Καμιά φορά και η μουσική περνάει κι αυτή από το στομάχι. Ένα αφιέρωμα - πλήρες γεύμα του Αντώνη Ξαγά
ΘΕΜΑΤΑ
Η 4AD είναι ζωντανή και δραστήρια ακόμη και σήμερα. Κάποτε όμως ήταν και κάτι παραπάνω από αυτό... Ένα νοσταλγικό κείμενο του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Spoiler alert! Κείμενο της Ελένης Φουντή που αποκαλύπτει την υπόθεση της θρυλικής τετραλογίας. Και φυσικά θα ήταν τουκανισμός αν δεν ασχολούνταν και με τον ίδιο τον δημιουργό και τις αμφιλεγόμενες σκιές που έχουν μείνει στο έργο του
Μουσική παραγωγή υπήρχε την χρονιά του 1821. Μουσικοκριτική όμως; Ένα... χειρόγραφο-ανακάλυψη του Αντώνη Ξαγά το οποίο φιλοδοξεί να ξαναγράψει (ή να παραχαράξει;) την ιστορία
Ένα αφιέρωμα του Χάρη Συμβουλίδη το οποίο μας ταξιδεύει από το Μαίναλο μέχρι την Αϊτή και από το δημοτικό μέχρι το μέταλ και την ποπ.
Η ιστορία του αφανούς φιλέλληνα, που βοήθησε με τη μουσική και τις ιδέες του την επανάσταση και πέθανε στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Του Μπάμπη Αργυρίου
Ένας μουσικός που αποτυπώνει την ζωή του σε νότες και την εκθέτει στον κόσμο. Ο Χάρης Συμβουλίδης παρακολουθεί, αναλύει και αξιολογεί την δεκαετή, διόλου γραμμική, πορεία του.
H διαχρονικότητα ως έννοια συλλογική ή ατομική; Απάντηση προσπαθεί να δώσει ο Παναγιώτης Αναστασόπουλος μέσα από έναν δίσκο που αγαπήθηκε στα μέρη μας, έστω και ετεροχρονισμένα
Η καταστατική, ίσως και δονκιχωτική (όπως γράφει και ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς) επικοινωνιακή συνθήκη ενός φανζίν είναι η έκφραση του διαφορετικού, του ιδιοσυγκρασιακά προσωπικού
Μουσική και ουσίες: Ντόπινγκ έμπνευσης ή μυθοποιημένος ψευδορομαντισμός. Μια ισορροπημένη προσέγγιση του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Μια λίαν ιδιοσυγκρασιακή ανασκόπηση μιας 27ετούς παραγωγής. Κάθε χρονιά και δίσκος, κάθε δίσκος και σχόλιο από τον Γιάννη Αβραμίδη
Μια εντελώς διαφορετική οπτική στην "guilty pleasure" προσέγγιση της μουσικής. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Μια ψηφιακή συλλογή της 1tracktape με σύγχρονα και αποκλειστικά έργα από 22 Έλληνες δημιουργούς της ‘’πειραματικής’’ μουσικής σκηνής. Του Δημήτρη Τσιρώνη
Σας ευχαριστούμε, κυβερνώντες, που σκέφτεστε πάντα πριν από μας για μας, και δεσμευόμαστε πως θα ανταποδώσουμε! Κλαπ, κλαπ, κλαπ... Του Πάνου Πανότα
Ο Μίλτος Τσίπτσιος αφηγείται και σχολιάζει με τον τρόπο του, δίσκο-δίσκο, μέλος-μέλος, την πορεία ενός συγκροτήματος, από τα πρώτα που έφεραν το πανκ δίπλα στην "τρισκατάρατη" λέξη ποπ
Μισός αιώνας πέρασε, ο δίσκος έχει πάρει την στάμπα του 'κλασικού' και μπαίνει σε λίστες, ωστόσο συνεχίζει να ακτινοβολεί, να επηρεάζει, ακόμη και να διχάζει... Της Ελένης Φουντή
Η ύπαρξη αυτού που αποκαλούμε "δυτικός πολιτισμός" στον 20ο αιώνα θα ήταν αδιανόητη δίχως την συμβολή των Εβραίων, της μουσικής συμπεριλαμβανομένης. Ο Δημήτρης Κάζης εστιάζει την ματιά του σε μια καθοριστική για αυτήν φέτα χρόνου και χώρου
Brendan Perry - Lisa Gerrard σημειώσατε 2. Η ιστορία του σχήματος από μια... συγκρουσιακή σκοπιά. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Ένα άρθρο του Χάρη Συμβουλίδη το οποίο μας μεταφέρει έναν αιώνα πίσω. Και με έναν έμμεσο τρόπο θέτει ένα μέτρο σεμνότητας (έως και ματαιότητας) σε κάθε λόγο περί 'διαχρονικότητας'
Σε φοβερό timing κυκλοφορεί τις προσεχείς ημέρες το δεύτερο (δύσκολο;) βιβλίο του δικού μας Τάσου Βαφειάδη με "Ιστορίες από την μουσική πλευρά της ζωής". Μία από αυτές προδημοσιεύουμε σήμερα, η οποία θα μας μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο, μια άλλη εποχή
Ο Στυλιανός Τζιρίτας προσεγγίζει το για πολλούς αλήστου μνήμης "Zooropa" μέσα από μια ευρύτερη οπτική και ένα πρωτότυπα εύστοχο πλαίσιο.
Ποτέ δεν είναι αργά για μια αποκατάσταση... Οι Toto (και πιο συγκεκριμένα ο πρώτος τους δίσκος) μπαίνουν στο αναλυτικό στόχαστρο του Στυλιανού Τζιρίτα
Τίμιοι και επίμονοι εργάτες στον 'συνωστισμό' του indie rock (και όχι μόνο). Ο Χάρης Συμβουλίδης ιχνηλατεί και σχολιάζει την μακρά πορεία τους
Μια ματιά του Δημήτρη Τσιρώνη σε ξεχασμένες σελίδες της ελληνικής μουσικής ιστορίας
Η πορεία των Autechre σε μια δεκαετία μέσα στην οποία έκοψαν κάβους για αλλού... To ζήτημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πόσοι ακολουθούν. Η Ελένη Φουντή το κάνει και αποτιμά δίσκο το δίσκο...
Ένα ερώτημα το οποίο τίθεται επιτακτικά με διάφορους τρόπους και από διάφορα χείλη. Και δεν έχει καμία σχέση με... κορονογιούς. Του Κώστα Καρδερίνη
Τα πρώτα 20 είναι τα δύσκολα. Τα επόμενα είναι τα ακόμη πιο δύσκολα... Του Αντώνη Ξαγά
Ο Στυλιανός Τζιρίτας γράφει για τον πιο επιτυχημένο εμπορικά αλλά και τον πιο αμερικάνικο πατριωτικά δίσκο του "Αφεντικού".
Ένας εύκολα κακεντρεχής μπορεί να έλεγε ότι η Αλεξίου... μεταμφιέστηκε σε ηθοποιό. Η εύκολη κακεντρέχεια όμως είναι πάντοτε κι εξ ορισμού άδικη (ακόμη κι όταν πατάει σε κάποιο δίκιο). Του Χάρη Συμβουλίδη
Με αφορμή έναν δίσκο, λίγα λόγια του Στυλιανού Τζιρίτα για έναν μουσικό ο οποίος στα μέρη μας συνάντησε από αδιαφορία μέχρι και καταφρόνια.
Σελίδες | Σελίδες
|
