.
Τι ακούνε οι ποδοσφαιριστές εκτός των τεσσάρων γραμμών του ασβέστη; 'Σκυλάδικα' θα ήταν η αυθόρμητη απάντηση, ωστόσο το κεφάτο και σκαμπρόζικο κείμενο του "αποδυτηριάκια" Παναγιώτη Αναστασόπουλου ασχολείται με τους ξένους
Η αλήθεια βρίσκεται στο ελληνικό πανκ. Γκέγκε; Μια ανθολόγηση από τον Θάνο Σιόντορο
Η προσωπική πινελιά (κυριολεκτική ή μη) και η έμμονη αναζήτηση του 'νέου' στην Τέχνη θεωρείται ένα υπέρτατο κι απόλυτο ζητούμενο στις μέρες μας. Μήπως όμως κυνηγάμε χίμαιρες; Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Το φαινόμενο είναι γνωστό και βγαλμένο από την ζωή: όταν ο πήχης των προσδοκιών μπαίνει ψηλά, υπάρχει ο κίνδυνος με περάσεις από... κάτω. Ο Παναγιώτης Αναστασόπουλος συλλέγει κάμποσες τέτοιες περιπτώσεις, όχι απαραίτητα τις πιο γνωστές.
Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του Βασίλη Παπαδόπουλου στο θρυλικό αλγερινό μουσικό ιδίωμα.
Έναν δίσκο πολυδιάστατης ηχητικής άποψης δίχως ρυτίδες από το ρινγκ του χρόνου ανακαλεί στο άρθρο του ο Παναγιώτης Σταθόπουλος.
Ήχοι σαν σκιές από τα 'σκοτεινά' ελληνικά 80s, κειμήλια μιας άλλης εποχής τόσο μακρινής και τόσο κοντινής συνάμα. Του Θάνου Σιόντορου
H Μαρία Φλέδου αφηγείται και αξιολογεί την μέχρι τώρα πορεία του συγκροτήματος που δείχνει να ξεφεύγει από απλά ένα ακόμη 'talk of the town' του indie μικρόκοσμου.
Ένα ελληνικό σχήμα 'φτιαγμένο από γκρίζο', το οποίο όμως ως γνωστόν βγαίνει σε πολλές αποχρώσεις. Μια παρουσίαση από τον Παναγιώτη Σταθόπουλο
Μπορεί οι αρχαίοι Ρωμαίοι να ήταν τρελοί, ωστόσο η επίδραση τους (αλλά και η γλώσσα τους) φτάνει μέχρι το σήμερα. Ο... Antonius Xagius κάθησε, άκουσε, έγραψε...
' Αχ, πού 'σαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος ' είχε γράψει ο ποιητής, υπό το πρίσμα αυτό έχουν πάντα ενδιαφέρον οι ιστορίες για τα πρώτα δειλά βήματα μεγάλων και γνωστών ονομάτων. Μια τέτοια ανασκάπτει στο κείμενό του ο Χάρης Συμβουλίδης
Οι ειδολογικές γραμμές στην μουσική ήταν πάντα συγκεχυμένες. Πόσο μάλλον όταν προστίθεται εθνικά επίθετα. Του Δημήτρη Κάζη
Ένα κείμενο για τον Mark Lanegan δεν θα μπορούσε παρά να είναι προσωπικό και βιωματικό. Η Μαριάννα Βασιλείου βάζει τις λέξεις η Χρύσα Οικονομοπούλου τις επιλογές των τραγουδιών
Μια γενιά "που είχε τόση ομορφιά", που όπλα δεν έπιασε παρά μόνο τις κιθάρες. Του Θάνου Σιόντορου
Ξανά αυτά τα 80s. Από την παλιά ντισκοτέκ στα σύγχρονα mixtape. Του Αντώνη Ξαγά
Ένα κείμενο αναγνωστικού προβληματισμού από τον Μιχάλη Βαρνά. Όπου η λέξη 'βιβλία' εύκολα αντικαθίσταται από τους 'δίσκους', χωρίς να χαθεί το νόημα
Όταν η Ιστορία (ξανα)γράφεται με αίμα, η τέχνη δεν μπορεί να μείνει σιωπηλή. Η Ελένη Φουντή συγκεντρώνει σε ένα κείμενο τις πρώτες αντιδράσεις
Ένα αφιέρωμα του Δημήτρη Κάζη ο οποίος δρόμο πήρε και σοκάκι δεν άφησε...
Μέσα στον θόρυβο και τον πολεμικό αχό των ημερών, από κάπου ακούγεται μουσική... Του Αντώνη Ξαγά
Σελίδες | Σελίδες
|
