Το φαινόμενο είναι γνωστό και βγαλμένο από την ζωή: όταν ο πήχης των προσδοκιών μπαίνει ψηλά, υπάρχει ο κίνδυνος με περάσεις από... κάτω. Ο Παναγιώτης Αναστασόπουλος συλλέγει κάμποσες τέτοιες περιπτώσεις, όχι απαραίτητα τις πιο γνωστές.
ΘΕΜΑΤΑ
Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του Βασίλη Παπαδόπουλου στο θρυλικό αλγερινό μουσικό ιδίωμα.
Έναν δίσκο πολυδιάστατης ηχητικής άποψης δίχως ρυτίδες από το ρινγκ του χρόνου ανακαλεί στο άρθρο του ο Παναγιώτης Σταθόπουλος.
Ήχοι σαν σκιές από τα 'σκοτεινά' ελληνικά 80s, κειμήλια μιας άλλης εποχής τόσο μακρινής και τόσο κοντινής συνάμα. Του Θάνου Σιόντορου
H Μαρία Φλέδου αφηγείται και αξιολογεί την μέχρι τώρα πορεία του συγκροτήματος που δείχνει να ξεφεύγει από απλά ένα ακόμη 'talk of the town' του indie μικρόκοσμου.
Ένα ελληνικό σχήμα 'φτιαγμένο από γκρίζο', το οποίο όμως ως γνωστόν βγαίνει σε πολλές αποχρώσεις. Μια παρουσίαση από τον Παναγιώτη Σταθόπουλο
Μπορεί οι αρχαίοι Ρωμαίοι να ήταν τρελοί, ωστόσο η επίδραση τους (αλλά και η γλώσσα τους) φτάνει μέχρι το σήμερα. Ο... Antonius Xagius κάθησε, άκουσε, έγραψε...
' Αχ, πού 'σαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος ' είχε γράψει ο ποιητής, υπό το πρίσμα αυτό έχουν πάντα ενδιαφέρον οι ιστορίες για τα πρώτα δειλά βήματα μεγάλων και γνωστών ονομάτων. Μια τέτοια ανασκάπτει στο κείμενό του ο Χάρης Συμβουλίδης
Οι ειδολογικές γραμμές στην μουσική ήταν πάντα συγκεχυμένες. Πόσο μάλλον όταν προστίθεται εθνικά επίθετα. Του Δημήτρη Κάζη
Ένα κείμενο για τον Mark Lanegan δεν θα μπορούσε παρά να είναι προσωπικό και βιωματικό. Η Μαριάννα Βασιλείου βάζει τις λέξεις η Χρύσα Οικονομοπούλου τις επιλογές των τραγουδιών
Μια γενιά "που είχε τόση ομορφιά", που όπλα δεν έπιασε παρά μόνο τις κιθάρες. Του Θάνου Σιόντορου
Ξανά αυτά τα 80s. Από την παλιά ντισκοτέκ στα σύγχρονα mixtape. Του Αντώνη Ξαγά
Ένα κείμενο αναγνωστικού προβληματισμού από τον Μιχάλη Βαρνά. Όπου η λέξη 'βιβλία' εύκολα αντικαθίσταται από τους 'δίσκους', χωρίς να χαθεί το νόημα
Όταν η Ιστορία (ξανα)γράφεται με αίμα, η τέχνη δεν μπορεί να μείνει σιωπηλή. Η Ελένη Φουντή συγκεντρώνει σε ένα κείμενο τις πρώτες αντιδράσεις
Ένα αφιέρωμα του Δημήτρη Κάζη ο οποίος δρόμο πήρε και σοκάκι δεν άφησε...
Μέσα στον θόρυβο και τον πολεμικό αχό των ημερών, από κάπου ακούγεται μουσική... Του Αντώνη Ξαγά
Οι μουσικοί σπόροι από το Νησί μεταφυτεύονται στα μέρη μας με έναν « οριακά γραφικό, μα τόσο γλυκό ταυτόχρονα τρόπο ». Οικεία ακούσματα ακόμη κι όταν δεν τα έχεις ξανακούσει. Του Θάνου Σιόντορου
Μετά από τόσα χρόνια τι μένει να ειπωθεί; Να ξαναθυμηθούμε (ή να μάθουμε) όσα είχαν ειπωθεί... Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Αν και ξεκίνησε με τραγούδι με τίτλο "Fallin'", η πορεία της διόλου τέτοια δεν ήταν. O Χάρης Συμβουλίδης την καταγράφει δίσκο τον δίσκο, σε ένα άρθρο του μεγέθους, της λεπτομέρειας και του κριτικού σεβασμού που αρμόζει στον 'τίτλο' της
Μια ανίχνευση της ιστορίας του 'τραγουδιού από τ' Αλγέρι' (και όχι μόνο) πέρα από τους εξωτισμούς των ΄γλυκών αφρικάνικων σκοπών. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Με.. έξι όργανα μονάχα προέκυψαν τόσοι δίσκοι, συνεργασίες και επιπλέον ένα βιβλίο. Ο Γιάννης Αβραμίδης συνοψίζει με προσωπική ματιά την πορεία αυτού του ξεχωριστού μουσικού
Όλο και κάποια μνημονική χορδή μπορεί να ταλαντωθεί… Ειδικά εκεί στα τελευταία -άντα (ή τα πρώτα -ήντα). Του Αντώνη Ξαγά
50 χρόνια ακριβώς μετά από μια Κυριακή, που ποιος το περίμενε πως θα ‘ταν Κυριακή. Του Τάσου Βαφειάδη
Με μια κατάδυση στην... swinging Αθήνα της δεκαετίας του '60 ο Θάνος Σιόντορος ξεκινάει μια σειρά από συλλογές αναδίφησης της ελληνικής μουσικής των τελευταίων δεκαετιών. Με το αυτί του DJ για την αγάπη του ακροατή και την χαρά της ανακάλυψης
Τι βιογραφικά είναι τούτα; Ενάντια λέει σε καθεστώς, νόμους, συνήθειες, έθιμα... Είστε σίγουρα μουσικοί ή θα μπλέξουμε; Του Πάνου Πανότα
Ο Παναγιώτης Σταθόπουλος ιχνηλατεί την πορεία του γαλλικού αυτού σχήματος, τόσο ευμετάβλητης και ποικιλόμορφης που θέτει μεγάλες προκλήσεις στην περιγραφή της
Όπου μουσική, ποδόσφαιρο, ιστορία και πολιτική διαπλέκονται με την οπαδική αγάπη. Του Αντώνη Ξαγά
Η Ελένη Φουντή μας συστήνει δισκογραφικά μια νέα πολυτάλαντη κοντραμπασίστρια η οποία καταφέρνει να συνδυάζει τον τζαζ αυτοσχεδιασμό, την ακαδημαϊκότητα και την ζωντάνια της σκηνής
Θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει και πριν από 35-40 χρόνια. Είναι όμως απόλυτα σημερινός κι ας μην τον βρίσκετε στα δισκάδικα. Του Βασίλη Παυλίδη
Σελίδες | Σελίδες
|
