Μουσικές ηλικίας 200 και 300 ετών, οι οποίες όμως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο φτάνουν και μέχρι τη σύγχρονη ποπ. Ο Αντώνης Ξαγάς θυμάται και σχολιάζει τριάντα χαρακτηριστικά (και μη) δείγματα.
ΘΕΜΑΤΑ
Ένα ακόμη σχήμα που "πειράζει" την παράδοση. Του Στέργιου Βολόγκα
Για να δούμε τώρα πόσοι προσέχετε και τι λένε τα τραγούδια που σας αρέσουν. Ένα κουίζ του Μπάμπη Αργυρίου.
Στις πίσω σελίδες του ίντυ ροκ των 90s αναζητά σωτηρία ο Γιάννης Αβραμίδης
Ο ακάματος σκαπανέας Μίλτος Τσίπτσιος συνεχίζει την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης του πανκ
Για την επανάσταση δεν χρειάζεται αιτία, κατά την παλιά ταινία. Για μια διασκευή όμως; Του Στέργιου Βολόγκα
Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια... Ή κάπως έτσι. Φευγιά που άλλαξαν την ιστορία αγαπημένων συγκροτημάτων του Γιώργου Κοτσώνη
Ο Στέργιος Βολόγκας σκαλίζει την ελληνική δισκοθήκη του πατέρα και διαλέγει. Χωρίς να πατήσει όμως το play...
Κάποτε ο Σίμος Μπάνσης προβληματίζονταν αν θα παίξει στην πρώτη εκπομπή του μόνο ένα τραγούδι του Grant Hart και κανένα άλλο
Εντάξει, διασκευές θυμόμαστε όλοι, είναι πολλές, είναι και της μόδας. Διασκευές όμως ολόκληρων δίσκων; Αν δυσκολεύεστε στην απάντηση, το άρθρο του Στέργιου Βολόγκα αποτελεί έναν καλό οδηγό.
Διαβάζοντας κείμενα σαν αυτό της Μαρίας Φλέδου για τους Ride αναρωτιέσαι αυθόρμητα τι να σημαίνει άραγε να γράφεις για τη μουσική "αντικειμενικά". Στον σεγόντο σχολιασμό ο Άρης Καραμπεάζης
Σε μια χαοτική ψηφιακή εποχή, ο καθένας έχει ελευθερία να φαντάζεται το μέλλον όπως θέλει. Του Στέργιου Βολόγκα
Ένα κουίζ-δοκιμασία, όχι μόνο για του "'60 τους εκδρομείς". Του Αντώνη Ξαγά
Η λογοκρισία δεν τελείωσε το ...73 (sic). Ούτε καν το 1981. Ο Τάσος Βαφειάδης εξετάζει το μελανό μεταπολιτευτικό της ιστορικό. Χωρίς λογοκρισίες
Όταν ένας δίσκος σε συγκινεί με μια ...χρονοκαθυστέρηση. Του Στέργιου Βολόγκα
Lazing on a ...Σάνη φεστιβάλ. Και τούτο το καλοκαίρι. Του Κώστα Καρδερίνη
Άρκεσαν 3 μόνο κυκλοφορίες για να ωθήσουν τον Άρη Καραμπεάζη να γράψει 2029 λέξεις για αυτό το λέιμπελ. Κάτι το ιδιαίτερο πρέπει να υπάρχει εδώ...
Μύρισε καλοκαιράκι και ο Αντώνης Ξαγάς πάει από νησί σε νησί. Νοερά, με τραγούδια, γιατί από άδεια ακόμη γιοκ...
Είναι ίσως το πιο πολυτραγουδισμένο (και πολυφορεμένο) χρώμα. Τούτη είναι η ιστορία ενός από τα παλαιότερα κομμάτια για αυτό. Του Τάσου Βαφειάδη
Ο Γιώργος Κοτσώνης θυμάται δύο αδικημένα γκρουπ των 80s. Προσοχή, ο τίτλος είναι παραπλανητικός!
"Σ' έχω ακούσει κάπου, κάπου σε ξέρω" θα πείτε ίσως για τα περισσότερα από τα τραγούδια που επιλεγεί να θυμηθεί ο Στέργιος Βολόγκας.
I want to be a part of it, East Village, East Village (κι ας μην βγαίνει η ρίμα στο τραγούδι του Sinatra). Του Δημήτρη Κάζη
Λέτε να 'ρθει κάποτε η ώρα που θα δούμε και "Έδρα Πανκολογίας και DIY Ερευνών"; Του Πάνου Πανότα
Κάθε άλλο παρά σπατάλη νιότης θεωρεί ο Στέργιος Βολόγκας το χρόνο που διέθεσαν οι Βρετανοί για τη δημιουργία της μουσικής τους
Ένα ταξίδι σε μια εποχή που φαντάζει αθώα και ανέμελη. Ήταν όμως; Του Αντώνη Ξαγά
Κάποτε τραγουδήθηκαν από εκατομμύρια χείλη. Πόσοι τα θυμούνται σήμερα; Του Αντώνη Ξαγά
Η Μαρία Φλέδου γράφει για μια σχέση η οποία κρατάει 26 ολάκερα χρόνια. Και ακόμη μετράει...
Η βιογραφία και η δισκογραφία τους: Από το "Police Story" του 1981 ως το "Idiot Nation" του 2004. Του Μίλτου Τσίπτσιου
10 χρόνια έκλεισε η γιορτή των δισκοπωλείων στην οποία όλοι εμείς οι μουσικόφιλοι είμαστε οι βασικοί καλεσμένοι. Μήπως όμως έχουμε γίνει το "μενού"; Του Μάνου Μπούρα
Αν αυτή ...υπάρχει τελικά. Αυτή δεν ήταν η αιώνια στερεότυπη δημοσιογραφική ερώτηση; Του Αντώνη Ξαγά
Σελίδες | Σελίδες
|
