Με επίκεντρο έναν δίσκο της πτωτικής τους περιόδου, ο Άρης Καραμπεάζης, ως παιδί του '78 κι αυτός, αποτιμά και λέει όλη την δική του αλήθεια για το ' συνομήλικο ' του συγκρότημα
ΘΕΜΑΤΑ
Όπως το είχαν διατυπώσει οι ρομαντικοί, ex oriente lux, φως εξ ανατολής . Και μουσική. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Δεν αποτελεί (και δεν έπρεπε πια) ν' αποτελεί είδηση η γυνακεία συμμετοχή σε ένα ροκ συγκρότημα. Ωστόσο στην ιστορική προοπτική έχει ακόμη νόημα μια ξεχωριστή αναφορά. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Έχει γραφτεί ευφυώς ότι η κολλεκτίβα αυτή έχει ηχογραφήσει περισσότερη μουσική απ' όση μπορεί να διαχειριστεί ένας σώφρων νους. Ο Γιάννης Αβραμίδης ωστόσο το αποπειράται με ένα κείμενο και μια ηχητική συλλογή
Από τους τελευταίους εκφραστές ενός γνήσια πολυπολιτισμικού βορειοαφρικάνικου πνεύματος. Του Δημήτρη Κάζη
Όλες και όλοι καντ-άδουν στα ιταλικά, με κιθάρα (ή και όχι) στο χέρι, σε καντσόνι παλιά και λιγότερο παλιά, γνωστά και λιγότερο γνωστά.
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές, ιστορίες, βιβλία, δίσκοι, ταινίες, άνθρωποι. Του Αντώνη Ξαγά
Για την σύγχρονη τζαζ, σαν την Νέα Υόρκη δεν έχει. Της Ελένης Φουντή
Ένα παιχνίδι είναι και το σκάκι, ένα παιχνίδι και η μουσική. Ενίοτε ζωής ή θανάτου. Του Αντώνη Ξαγά
Ένα μικρό αφιέρωμα στον μουσικογραφιά που επηρέασε μια ολόκληρη γενιά. Γράφουν, αποτιμούν, ξεπληρώνουν χρωστούμενα, θυμούνται και σκαλίζουν οι: Αντώνης Ξαγάς, Γιάννης Πλόχωρας, Δημήτρης Κάζης και Άρης Καραμπεάζης
Κι αν είμαι ρετρό, μη με φοβάσαι (με την επισήμανση ότι πλέον και τα 90s μπήκαν σε αυττή τη ζώνη). Του Βασίλη Παυλίδη
Η τζαζ είναι και ένα τρεντ της εποχής (ή μήπως των ηλικιών;). Από την υπερπληθώρα της παραγωγής ο Γιώργος Παπαδόπουλος προτείνει μια δεκάδα.
Κι αν δεν κερδίσαμε ποτέ δεκατριάρι, έμειναν αναμνήσεις και τραγούδια. Του Αντώνη Ξαγά
Θα μπορούσε να είναι είχε κυκλοφορήσει, με τα ίδια ονόματα και πριν από... 40 χρόνια. Η καθιερωμένη συλλογή με την επιμέλεια του Βασίλη Παυλίδη.
Πως στηρίζεις πραγματικά μια αγαπημένη σου μουσικό; Σίγουρα όχι ακούγοντας και μοιράζοντας "δωρεάν" αλγοριθμικές (και μη) λίστες. Του Δημήτρη Πατσώνη
Ένας δίσκος που μοιάζει να έχει συντονιστεί με το πνεύμα της εποχής. Μια ακόμη απόπειρα προσέγγισης. Της Ροζίτας Σπινάσα
Μία ανοιχτού φάσματος επανεπίσκεψη -σε 11 μέρη- στη μουσική μιας από τις σπουδαιότερες μπάντες που υπήρξαν ποτέ. Του Θάνου Σιόντορου
Από το σανίδι μέχρι τη σκηνή δεν είναι μακρύς ο δρόμος. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια... Σήμερα
Μια σύγχρονη δισκογραφική η οποία αποδεικνύει στην πράξη ότι η πολυσυλλεκτικότητα και η επιλεκτικότητα δεν είναι ασύμβατες έννοιες. Σκαλίζει στον κατάλογό της ο Θάνος Σιόντορος
(Not) licensed to... play. Όταν οι πολιτικοί αυθαιρετούν και οι μουσικοί αντιδρούν. Του Τάσου Βαφειάδη
Ο μετατροπέας κατέστη ο ειδικής εκπαίδευσης τεχνίτης-σύμβολο του 21ου αιώνα. Κάποιες αξέχαστες φορές είναι και μουσικοσυνθέτης. Του Πάνου Πανότα
Δίσκο δίσκο τον καημό, τον πόνο και το βάσανό της. Μετράει και (συμ)πάσχει ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
Ως γνωστόν, και κάλλη έχει και ομορφιά έχει, στον κόσμο δεν είναι άλλη... μόνο συναυλίες (και μετρό) δεν έχει. Του Τάσου Βαφειάδη
Πέρασαν 50 χρόνια από τα τελευταία λόγια του ζωγράφου (εκείνα που...μελοποίησε και ο McCartney), πολλά τα επίθετα της αποθέωσης (ενίοτε και του αντιθέτου), το δύσκολο ωστόσο είναι να εξηγήσεις το "γιατί". Μια απόπειρα του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Δεν βγαίνουν πια τέτοιοι... τραγουδιστές ποδοσφαιριστές όπως παλιά. Του Αντώνη Ξαγά
Όταν οι μουσικοί μας δείχνουν τα δόντια τους. Κατά κυριολεξία. Ένα πρωτότυπο αφιέρωμα του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
'Viva Sahara' άρθρο-αφιέρωμα και συλλογή με την επιμέλεια του Βασίλη Παπαδόπουλου.
Ένα ευαίσθητο θέμα σε μια ιστορική προοπτική με απολήξεις στο παρόν. Του Αντώνη Ξαγά
Σελίδες | Σελίδες
|
