Baby, we will make you sweat. We will beat you, we will rock you, we will funk you. Του Θάνου Σιόντορου
ΘΕΜΑΤΑ
Το δεύτερο μέρος με τις κυκλοφορίες της νεολαίας. Τα παιδιά των Stranglers, Pere Ubu, Suicide, Flipper αλλά και οι γονείς τους. Του Βασίλη Παυλίδη
Εξαιρετική καταγραφή - ταξινόμηση των κυκλοφοριών της χρονιάς. Τα παιδιά του Elvis και του Cliff, εκπρόσωποι του kraut, του metal, της soul κλπ. Του Βασίλη Παυλίδη
Το γκρουπ που μέσα σε δέκα χρόνια κάλυψε την απόσταση punk χαβαλές - αδιάφορο mainstream rock. Του Μίλτου Τσίπτσιου
Ο τελικός των πανκ μαραθωνοδρόμων. Ο Greg Sage εγκατέλειψε στα 10:27. Ο Henry Rollins ίσα που πλασαρίστηκε στη δεκάδα. And the winner is... Του Μίλτου Τσίπτσιου
Δεν είναι μόνο καλός περφόρμερ, είναι φαινόμενο. Ο Άρης Καραμπεάζης αποκρυπτογραφεί το dna του.
Η αποθέωση της έμπνευσης και του καλού γούστου. Του Σεραφείμ Διακουράκη
Όταν μιλάμε για διασκευές στα '00s, σε δυο γκρουπ πάει το μυαλό μας. Το ένα είναι αυτοί. Το άλλο μου διαφεύγει. Της Beatriz Aleph
Mοιάζουν να μην έχουν μετακινηθεί εκατοστό από τα βαριά βήματα του West End Girls και παράλληλα είναι ήδη τόσο μακρυά όσο δεν έχει πάει ποτέ κανείς άλλος. Του Άρη Καραμπεάζη
Ωδή στον Αθηναίο dj και πρόταση στο φινάλε. Του Άρη Καραμπεάζη
Προσπαθούμε να τον διακρίνουμε στο βάθος του χρόνου, τη μέρα που το σήμερα θα γιορτάζει τα εκατοστά του γενέθλια. Της Beatriz Aleph
Παρουσίαση της δισκογραφίας τους, ίντσα προς ίντσα, αυλάκι προς αυλάκι. Του Βασίλη Παυλίδη
Για το γάμο των φίλων μας Άρη και Ροζίτας ο Κώστας Αδαμόπουλος και η Χίλντα Παπαδημητρίου ετοίμασαν από ένα dj set με σχετικά τραγούδια. Αφιερωμένο εξαιρετικά!
Προεκλογικό mixtape με συμμετέχοντες, μεταξύ άλλων, τον Alice Cooper και τους Replacements. Λίγο πριν κυκλοφορήσει το "Δε μου κοβόταν το χέρι όταν ψήφιζα;" σε 2009 version. Του Γιώργου Τσαντίκου
Μ'αυτό το κομμάτι καλύψαμε τα κενά στη βιογραφία και τη δισκογραφία ενός εκ των αγαπημένων μας γκρουπ. Του Άρη Καραμπεάζη
Συστατική επιστολή για τον τραγουδοποιό που σαράντα χρόνια μετά το δημιουργικό του ζενίθ και δώδεκα μετά το θάνατό του, παραμένει καλτ φιγούρα. Του Μπάμπη Αργυρίου
Δεν είναι τα Amati, τα Guarneri και τα Stradivarius. Είναι τα Bobby Notkoff και τα Graham Smith. Του Μπάμπη Αργυρίου
Επανασύνδεση, επανεκδόσεις και ευκαιρία για μας να ξανακούσουμε τη μικρή τους δισκογραφία. Διαπιστώσαμε πως τα καινούργια μας αυτιά συγκινήθηκαν όσο και τα παλιά. Του Θάνου Σιόντορου
Σκέψεις για τη θέση της χορευτικής μουσικής στον ελληνικό μουσικό χάρτη, τις ευκαιρίες και τις προοπτικές της. Του Κωστή Κουσουλού
Πρώτο μέρος της παρουσίασης των μουσικών και των djs που θα συμμετέχουν στο φετινό Reworks. Του Κωστή Κουσουλού
Με αφορμή την επανασύνδεσή τους, επανεξετάζουμε την περίπτωσή τους, τη δισκογραφία τους, και θυμόμαστε ένα live τους πριν από δώδεκα χρόνια. Των Χρήστου Αναγνώστου - Άρη Καραμπεάζη
Ποιος είναι ο Femi; Eίναι σπουδαίος ή μόνο υιός σπουδαίου; Tί φέρνει στις αποσκευές του; Aπό ποιο δίσκο του είναι προτιμότερο να ξεκινήσει κανείς; Απαντήσεις σε απορίες από τη Νάντια Πούλου
Γιατί δεν βγαίνουν σήμερα σπουδαία έργα τέχνης και γιατί το myspace και το facebook είναι δωρεάν; Γνωρίζουμε τις απαντήσεις και σας τις αποκαλύπτουμε. Του Γιάννη Πολύζου
Ένα αφιέρωμα που θυμάται τα πάνω και τα κάτω του Paul Weller, απ'το "In the city" του '77 μέχρι το "22 dreams" του '08, σαν αυτά που γίνονται όταν κλείνει τραγικά μια καριέρα. Αποφασίσαμε να τα κάνουμε με πιο ευχάριστες αφορμές. Του Άρη Καραμπεάζη
Το top ten των κινήσεων / επιλογών / επιτευγμάτων / συστατικών / παραγόντων που οδήγησαν τους Nine Inch Nails στο ψηλότερο σκαλί του industrial βάθρου. Του Άρη Καραμπεάζη
Έχουν δίσκους του 5 αλλά και του 10. Ο Θάνος Σιόντορος γυρίζει πίσω στο 1987, τους ακούει με τη σειρά, τους βαθμολογεί και προτείνει τα καλύτερα κομμάτια τους. Στο τέλος συμπληρώνει το απόλυτο best of τους με τα απαραίτητα b-sides.
Επιλογή και παρουσίαση των 20 καλύτερων κομματιών, ενός μουσικού είδους που δεν υπήρξε ποτέ και που το μόνο κοινό των εκπροσώπων του ήταν το χρώμα του διαβατηρίου τους. Του Αντώνη Ξαγά
Επιλογή και παρουσίαση των είκοσι καλύτερων κομματιών, ενός μουσικού είδους που δεν υπήρξε ποτέ και που το μόνο κοινό που είχαν οι εκπρόσωποί του ήταν το χρώμα του διαβατηρίου τους. Του Αντώνη Ξαγά
Επέτειος σταχτοποίησης του club που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε Ολλανδικό Studio 54. Μόνο που το εν λόγω άφησε πίσω του μεγαλύτερη κληρονομιά. Της Νάντιας Πούλου
Σελίδες | Σελίδες
|
