Κι αν η μοίρα δεν τον άφησε να πάει πέραν την 9ης Συμφωνίας, άφησε μουσική παρακαταθήκη πολύ πέραν αυτής... Μέρος της ανιχνεύει και προτείνει o Γιώργος Λεβέντης
ΘΕΜΑΤΑ
Αφού στην γενέτειρά του την Βόννη χτύπησε το καμπανάκι της έναρξης των εορτασμών, την... σκυτάλη παίρνει τώρα με τον τρόπο του το MiC. Του Δημήτρη Κάζη
1 + 1 στα μαθηματικά κάνει (συνήθως!) 2, στην μουσική πολλές φορές και κάτι παραπάνω... Του Στέργιου Βολόγκα
Ένα από τα τελευταία φαλλοκρατικά οχυρά στον μουσικό κόσμο έπεσε με τρόπο... επικό. Και η Ελένη Φουντή μεταδίδει από τις επάλξεις
Αναστάσιος Μπαμπατζιάς... είπεν και ελάλησεν (εν προκειμένω έγραψεν) και αμαρτίαν ουκ έχει.
Μία διπλή κυκλοφορία η οποία ίσως μας κάνει να ξαναδούμε κάποιες ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου με νέο... αυτί. Του Στυλιανού Τζιρίτα
O Στυλιανός μας εισάγει στον αντισυμβατικό κόσμο του σπουδαίου Αμερικανού συνθέτη και παραθέτει την προσωπική του εμπειρία από προηγούμενη επίσκεψη του στην Αθήνα
H συναρπαστική ιστορία και μουσική μιας μοναχής (και πλέον αγίας) του 12ου αιώνα σε ένα οδοιπορικό του Αντώνη Ξαγά στον χρόνο, τον χώρο και τον ήχο
Άραγε ζήτησε ποτέ κάποιο από τα εκατοντάδες συγκροτήματα στα οποία έδωσε βήμα στην θρυλική εκπομπή του να πληρώσει ένα ...peel-όσημο; (κατά το παλιό "γκαλόσημο" των μπασκετικών). Του Μίλτου Τσίπτσιου
Η ECM κλείνει φέτος τα πενήντα της χρόνια, η δεκαετία μας οσονούπω κλείνει τα... δέκα, καλές αφορμές αμφότερες για την Ελένη Φουντή για μια κριτική ματιά προς τα πίσω
Ο Eno ήταν που είχε βγάλει κάποτε δίσκο με τίτλο "Μουσική για αεροδρόμια", ένας άλλος όμως πιο παραγνωρισμένος συνθέτης το είχε κάνει και κυριολεκτικά στην πράξη. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Και αν δεν βρούμε την λύση στο κείμενο του Άρη Καραμπεάζη που πιάνει και αναλύει όλη την δισκογραφία της Ιταλίδας συνθέτριας, τότε ίσως στην σκηνή του Sonar...
Τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας του Δημήτρη Κοργιαλά, η ιστορία φτάνει ως τις μέρες μας αλλά δεν τελειώνει εδώ. Η συνέχεια είναι ανοιχτή για όποιον θέλει να το "φιλοσοφήσει (ακόμη πιο) πολύ"
Από τον Καρτέσιο και τον Καντ έως τον Μαρξ και τον Νίτσε μας πηγαίνει στο δεύτερο μέρος του τριλογιακού του μουσικού οδοιπορικού ο Δημήτρης Κοργιαλάς
Από τα παλιά Δήθεν του Ρασούλη στους σημερινούς... δήθεν που "δεν είναι ο εαυτός τους". Του Αντώνη Ξαγά
...και μουσική μετά φιλοσοφίας. Μια τριλογία άρθρων του Δημήτρη Κοργιαλά η οποία πιάνει το νήμα, από που αλλού, από τους χρόνους προ Χριστού και από τους "σούπερ σταρ" της αρχαίας Ελλάδας
Πόσο διαφορετικά άραγε αντιλαμβάνεται ο σημερινός σου εαυτός ένα παλιότερο αγαπημένο άκουσμα; Ο Γιάννης Αβραμίδης αποπειράται την αναμέτρηση με τους Bardo Pond.
Αγαπημένες παιδικές μνήμες, οπτικές αλλά και ηχητικές, αποκτούν ονόματα και επώνυμα. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Κι αν δεν βρείτε βιβλίο που θα σας κινήσει το ενδιαφέρον, μπορεί να διαλέξετε αντ' αυτού ...νησί. Του Χρήστου Αναγνώστου
Ακούγοντας ...βιβλία και διαβάζοντας δίσκους. Ένα κουίζ του Αντώνη Ξαγά
Νόμος - Δίκαιο, σημειώσατε άσο. Μια ιστορία για ένα τραγούδι (φευ) πάντα επίκαιρο. Του Τάσου Βαφειάδη
Με αφορμή την συναυλία ξεσκονίσαμε κάμποσους παλιούς δίσκους, ευκαιρία είναι όμως να ανοίξουμε και κα'να βιβλίο. Της Μαριάννας Βασιλείου
Μετά από αυτό το κείμενο του Άρη Καραμπεάζη δεν χρειάζεται να διαβάσετε τίποτε άλλο για τον οριακό αυτό δίσκο των Cure. Μέχρι την επόμενη επέτειό του τουλάχιστον...
Σχετικά βατά φαίνονται τα θέματα των εξετάσεων στο μάθημα "Ειδικά Κεφάλαια Κιουρολογίας". Του Αντώνη Ξαγά
Για τα πάντα έχουν γραφτεί τραγούδια, γιατί όχι και για τις εκλογές; Ένα αφιέρωμα (μετά μουσικής συνοδείας) του Αντώνη Ξαγά
Σπαρταριστά επεισόδια από την ζωή μιας δικαστικής αντιπροσώπου. Της Μαριάννας Βασιλείου
Σαν την τζαζ στον λόφο της Σάνης δεν έχει... (ναι στην Χαλκιδική βρίσκεται και αυτός). Του Κώστα Καρδερίνη
Ενόσω συνομιλούσε ξανά με κείνον τον Βραζιλιάνο μαγαζάτορα σπανίων δίσκων, έπαιζε τη νέα του ανακάλυψη απ' τη Ρωσία κι αγόραζε ένα CD απ' το Κουβέιτ! Ω μπαμπά, πόσο πολύ ποπ έφτασε να γίνει ο κόσμος σου! Του Πάνου Πανότα
"Συγχώρα με που φεύγω" είναι ο επίσημος τίτλος ενός από τα πιο αγαπητά του τραγούδια (κι ας το θυμόμαστε εμείς αλλιώς). Ένα κείμενο του Άρη Καραμπεάζη για έναν σεμνό "αισθηματία"...
Ένα οδοιπορικό σε χρόνο και χώρο, σε ήχους και εικόνες. Του Αντώνη Ξαγά
Σελίδες | Σελίδες
|
