Σαν την τζαζ στον λόφο της Σάνης δεν έχει... (ναι στην Χαλκιδική βρίσκεται και αυτός). Του Κώστα Καρδερίνη
ΘΕΜΑΤΑ
Ενόσω συνομιλούσε ξανά με κείνον τον Βραζιλιάνο μαγαζάτορα σπανίων δίσκων, έπαιζε τη νέα του ανακάλυψη απ' τη Ρωσία κι αγόραζε ένα CD απ' το Κουβέιτ! Ω μπαμπά, πόσο πολύ ποπ έφτασε να γίνει ο κόσμος σου! Του Πάνου Πανότα
"Συγχώρα με που φεύγω" είναι ο επίσημος τίτλος ενός από τα πιο αγαπητά του τραγούδια (κι ας το θυμόμαστε εμείς αλλιώς). Ένα κείμενο του Άρη Καραμπεάζη για έναν σεμνό "αισθηματία"...
Ένα οδοιπορικό σε χρόνο και χώρο, σε ήχους και εικόνες. Του Αντώνη Ξαγά
Τον κάβο των 80s τα περισσότερα (χαρντ) ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας του '70 δεν τον πέρασαν αναίμακτα. Κάποια, στην αρχή τουλάχιστον, τα κατάφεραν καλύτερα... Του Στυλιανού Τζιρίτα
O Morrissey είναι το πρόσωπο των ημερών στην "λιμνούλα" της indie κοινότητας. Όχι μόνο επειδή είχε γενέθλια, ούτε επειδή βγάζει νέο δίσκο. Του Άρη Καραμπεάζη
…ηθοποιούς, αστροναύτες, ποδοσφαιριστές, συγγραφείς, πολιτικούς και μοντέλα που εκτόπισαν τους μουσικούς από τα εξώφυλλα των δίσκων τους. Του Μπάμπη Αργυρίου
O Στυλιανός Τζιρίτας αναλύει τις ηχητικές και πολιτισμικές συμπαραδηλώσεις ενός τραγουδιού τόσο πολυακουσμένου που είναι σχεδόν …άγνωστο.
«Ξεπερασμένο, ανυπόφορο, υπερτιμημένο». Μετά την πολιτική αγωγή τον λόγο έχει τώρα η υπεράσπιση. Κύριε Αναστάσιε Μπαμπατζιά σας ακούμε…
Μια εαρινή σύναξη μουσικών στην Θεσσαλονίκη του 1995. Θυμάται (με λίγη βοήθεια από τους συμμετέχοντες) ο Τάσος Βαφειάδης
Μένει ... Μένει μια αναπόφευκτη αίσθηση απώλειας μαζί με κάμποσους προβληματισμούς για το μέλλον της "μουσικοκριτικής". Του Αντώνη Ξαγά
Ο Στέργιος Βολόγκας συγκεντρώνει σε αυτό το αφιέρωμα καλλιτέχνες οι οποίοι μας συστήθηκαν με τρόπο ...ζωντανό
Και όταν η φράση "άκουσες τα Νέα του Prince;" είχε και μια άλλη διάσταση. Ο Στυλιανός Τζιρίτας επιστρέφει σε έναν δίσκο του "πρίγκηπα" που ποτέ δεν ακούστηκε όπως θα του άρμοζε
Πριν πέντε χρόνια ο Σίμος Μπάνσης είχε αποπειραθεί να πείσει τον Greg Sage να επιστρέψει στη δισκογραφία
Όταν το όνομα του Iggy μνημονεύεται σε τραγούδια άλλων. Ουχί επί ματαίω και ουχί μόνο ...pop. Του Σταύρου Σταυρόπουλου
Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς μπορεί να είναι τέκνο του κάμπου αλλά η έλξη του βουνού είναι ακατανίκητη. Μια προσωπική άποψη για το πολύφερνο εσχάτως Ηπειρώτικο τραγούδι.
Με εύφλεκτα υλικά, ιρλανδικής προέλευσης και κατασκευής, ασχολείται τούτη τη φορά ο βιογράφος του πανκ Μίλτος Τσίπτσιος
Τέλη δεκαετίας του '60 και η μουσική αρχίζει να αγριεύει για τα καλά... Του Στυλιανού Τζιρίτα
Ποιος είπε ότι έκλεισαν οι λογαριασμοί με το 2018; Της Ελένης Φουντή
Πέρα από μοδάτα και ανούσια παιχνίδια των κοινωνικών μέσων, τα δέκα χρόνια πάντως είναι ένα ικανό διάστημα για να κοιτάξεις με νέο μάτι έναν δίσκο. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Είναι η λέξη-καραμέλα των ημερών (και όχι μόνο). Δεν θα μπορούσε λοιπόν να μην έχει κάνει και μεγάλη ...τραγουδιστική καριέρα. Του Αντώνη Ξαγά
Ένας μουσικός τον οποίο νομίζουμε ότι τον ξέρουμε. Ισχύει όμως αυτό; Ή μήπως τον έχουμε απλά ταχτοποιήσει στο κουτάκι με τα στερεότυπα; Του Στυλιανού Τζιρίτα
Ο χρόνος τρέχει, αλλάζει, περνάει, κι αν δεν ξέρουμε τι είναι ακριβώς, εν τούτοις τον μετράμε. Ο Σταύρος Σταυρόπουλος και ο Αντώνης Ξαγάς μαζεύουν εδώ τραγούδια γραμμένα για στιγμές που "σταμάτησαν του ρολογιού οι δείκτες"
Χριστουγεννιάτικοι δίσκοι υπάρχουν εκεί έξω κυριολεκτικά για κάθε γούστο. Του Στέργιου Βολόγκα
Τελικά υπάρχει και τζαζ πέρα από τον ...Kamasi. Ο Γιώργος Παπαδόπουλος ξανοίγεται στο πέλαγος της σύγχρονης παραγωγής και επιλέγει.
Πως ποικίλουν οι απεικονίσεις του Ιησού, από γαλανομάτης στο Χόλυγουντ μέχρι μαύρος στις εκκλησίες της Αφρικής; Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό και με τον ιδρυτή της ...θρησκείας του ροκ εν ρολ. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Δεκέμβρης, εποχή λιστών και σχολίων επί των λιστών των άλλων, και η Μαρία Φλέδου δεν άφησε να της ξεγλιστρήσει η ευκαιρία να τσεκάρει live το Νο.1 του Rough Trade.
Θα ταίριαζε ίσως και τίτλος "στο γκαράζ ήχου των Fleshtones". Ο Στυλιανός Τζιρίτας συνεχίζει να ξεδιαλέγει από το παρελθόν δίσκους ιδιαίτερους. Όχι μόνο στο επίπεδο του περιεχομένου αλλά και εκείνο της παραγωγής.
O Άρης Καραμπεάζης γράφει (χωρίς ενοχές εννοείται) για το πιο ...άγνωστο θρυλικό συγκρότημα του ροκ και τον καλύτερο του δίσκο.
Αυτό το κείμενο ..δεν είναι μια τυπική κριτική. Κατά μία έννοια είναι κάτι παραπάνω, ίσως και ουσιωδέστερο. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Σελίδες | Σελίδες
|
